ما مسیر حرکت خورشید و گذر زمان در روز را با دایره‌ها و رفتارهای شعاعی نشان می‌دهیم، اما به تقویم که می‌رسیم معمولا تقویم‌های مربعی با خانه‌هایی انتزاغی داریم که معرف یک بخش از ماه و سال در قالب روزها هستند. دیوید شیلاندر با بررسی امکان ایجاد یک تقویم دایره‌ای به طراحی جالبی دست یافته است. تقویمی دایره‌ای با چند شعاع مهم که دربردارنده اهداف و برنامه‌های سالانه، ماهانه، هفتگی و روزانه هستند و در یک آن، نقطه استقرار شما در کل سال و نسبت‌تان با تمام برنامه‌ها و اهداف کوتاه مدت و بلندمدت‌ شما را پیش چشم شما می‌آورد. طراحی تقویم را خیلی مهم می‌دانم؛ به عنوان چیزی که مدام در مقابل چشم مخاطب قرار دارد و کمابیش ناگزیر با آن درگیر می‌شود،

این تقویم را شیلاندر با هزینه‌ای نه چندان اندک (!) روی وب هم گذاشته است و افراد از سراسر دنیا می‌توانند با دانلود و پرینت آن یکی مثل آن را داشته باشند. این را گفتم که بگویم اگر در پی حرفی یا پیامی هنری یا فرهنگی هستید یا حتی مثلا اگر فکر می‌کنید چقدر خوب است به زندگی دوستان‌تان نظم بدهید! به این قالب فکر کنید و البته به عرضه رایگان و متناسب آن.

در میان ایده‌هایی که برای استفاده‌ی هرچه بهتر از انرژی‌ تجدیدپذیر خورشید داده شده است، ایده‌ی واحد مدولار ساده‌ای که با نصب بر بستری مشخص انرژی مورد نظر را بدون هیچ واسطه‌ای به دست مصرف کننده برساند کم‌تر دیده می‌شود. معمولا در ایده‌های مختلف حضور واسطه‌های متعدد که انرژی را قابل استفاده می‌کنند، دسترسی به این انرژی ارزش‌مند و رایج شدن استفاده از آن را چندان مورد توجه قرار نمی‌دهند.

با نصب یک پریز ساده بر روی شیشه بدون هیچ سوراخ‌کاری و تنها با چسباندن مدول بر روی شیشه ساختمانی، بدون هیچ واسطه‌ای شاید بتوان انرژی خورشید را در وسایل برقی متناسبی استفاده کرد.

این اتود اولین هلی‌کوپتر چندهدفه تماما خورشیدی در جهانه. یک وسیله‌ی متحرک با قابلیت بالا که تمام انرژی خودش رو از خورشید تهیه می‌کنه. در این وخامت اوضاع انرژی در جهان حرکت به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر روز به روز سرعت پیدا می‌کنه و حیف و صدحیف که ایران اسلامی با برخورداری بی‌نهایت از این منبع سرشار انرژی یکی از فقیرترین‌ها در استفاده درست از اونه.

حالا که کمی شکایت کردم بگذارین نویدی هم بدم. چندسالیه که منطقه طالقان به عنوان سایت پایلوت بهره‌برداری از انرژی خورشیدی در سطح روستایی فعاله.... به امید اون که روزبه‌روز گسترش این گونه‌ بهره‌برداری از انرژی رو در کشور شاهد باشیم.

این اثر با استقبال خیلی خوبی در اکثر جوامع هنری اینترنتی روبه‌رو شد. دلیلش هم شاید نگاه ساده و شاعرانه طراح بود و اثری که خیلی دم‌دستی و بدون پیچیدگی بود و قابل تکرار توسط خود افراد.

یک قالب ساده که از نیم‌رو آسمونی نیمه ابری- آفتابی می‌سازه..... یک جورایی انگار یک شهوده. یک نگاه جدید به تخم‌مرغی که هر روز می خوری و توجهی هم بهش نداری...

