هنوز هم که هنوزه در هزاره سوم میلادی عصر ارتباطات و سال واقعیت افزوده! (و + و +) هنوز هم طرح‌هایی که با احساس و اصالت‌های آدمی سروکار دارند طالب دارند. Lasso (که شاید در بهترین ترجمه‌ش بشه بهش بگیم کمند! کمی شاعرانه :) ) یک دمپایی نمدیه که به صورت بازشده در اختیار ما قرار می‌گیره و ما باید به وسیله‌ی طناب چرمی رنگی اون اون رو با دست خودمون بدوزیم :) یعنی سرهم کنیم و دمپایی نمدی خودمون رو ویژه فصول سرد سال درست کنیم. این دمپایی نمدی در پی ساخت ۱۶۴ پروتوتایپ یعنی ۱۶۴ بار ساخت نمونه اولیه و رفع ایرادات اون ساخته شده و بسیار هم با استقبال خوبی از طرف مردم روبه‌رو شده.

بافت طبیعی نمد که به خوبی با انسان‌های عاشق طبیعت دورافتاده از اون رابطه برقرار می‌کنه، در عین حال تجربه درست کردن کفش خود آدم به دست خودش حتی در این عصری که تنبلی و حاضر و آماده خوری سنت شده یک جورایی! گویا تجربه‌ای دوست‌داشتنیه برای مردم. و صدالبته رنگ‌بندی و هویت خاص کار که شاید حتی همین نو بودن و متفاوت بودن هم از دلایل مهم توفیق این کاره.

وقتی خون به آدم وصل می کنن، آدم اگه باهوش باشه و متوجه بشه، خیلی زمینه داره که ناراحت یا ناامید بشه. بیش از خود مریض این وقتا مثلا اطرافیان‌ش شاید بیشترتر نیاز دارن که یکی بهشون امید بده! یا با کمی ملاحت اون ها رو از حال تشویش خارج کنه.
از سوی دیگه تو هر فرهنگی یه چیزهایی نماد و نشان چیزهایی بزرگ‌تره! مثلا تو فرهنگ مسیحی اروپایی بابانوئل و مخلفاتش یادآور سال نو و شادی و هدیه و ....  این جور چیزهاست.

طراح از این دو سوی مساله استفاده کرده؛ شمایی که خون می خوای بدی، یه جوراب بابانوئلی رو پر می کنه، یه هدیه برای کسی که نیاز داره بهش.! از طرفی دیگه وقتی این اویزون می شه بالای سر یه مریض چه حالی به اطرافیان‌ش یا خودش می ده!؟ :) نگاهی قشنگ و هنرمندانه ای داشت این جناب لی!

راستی اون ها که می تونن خون دادن رو در برنامه ماهانه خودتون وارد کنین. خیلی ثواب داره! نیازش هم هست امروز در مملکت.

یه چند روزی نیستم و سفرم. اگه مشکلی پیش نیاد این چند روز به طور خودکار یانون دیزاین آپدیت می شه. میل روزانه هم همینطور

زحمت اشتراک گذاشتن پست ها در پلاس و ... دیگه به دوش خودتون.

ممنون