فرض کنید کودک‌تان غذای‌ش را نخورد و شما مدام بخواهید با او جدال کنید تا حرف‌تان را بپذیرد! این نوع برخورد می‌تواند نتایج بدتری را هم به دنبال خود داشته باشد. اما این تنها چاره‌ی کار نیست. شاید بتوان در این راه از مالزیایی‌ها که اهمیت خاصی به آش‌پزی و نحوه‌ی طبخ غذاها می‌دهند کمک گرفت. یکی از آن‌ها سامانتا است، مادر دو دختربچه. او برای ترغیب کودک‌ش به غذا خوردن، از زمانی که در اختیار دارد و ذوق هنری خود استفاده کرده و بشقاب را برای کودک نقاشی می‌کند. لی سامانتا معتقد است در مواد غذایی چیزی به نام دور ریز وجود ندارد، او طرز فکرش را در عمل نیز به اثبات رسانده و نحوه‌ی استفاده از انواع مواد غذایی را در کارهای خود ارائه داده است.

چه‌قدر مواظب هستید که تعادل غذایی بدن خودتان را حفظ کنید؟

برخی خوردنی‌ها اصطلاحا درون آدم آتشی به پا می‌کنند. گاهی به خاطر تندی یا ترشی یا تلخی .... و اصولا شاید طب‌های سنتی همه تمدن‌های کهن در پی کنترل همین تاثیرات خوردنی‌ها بر تعادل بدن انسان و در واقع کنترل تغذیه به جای درمان‌های توام با دخل و تصرف در بدن انسان هستند. اشاره‌ی جالب این مجموعه تبلیغاتی با تشبیه بافت کرکی داخل معده انسان به برخی عناصر قابل اشتعال به خوبی این پیام را می‌رساند.

با بحثی که خودم به آن بسیار علاقه دارم در خدمت دوستان هستم. بحث وسایل آشپزخانه و فرهنگ تغذیه. می خواهیم ببینیم این دو چه تاثیری بر روی همدیگر دارند و این بحث چه اهمیتی دارد.