قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
فوق العاده ست که آسمونی عجیب و قابل تصرف بالای سرتون در دل اتاق بسته داشته باشین. نه!؟
در طرح زیر آسمانی بالای سر دارین که خودتون می تونین نقش خدایی کنین در اون و در هیئت ش تغییر و تحول بدین به نوعی!
طرحی که از برخی حیث ها شبیه طرح ابر معلقی که قبلا دیدیمه و شاید بشه حرف هایی نظیر اون چیزهایی که تو کامنت های اون پست توسط دوستان گفته شد، برای این کار هم گفت.
به مدد فریب‌های تکنولوژیک، حتی فرشته شوید!
Ice Angel یک اپلیکیشن خلاقانه ست که شبکه‌ای از ال ای دی های سفید رو متناسب با حرکات دست کاربر کنترل و نوردهی می کنه و به این ترتیب می تونین بال هایی فرشته گون داشته باشین و تجربه ای جدید...
نکته مهم در این نرم افزار و سخت افزار اینه که طراحان برای این که از مقابل شما حرکت شما رو track نکنن (چون تجربه ناب شما رو کمی مختل می کنه و شما رابطه تون رو با موضوع درک می کنین) از دوربینی در بالای سر شما و برنامه ای متمم که عمق رو در تصویر درک کنه استفاده کردن و بالا و پایین رفتن دست شما رو سنجیدن. در واقع نرم‌افزار ابتدا آناتومی شما رو تحلیل می کنه و بر نمونه استاندارد اسکلت انسان منطبق می کنه و بعد با تشخیص حرکت دست شما در عمق شبیه سازی می کنه این بال‌های روحانی ! دیجیتال رو :)
چند روز پیش پست BIG ♥ NYC رو با هم دیدیم که یک قلب اینتراکتیو عشقی شهری بود مخصوص روز ولنتاین در نیویورک.
این طور هنرهای تعاملی شهری این روزها در تبلیغات و فضاسازی های شهری خیلی زیاد کاربرد دارند. متخصصین این طور نظر دارند که اگه شما بتونی مردم رو به تعامل در امری واداری خیلی جدی تر اون ها رو با مفهوم و پیامی که می خوای ابراز کنی درگیر خواهی کرد برای همین حتی در تبلیغاتی انتخاباتی یا تجاری سعی می کنند تا اشتراک و تعامل جامعه رو وارد کارها کنند. در موضوعات فرهنگی که خب یقینا بیشتر این چنین نگاهی سودمنده
این پست پنج پروژه اینتراکتیو شهری با روی‌کرد فرهنگی و هنریه که البته یکی ش رو قبلا با هم در یانون دیزاین دیده بودیم.
تجربه راه رفتن بر سطحی که به ظاهر قابل اتکا و صلبه اما در زیر پای شما ناگهان رفتاری ژله‌ای و غیرقابل اتکا داره، تجربه ای سخت روشن گر و آیه گونه.... واقعا جهانی که این قدر بهش اتکا داریم، زمینی که این قدر بهش اعتماد داریم که روش می ایستیم. و اصلا حتی خیال نمی کنیم شاید زیر پای ما رو خالی کنه، شایسته این میزان اعتماد هستند؟
غرور نیست این زندگی روزمره ما؟
جناب ونگوگ که معروف حضور همه مون هستند یک تابلو دارند به نام شب پرستاره که خب ماننده باقی آثار او از بیان و سبکی امپرسیونیستی یا به تعبیری دقیق‌تر پست--ـامپرسیونیستی بهره می بره و یکی از نمادها و شاخص‌های هنر مدرن اروپا به حساب میاد.
هرچند ونگوگ این تابلو رو در بیمارستان روانی و در حال بستری و تقریبا یک سال قبل از خودکشی ش! ترسیم کرده، اما هیچ کدوم از این چند خبر نتونسته ارزش‌های هنری تابلوی شب پرستاره ونگوگ رو در ذهن و نگاه منتقدان هنر پایین بیاره. حالا دیگه ارزش‌گذاری با خودتون! یا تابلوی شب پرستاره به واقع شاه‌کاره یا ذهن و نگاه منتقدان هنر معاصر رو باید هم‌جوار ونگوگ -حتی- در همون تیمارستان بستری کرد..... ارزش‌گذاری واقعا با خودتون چون می دونم سخت کسی می تونه به یکی از این دو طرف حکم بده، هرچند غالب دانشجوهای آکادمیک رشته های هنری نظیر بنده به اولی حکم می دن و غالب مردم به دومی . و این دوگانگی هم در خودش دوباره دو تحلیل داره :)) همه چی فرکتالی در خودش به دو تحلیل تقسیم می شه و بهتره سررشته رو رها کنم :)))
خب! به مدد جریان هنرهای دیجیتال، تابلوی شب پرستاره ونگوگ به صورت تعاملی (interactive) ایجاد شده. کافیه دست بر روی اون بکشین تا شب های پرستاره جدیدی خلق کنین.
فیلم موجود در پست رو مشاهده کنین.
نمی دونم شاید حسادت باشه، اما وقت هایی که اتودهایی به این سادگی اما تاثیرگذاری و پراحساسی می بینم کلی ناراحت می‌شم! چرا ما نباید به بیان های خوب و درخور در نمایشگاه ها و فضاسازی های معنایی و فرهنگی مون برسیم!؟ واقعا همیشه موضوع هزینه نیست یا اجرای سخت .
این اینستالیشن تعاملی، مجموعه ای عروس دریایی اوریگامی کاغذیه که در آکواریوم ونکور کانادا از سازه‌ای ساده و سبک و البته طراحی شده آویز شدند و نورهایی رنگی در اون ها قرار داده شده که به صورت تعاملی تغییر رنگ و نور می دن. کار تلفیقی از نور و هنر اریگامی و فانوس های شرقی و موضوعات دریاییه!
صرف نظر از بخش نورها و اینتراکتیو بودنشون که البته اتود سختی نیست، باقی طرح تنها بر خوش فکری و طراحی اتکا داره و ساخت خوبش هم نتیجه دقت خوبه نه هزینه های گزاف.
بچه می تونه مدام پیرامون خودش رو بسازه. فراخور نیازش به طبقه و قفسه و ... طراحی ناخودآگاه کنه و بذر خلاقیت و نوآوری در درون‌ش از ابتدا بارور بشه. چنین اسباب‌بازی های تعاملی رو جایگزین این مذخرفات مزورانه اتاق های آقاکوچولوها و خانم کوچولوهای خونه هاتون کنین لطفا.
