وقتی آپارت‌مان‌سازی متدوال می‌شود و طبقات و حجم ساخت‌مان‌ها بالا می‌رود، باید برای انسانی‌تر شدن آن چاره‌ای اندیشید. طراحان کره‌ای ساخت‌مانی چهارطبقه طراحی کرده‌اند که مرکب از سه حجم عمودی و یک حجم افقی است. با این ایده، این مجموعه‌ی مسکونی از یک توده‌ی سنگین و بدون نفوذ خارج شده و در عین حال یک‌پارچه‌گی خود را حفظ کرده است. استفاده از زنگ‌های روشن و تیره در کنار هم و بازشوهای با ابعاد متفاوت و متناسب کمک به ایجاد تعادل بصری در نمای آن کرده است. 

استفاده از آجر در این ابعاد ساخت اگرچه سطوح را متنوع و جذاب‌تر می‌کند،‌ اما استفاده‌ی بی‌محابا از آن ظاهر را ملال‌آور خواهد کرد که در این بنا بر این مشکل فائق آمده‌اند. معماران AEA هم‌چنین با بالا بردن یک طبقه‌ای این توده‌ی سیاه آجری، از سنگینی بنا کاسته‌اند.

 لوله‌های مقوایی به خاطر هندسه خاص خود، می‌توانند به عنوان مدول‌هایی مستحکم برای ساختن اینستالیشن یا حجم‌های خودایستا به کار روند و گاهی خاصیت باربری نیز داشته باشند. در فستیوال ام‌سال فالاس در والنسیا، طراحان نیتونیو یک فیل مقوایی نیمه شفاف ساختند ک طبق سنت مرسوم در پایان به آتش کشیده شد! انتخاب این متریال دلیل مهم دیگری هم داشته است و آن راحت‌تر آتش گرفتن مقوا و کم ضررتر بودن دود آن نسبت به پلی استایرن رایج در این فستویال است. این تیم اسپانیایی با مدل کردن حجم خود و کدگذاری هر لوله‌ی مقوا، سازه‌ی درون فیل را با مقوای کم‌تری ساختند و قوس‌های حساب شده‌ای به آن دادند. این اثر با قرار گرفتن قطعات آن به روی هم در خیابان کامل شد و تا رسیدن شب، به کودکان امکان بازی با آن و رفت‌و‌آمد از فضاهای خالی حساب شده در زیر حجم فیل را داد.

کاغذهای رنگی‌ای که در بدن فیل می‌بینید، برگه‌هایی است که تیم طراح در اختیار ره‌گذران گذاشته تا آرزوهای‌شان را بنویسند و با فرارسیدن شب، شاهد سوخته شدن آن به هم‌راه اثر باشند! 

 آثار هنری نمایشگاه های مفهومی این عصر، اینستالیشن‌هایی شبیه به اینه. کارهایی که فرم صرف هستند انگار و اگرچه خود هنرمند خیالاتی در باب معنا و مفهوم پشت اثر داره اما در واقع کار صرفا یک فرمه !

چقدر خوب درآورده این دودهای فیزیکال رو!