اگر یادتان باشد یکی از تفریحات دوران کودکی‌مان در تفرج‌ها، بستن طناب به درختان و درست کردن تاب بود، البته با حداقل امکانات و حداقل ایمنی! این طراح آلمانی تابی را طراحی کرده است که کمی از دردسرهای تاب ساختن، آن هم به شیوه‌ی ارتجالی قدیم می‌کاهد. کنسولی فلزی که با تسمه‌هایی قابل تغییر به هر عنصر عمودی‌ای وصل می‌شود و تاب چوبی و طناب هم از آن آویزان خواهد شد. برای تکیه‌ی مطمئن‌تر به ستون‌ها و هم‌چنین صدمه نزدن به آن‌ها، او از تکیه‌گاه‌های لاستیکی استفاده کرده است. شاید این تاب با تنوع متریال‌های‌ش خیلی زیبا و یک‌پارچه نباشد، اما حتما در گشت و گذارهای خارج از شهر وسیله‌ای کارا و جذاب خواهد بود.

لورنس پدر ۵ فرزند است و از داشتن این تعداد فرزند لذت می‌برد. این ارتباط عاطفی موجب شده که این هنرمند آمریکایی کوچک‌ترین فرزندش را دست‌مایه‌ی یک مجموعه‌ی عکاسی قرار دهد. سندروم هجده ماهه‌گی نام مجموعه عکسی است که پسر لورنس در آن‌ها به پرواز درآمده و در همین حالت خانواده‌ی خود را هم‌راهی می‌کند! شاید بازی‌گوشی فراوان کودکان در این سنین پدر را بر آن داشته تا با  اغراق در احوالات کودک، او را از یک انسان به پرنده تبدیل کند!

شاید بد نباشد برای بچه‌ها تصاویری غیر معمول از خودشان ایجاد کنیم تا به مقایسه وادار شوند. مثلا به این فکر کنند که اگر جاذبه نبود زندگی چه طور می‌شد؟ یا اگر بدن ما به شکل دیگری آفریده شده بود چه مشکلاتی در زمین داشتیم. شاید این طور به‌تر به حکمت خلقت و هدف‌مندی آن پی ببرند.

فضا ظرفیت بازی دارد. فضای خام بدون هر گونه وسیله بازی می‌تواند خودش برای بچه‌ها هیجان انگیز و جالب باشد و به نظر می‌رسد بازی در فضا -که کودک در آن محاط است- نسبت به بازی کودک با اشیا -که کودک بر آن‌ها محیط است- اخلاق بهتری را برای کودکان به همراه دارد. در چنین بستری برای بازی، بچه به جای آن‌که حاکم مطلق اسباب‌بازی‌هایش باشد و با هر کدام هر کاری که بخواهد بکند، خود در تزاحمات و چالش های طبیعی با فضای محیط بر خودش است و این در سازندگی روحی و واقع‌گرایی کودک تاثیر خوبی دارد.

خانه جری را استودیو پیاز طراحی کرده است. خانه‌ای که برای یک زوج جوان و چهار پسرشان در تایلند طراحی شده است و خود معماران طراحی آن را ملهم از خاطرات ذهنی‌شان از کارتون تام و جری و اتفاقات هیجان‌انگیز این کارتون می‌دانند. خانه درون خود یک خالی عظیم دارد که در ترازهای طبقات گوناگون با توری حساب شده بسته شده است. این تورها در ترکیب با نردبان‌ها، سطوح شیب‌دار، حفره‌ها و  تونل‌ها یک ظرفیت بازی عظیم را در تمام این خانه ایجاد کرده است. بچه ها می‌توانند بدون هیچ اسباب‌بازی خاصی تمام روز را مانند تام و جری دنبال هم بدوند و بارها لذت افتادن بی‌خطر از ارتفاعات را تجربه کنند..... فضا در این جا بزرگ‌ترین اسباب‌بازی بچه‌هاست.

بچه‌ها دوست دارند با غذاها بازی کنند. مخصوصا وقتی یک غذای شکل‌پذیر در یک ظرف سفید باشد! اما بزرگ‌ترها هم شاید بدشان نیاید با غذا بازی کنند؛ اگر بچه‌گی فعالی داشته باشند. ویکتور نونس هنرمند خلاق، با اتشار تصاویری از بازی‌های خلاقانه‌اش با غذاهای مختلف در صفحه شخصی شبکه اجتماعی خود این حرف را اثبات کرده است. شما هم دست به‌ کار شوید!

به خصوص ابتکارات او در بازی با چوب‌شورها را هم به دلیل علاقه شخصی به چوب‌شور :) و هم به دلیل نگاه خاص معمارانه‌اش دوست داشتم.