بچه‌ها دوست دارند اسباب‌بازی‌های‌شان را به اسم صدا بزنند و خیلی وقت‌ها آن‌ها را موجودات زنده‌ای شبیه به خودشان تصور می‌کنند. معمولا در طراحی اسباب‌بازی‌های فردی برای بچه‌ها موضوع شخصیت‌پردازی مد نظر قرار می‌گیرد اما درمورد تجهیزات بازی در پارک‌ها و شهر بازی‌ها کم‌تر به این موضوع توجه می‌شود. شاید مواردی هم که تا به حال دیده‌ایم عروسک‌هایی بوده‌اند که مجسمه‌وار در میدان بازی وجود داشته و کودک امکان تعامل با آن‌ها را نداشته است.

طراحان دانمارکی اسبا‌ب‌بازی، تجهیزاتی را طراحی می‌کنند که هر کدام دارای شخصیتی زنده است. بچه‌ها می‌توانند تشخیص دهند که وسیله‌ای که با آن در تعامل‌ند، حیوان است روبات است یا یک خانه. گروه طراحی «نهنگ» در برخی از این تجهیزات با استفاده از جزئیات آناتومی حیوانات یا جزئیات یک بنای معماری، توانسته است ایده‌های جدیدی را برای خلق بازی بیافریند.

شرکت تبلیغاتی «یانگ اند رابیکم پاریس»، به عنوان بخشی از تبلیغاتش برای «سازمان بین‌المللی حفاظت از حیوانات» تصاویری منتشر کرده تا بر جبران‌ناپذیری کشتن حیوانات تاکید کند. در این عکس‌ها تصاویری را از سه گونه‌ی در معرض انقراض به صورت برش‌خورده نشان داده‌اند، به گونه‌ای که بیننده می‌تواند ساختار و اجزای درونی بدن آن‌ها را مشاهده کند. با هم‌نشینی حیوانات مصنوعی برش‌خورده و تکنولوژی پرینتر سه‌بعدی، سعی شده این طور به ذهن القا شود که پرینترهای حاضر در صحنه لایه‌هایی از مواد را با نظم خاصی روی هم خواهند گذاشت، تا این حیوانات را بازسازی کنند. چنین روی‌دادی درباره‌ی حیوانات مصنوعی امکان‌پذیر است. اما نمونه‌های طبیعی چه طور؟ اگر بازسازی آن‌ها با تکنولوژی امکان‌پذیر بود، بشر به راحتی می‌توانست جنایاتش را در حق این موجودات جبران کند. اما اکنون که چنین نیست باید به جبران‌ناپذیری برخی از رویه‌هایی که در پیش گرفته توجه پیدا کند.

رسیدن به یک طرح گرافیکی برای طراحی لوگو از روش‌های گوناگونی امکان‌پذیر است. خیلی از طراح‌ها هندسه‌های پیدا و پنهانی را مبنای کار خودشان قرار می‌دهند. استفاده از هندسه‌ و کار بر مبنای نظمی ریاضی به عنوان بستر طراحی اگرچه می‌تواند کار طراحی را هم ساده‌تر کند، البته محدودیت‌هایی نیز برای طراح به هم‌راه می‌آورد. 

لوگوهای حیوانی گوناگون از تام اندرس گرافیست با رسم دوایر با ابعاد گوناگون و خطوط مستقیم و درنهایت انتخاب قطاع‌هایی از آن، ایجاد شده‌است. در بعضی از آثار به نظر می‌رسد که پای‌بندی زیاد به این نظم، به کلیت طرح آسیب رسانده و آن را از زیبایی و کامل بودن خارج کرده و البته در بعضی دیگر نیز به قوت کار افزوده است.

 هرمان دامار عکاس، که البته تحصیلات آکادمیک عکاسی هم ندارد، مجموعه تصاویری را از زنده‌گی مردم روستایی حومه‌ی جاکارتا در اندونزی منتشر کرده است. صجنه‌هایی چشم‌نواز که انگار اجزاء آن توسط عکاس چیده شده است. تصاویر، زنده‌گیِ جاری در طبیعتِ روستاییان را نمایش می‌دهد که شاید هیچ‌گونه سنخیتی با مراکز شهری نزدیک به خود نداشته باشد. تصاویر دامار بیش‌تر معطوف به فعالیت کودکان و بازی‌های آنان است. او تمرکز عکس‌ها را بر روی سوژه‌های انسانی گذاشته و بستر طبییعی پیرامون که به صورت محو درآمده، نقش پس زمینه را ایفا می‌کند. به نظر شما تصاویری شبیه به این مجموعه می‌تواند حال و هوای واقعی روستاها را به بیننده‌ی آن‌ها منتقل کنند و شهرنشینان را مجاب کند که دوباره به اصل خود برگردند؟

بعضی حیوانات جذابیت‌های خاص خودشان را دارند. از جمله‌ی این حیوانات گربه‌سانان‌اند. چشم‌های این حیوانات خیلی وقت‌ها دست‌مایه‌ی تمثیل و شهره‌گی قرار گرفته است. وینسنت جی موسی عکاس آمریکایی، در عکاسی‌های خود از این گربه‌های بزرگ به این نکته توجهی ویژه داشته است. او نگاه‌های خیره و مجذوب این حیوانات را در لحظه‌ای خاص با فیگوری ویژه‌ی آنان ثبت کرده. بدین شکل بیننده‌ی این تصاویر، از نظرگاهی متفاوت این مخلوقات زیبا را خواهد دید.