به ارتباط عجیب ما با شبکه‌های اجتماعی که ناگهان تمام زندگی نسل و عصر ما را گرفته‌اند فکر کرده‌اید؟ این ارتباط واقعا سازنده است؟ ما در پس ارتباطات کمی عظیمی که روزانه در بستر جهان‌های مجازی برقرار می‌کنیم در برقراری ارتباطات کیفی ناتوان‌تر نشده‌ایم؟

اسکات مارتین در مجموعه گیف‌های جذاب‌ش به واکاوی این ارتباط عجیب ما با شبکه‌های اجتماعی می‌پردازد. او در این مجموعه از کارهای تصویرسازی‌ش، با تشبیه شبکه‌های اجتماعی به دام و تله یا نمایش غرق شدن یا مصرف داروهای روان‌گردان و مواد مخدر و یا سقوط در بستر این شبکه‌ها، سعی می‌کند خطرات عجیب آمیختگی زیاد با این روابط پیچیده کمی را بیان کند...

راستی شما هنوز غرق نشده‌اید؟ 

این روزها خیلی از ما در شبکه‌های اجتماعی بیش‌تر از خود وب مشغول هستیم :) و اصلا وب را معادل روابط اجتماعی مجازی می‌دانیم. طبعا محتواهایی که از کانال شبکه‌های اجتماعی به نظرگاه چشم ما می‌رسد را می‌بینیم و از محتواهایی که نیاز به جست‌جو و پیگیری دارند کم‌تر مطلع می‌شویم. روی همین حساب هست که خیلی از مجله‌ها و پای‌گاه‌های محتوایی به شبکه‌های اجتماعی هم به عنوان یک فرصت تعامل و ارتباط با مخاطب نگاه می‌کنند. 

حالا بعد از دو سال فعالیت در فیس‌بوک، توییتر، فرندفید و گوگل پلاس، یانون‌دیزاین هم چند روزی‌ست به اینستاگرام آمده است. اینستاگرام با هویت تصویرمحورش اتفاقا برای عرضه خلاصه پست‌های یانون‌دیزاین و گفت‌گو پیرامون آثار هنری سخت مناسب است.

یانون‌دیزاین را در اینستاگرام پی‌گیری کنید و به دوستان خودتان در اینستاگرام معرفی کنید.: 

@yanondesign

هفت رنگ‌ش می‌شود هفتاد رنگ ...

فرانک ارنیوین با تهیه یک اپلیکیشن تحت وب ما رو به دیدار یک واقعیت نامحسوس اما موجود در جهان امروز می‌بره. از اون جهت که توپیتر رو هوش‌مندانه‌ترین دست‌یافته عصر ارتباطات می دونم و از اون‌جا که آشکارسازی یک به ظاهر ناپیدا علاوه بر جذابیت در خودش آیه هم داره :) این کار جالب رو به اشتراک می‌گذارم.

تجربه شورانگیز آشکارسازی یک واقعیت موازی با جهان واقعی ما

ست اتاق خوابی ویژه‌ی بنگی‌های دنیای معاصر! (بخوانید احمق ها)
اعتیاد جهان امروز، نه لزوما اعتیاد به مواد مخدر و مشروب باشه که اعتیاد به غفلته! حالا چه این غفلت از حقیقت به وسیله‌ی مشروب و مواد مخدر حاصل بشه چه به وسیله‌ی موهوماتی نظیر فیس‌بوک و گوگل پلاس و سایر شبکه‌های اجتماعی مجازی.

 جهان مجازی امروز گاهی صورت‌هایی واقعی تر از واقعیت فرارو پیدا کرده. به شخصه اولین بار که ایده‌ی توییتر رو فهم کردم تا روزها بهش فکر می کردم. به این که یعنی چی!؟
جهانی دیگر با مراودات دیگر به صورت پویا و زنده در حال جریانه و شخصی مثل مادر من به هیچ وجه تصوری از اون نداره.
منی که "علم" پیدا کردم به این مساله می تونم فرض کنم که دارم فهم می کنم این موازی نامحسوس رو که تنها صورت‌هایی از اون رو در وب می بینم.
اما اگه یک مترجم، یک عینک ، یک چشم که قدرت دیدن اون رو داره میون بیاد، می شه تصویرهایی مثل نفشه های کره زمین در شب رو از این زندگی موازی دید.

و نیمه‌ی پر این لیوان اینه که شاید فهم عوالم دیگه رو برای ما فرزندای آخر زمان کمی ساده می کنه....