- ۰ نظر
- ۱۷ مرداد ۹۴ ، ۲۲:۰۶
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
از تبلیغات رسانهای و سودجوییهای آن که بگذریم، واقعا اگر دنیا با روند توسعه جهانی کنونی پیش برود، آینده چگونه خواهد بود؟ باید به داد دنیا برسیم... و این خود کم دلیلی دورانیست که ما ادعای انتظار آن را داریم...
یکی از طراحانی که به شدت در پی ارائه تصویری روشن از آینده بشری و سوق دادن آن به سویی همآهنگ با طبیعت است الساندرو کورادینی است. او با بررسی فرآیندهای سوختی تجدیدپذیر و طبیعی و برای دوری از مشکلات توسعه شهرهای بزرگ و آسیبهای ناشی از پیشرفت الگویی بر اساس زندگی روستایی ارائه میدهد که با اضافه شدن ساختارهای شبکهای فنآورانه به میزان زیادی میتواند نیازهای خود را از انرژیهای طبیعی و سوختهای تجدیدپذیر تامین کند.
جسارت این طرح دوربینانه و نگاه خاصی که به توسعه در آن وجود دارد خوب است که به دقت دیده شود.
ما مهد خاک و آب و آتش، مهد معماری فخیم آجری، موطن رفیعترین بناهای آجری دنیا هستیم! با این وضعیت آیا درست است که چنین توسعهی شکوهمندی بر آجرچینی و ساختمایههای آجری در جایی به غیر از ایران و به دست هنرمندان و متخصصانی جز ایرانیها رخ بدهد!؟ بله. طبعا هم همین است. مادامی که کناری نشستهایم و تنها بلدیم از شکوه گذشته با افتخار یاد کنیم حرکت خاصی رخ نمیدهد.... کاش روزی لازم نبود برای جامجم تمنا از بیگانه میکردیم.
در حاشیهی فستیوال معماری در بارسلونا، تیمی دانشجویی با عنوان الگوی ۱۳، ابتدا با استفاده از پلاگین ساده و معروف نرمافزار راینو یعنی rhinovault و سپس با بهکارگیری روش سنتی آجرچینی اما اینبار برای شکل دادن پوستهای نامتقارن و متفاوت اقدام به این آجرچینی متهورانه با عنوان آرمانشهر آجری کردهاند. طراحی و اجرا عالیست و افقهای روشنی را از بهکارگیری مصالح بومی در اقلیمهای خاکی با خود به ارمغان دارد. به کارگیری مصالح بومی و سنتی برای طراحیهایی کمی تا قسمتی سنتی !
وقتی تصمیم گرفتند ساختمان غولپیکر ابراج البیت را بالای سر کعبه بنا کنند چندان رسانهها سخنی نگفتند و جهان اسلام هم خبردار نشد. تقریبا زمانی مسلمانان از عمق فاجعه مطلع شدند که چهارصد متر از برجهای ششصدمتری مجموعه ابراج البیت ساخته شده بود و چندی بعد هم پروژه با بیشرمی تمام و در سکوت فجیع سازمانهای مدعی میراث فرهنگ و تمدن بشری افتتاح شد. برجی ششصد و اندی متری در فاصلهی کمتر از ۵۰ متر یکی از مهمترین و کهنترین بناهای تاریخی جهان -دینی و اعتقادیش بماند...-
هر چه قدر ساخت ابراج البیت در سانسورهای رسانهای و ناآگاهی مسلمانان به پیش رفت و همین امر عذر مهمی شد تا کسی خیال آن را نکند که بتواند اعتراضی کند، این روزها به صورت زنده هر صبح و در حال تناول سحریهای ماه رمضان و از سیمای جمهوری اسلامی ایران در حال مشاهده روند اجرای پروژهای بزرگ و مخوف در حاشیه بیت شریف الاهی هستیم و دم هم برنمیآوریم! و دو چندان مایه تاسف که دیدم در خیلی از سایتها و رسانههای به اصطلاح مذهبی هم با آب و تاب از ویژگیهای فنی و کارکردی این پروژه تعریف میکنند.
پروژه گسترش بخش شمالی مسجد الحرام است که با تخریبهای وسیع بافت قدیم و با سرعت سرسامآوری در حال اجراست. اما در کنار این تخریبهای عظیم ساخت یک رینگ حرکتی -به اصطلاح ویژه معلولین و ناتوانان و حتی شاید موقت- در ارتفاع ۱۲ متری یعنی حدودا هم ارتفاع خانه خدا و در چند متری آن به کل نمای پرابهت خانه خدا و هندسه پنهان خالی فضای صحن بیتالله را که بیشک در ایجاد احساسات معنوی زایرین نقش تکمیلی دارد، برهم زده است. دلایلی که برای ساخت این رینگ عظیم مطرح کردهاند بسیار شبیه به دلایلی که برای ساخت ابراجالبیت مطرح شد، در عین فریب مخاطب به انجام یک عمل منطقی نوعی فرافکنی و رد توجه از عمق فاجعهای ست که در حال رخداد است. دائمی بودن یا موقتی بودن این سازه چیزی از جرم آل سعود در هتک حریم کعبه کم نمیکند. چه بسا که همین موقتیبودن سازه معیاری برای سنجش میزان غیرت و هوشیاری جامعه اسلامی باشد و اگر ما را ناهوشیار دیدند معلوم نیست گام بعد چه خواهند کرد؟
به نظر میرسد با اصلاحات اخیر باید اذعان کرد حکومت سعودی در تخریب مسجد الحرام و بیتالله الحرام به موفقیت کامل دست پیدا کرده است.... کجاست فریادهای مسلمانان آزادیخواه و آگاه.....
گرمای این روزهای تهران وجوب داشتن فضاهایی شهری و خنک را به شدت برایمان روشن میکند. در طراحی این بخش افزوده به آکواریوم بزرگ شهر لیسبون در پرتغال، علاوه بر انتزاع خوب مفاهیم در اجزا و ساخت بینظیر صنعتی پروژه که به کمک طراح آمده تا بتواند ایدهی خود را محقق کند، با ایجاد یک عرصهی شهری خنک در میانهی بنای افزوده و بنای قبلی روبهرو هستیم.
لیو دی عکاس چینی با ترکیب حرفه ای فیگورهایی دفرمه شده از حیوانات با بافتهای در حال توسعه شهری به جنایت انسان معاصر در نسبت با حیات وحش طبیعی نظر داشته و روند رشد افسارگسیختهای که هیچ شانی برای طبیعت و تغییر زندگی حیوانات قائل نیست رو به انتقاد گرفته