بعضی چیزها شاید غیرمنطقی به نظر برسد اما ما آدم‌ها دوست‌شان داریم. مثلا صدای تق و تق ماشین‌های تحریر قدیمی را دوست داریم و اگر دقت کنید همین الان هم در بسیاری از فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی، صدای تایپ با ماشین تحریر و بردن نشان‌گر آن به سرِ خط به عنوان تیتراژ ابتدایی انتخاب می‌شود.

اگرچه ماشین‌های تحریر مکانیکی در زمان خود تنها راه حل ممکن بوده‌اند، اما الان که صفحه کلیدهای ما همه دیجیتالی و حتی گاهی بی‌سیم هستند، بازگشت دوباره به دوران فرآیندهای مکانیکی و صدای ممتد تق و تق احتمالا دیوانه‌گی به نظر برسد. با این وجود گروه Lofree این راه را برگزیده و طرحی امر‌روزین و مینی‌مال را از ماشین‌های تحریر سنتی ارائه داده است، ماشینی که دکمه‌های گرد برجسته داشته و با فشار دادن آن‌ها همان صدای خاطره‌انگیز به گوش خواهد رسید.

تجربه رانندگی در روزهای بارانی را دارید. جهانی مواج در پشت شیشه‌های ماشین که گاهی خیلی متفاوت از واقعیت و حتی شورانگیز می‌گردد. یقینا اگر خاطرات کودکی‌های‌تان را ورق بزنید می‌بینید این چنین تجربه‌ای آن دوران حتی بسیار بسیار شورانگیز‌تر و بدیع‌تر بود و کشف و شهودهایی بچه‌گانه اما عمیق را در پی داشت. هنرمند نقاش الیزابت پاترسون، با یاد و مرور خاطرات دوران طلایی کودکی و تجربه‌هایی این چنین شگفت از آن دوران، سعی در بازنمود آن صحنه‌های عجیب اما این بار با مداد و گچ رنگی کرده است. نقاشی‌هایی که از حیث تکنیک تنه به تنه واقعیت می‌زنند.

 براساس متون بسیاری از ادیان روزگاری اجداد ما در جایگاهی امن که از آن به باغ یا بهشت نخستین تعبیر می‌شود مستقر بوده‌اند. آن‌ها به دلیل وفور نعمت و غفلت از این نعمت‌ها طی عصیانی از این جای‌گاه امن به مکانی که امروز تمدن‌های بشری را در خود جا داده است منتقل شده‌اند. بعد از این هبوط تنها خاطره و کورسویی از آن بهشت محرک آدمی برای تمنای بازگشت به آن باغ عدن خواهد بود... هرچند برخی از دین‌ستیزان این گونه تعبیرات ادیان را خرافات و داستان‌های اساطیری می‌خوانند اما کلیت چنین واقعه‌ای هر روزه در زندگی ما نیز در حال رخ‌دادن است.

به واسطه‌ی وفور نعمت‌های طبیعی در پیرامون خودمان بی‌توجه و بی‌قید و بند به استفاده از آن‌ها دست زده‌ایم و امروز در وضعیتی بحرانی در شرف از دست دادن بسیاری از منابع و موهبت‌های خدادادی هستیم که به رایگان در خدمت ما گماشته شده بودند. شاید در وضعیت فعلی اگر از این نعمت‌ها دورمان کنند و تنها کورسو و خاطره‌ای رو به آن برای‌مان بماند باز متنبه شدیم و به اصل خود بازگشتیم.

میر لوباتون کورونا و اولی هکمن با طراحی این غرفه بیرون/ درون‌شان در عین طرح یک تناقض فضایی و ایجاد فضایی بیرونی در درون یک فضا، این واقعیت مهم را نیز به یاد من آوردند.

داستان آیکون‌ها روایت قرن اخیر جهان براساس وقایع آیکونیک است. هرچند طراح مهم‌ترین وقایع این قرن یعنی انقلاب اسلامی ایران را در میان وقایع آیکونیک از قلم انداخته‌است و هرچند من نیز یکی دو واقعه را -از جمله تاسیس رژیم اسرائیل- تنها به دلیل تصویرسازی کمی مورد‌ دارشان از پست حذف کردم، اما باز هم خواندن تاریخ یک سده آن‌هم تنها از پس مرور چند تصویر آیکونیک و یادآوری چند خاطره مهم داستان جذابی ست.

روند تخریب طبیعت و جنگل‌هایی که بشر پیش گرفته ما رو به روزی خواهد رساند که جنگل‌ها را خاطره‌هایی خوشایند و دور بدانیم. اما انگار خیلی زودتر مرثیه بر جنگل‌ها شروع شده است. این طرح یک بازنمایی دیجیتال از جنگل است که به مدد رشته‌های نور لیزری سبز رنگ ایجاد شده است. اگرچه این اثر توسط استودیویی طراحی و ساخته شده است که به طور کلی بر رابطه هنر و تکنولوژی و به طور ویژه بر روی لیزرها تمرکز کرده است، اما به نظر می‌رسد جذابیت تکنولوژی و عصر دیجیتال هنوز مانع آن است که بشر کمی دقیق‌تر به ظلمی که در حال انجام دادن در حق طبیعت‌ است نگاه کند

در یک تغییر کاربری و به‌سازی مناسب، سایت یک نیروگاه برق قدیمی به یک قطار هوایی شهربازی پرپیچ و خم تبدیل شده و خود نیروگاه هم به عنوان عنصری نمادین در مرکزیت سایت به انتظام دهنده‌ی فضایی مجموعه تبدیل شده که حتی پذیرای مسیر حرکت قطار در میان خودش هم هست.

این طور بناها به علت عظمت‌شون و برخورداری از معماری خاص‌شون نقش خاطره‌انگیز و قدرت‌مندی دارند و شاید بهترین باززنده‌سازی شون چنین کاربری‌هایی باشه. دقت کنین ببینین چه نماهای باشکوهی رو خلق کرده