پارهلیا یک شبیه‌سازی آب‌وهواییه در مقیاس یک اینستالیشن نمایش‌گاهیه. با اون که طراح به هیچ وجه به سمت واقع‌گرایی و بازنمودهای عینی پیش نرفته و حتی نگرفته فضا رو یک دست و مثلا به شکل داخل یک کره بسازه و درزها و اتصالات و هندسه رو مخفی کنه، اما به شدت خوب از کار دراومده و تونسته به بیانی انتزاعی و تاثیرگذار از اون پدیده دست پیدا کنه.

پدیده‌ی ice halo وقتی به وجود میآد که در هوا ذرات بخار آب به حدی زیاد باشن که روی شعاع نور خورشید اثر بگذارن و غالبا در آب و هوای یخ‌بندان ترازهای شمالی زمین رخ می‌ده. آصف خان با شبیه سازی ذرات کریستالی بخار آب در هوا به صورت دیوارهایی متشکل از کریستال‌های ریز و با استفاده از نور یک لامپ LED به جای نور خورشید موفق شده این پدیده رو به چشم مخاطب‌هایی در ترازهای پایین زمین و حتی در دل تابستون هم بیاره :)

تجربه‌ی سحرانگیز عبور نور از میان ذرات غبار و مه تجربه‌ای تکراریه برای اکثر ما. اما غالب‌ ما تجربه‌ی گزین‌شده این عکاس رو در یافتن و گزین کردن چنین شات‌هایی رو نداشتیم.

سحر انگیزه و انگار که عالمی غیر از عالم ماده ست که همه چیز رو به سوی منبع نوری در بی‌نهایت دارند..... خیلی چیزها در این عالم هست که می‌تونه "آیه" تلقی بشه. حتی همه این عالم.

احتمال خیلی زیاد بیشتر ما صد و اندی سال آینده رو نخواهیم دید؛ پس این آخرین و تنها باری بود که در طول زندگی‌مون می تونستیم شاهد این پدیده شگرف، این آیت بزرگ الاهی باشیم.... باید اعتراف کنم که با وجود برنامه ریزی های ذهنی قبلی و با وجود اشتیاق فراوون به دیدن این رخ‌داد بزرگ، موفق نشدم در اون ساعت خاص نظاره گرش باشم.
و این پست یه جورایی غبطه‌ای و افسوسی به چیزیه که از دستم رفته؛

عبور سیاره‌ی عزیز زهره از مقابل خورشید گرم بهاری در صبح‌گاه هفدهم خرداد ماه، حوالی ساعت نه و نیم صبح، پدیده ای بود که ناکام‌هایی مثل من به احتمال زیاد صدواندی سال بعد دیگر نخواهند بود تا مشاهدش کنن. این پست تصاویری ویژه از این پدیده خاص و توضیحی تحلیلی-تاریخی از اون داره که دیدنش خالی از لطف نیست...

البته این پدیده در تهران خودمون هم توسط منجمان آماتوری کشور در سایت برج‌ میلاد تهران رصد شد که در انتهای پست تصاویری گرفته شده توسط خانم بهبودی از این برنامه رو هم ضمیمه کردم.

با اون که می دونم دیدن اتودهایی مانند این و یا این در یانون‌دیزاین چنان سلیقه شما رو بالا برده که به آسمون‌هایی این قدر دروغین دیگه توجهی ندارین و خدا رو شکر بابت این نظرگاه بلندتون! اما
ساخت ساده این لوستر با استفاده از دونه‌های یونولیت اون هم به بیان جناب طراح، یونولیت های بازیافتی ای که مدت‌ها زیر میزش مونده بودن و نمی دونسته چه کارشون بکنه :) خیلی چشم‌گیر و دیدنی بود!
در ضمن شاید هم هر شب با روشن کردن این چراغ یاد خورشیدی بیافتین که پشت ابرهای غفلت و نسیان ما مخفیه... نه که حاضر نباشه ، ظاهر نیست و واقع اونه که ما از او در غیبتیم....