گروه طراحی کِی. ۸ ایندستری‌دیزاین یک لامپ خورشیدی را در فستیوال طراحی لندن در سال ۲۰۱۵ ارایه کرده‌است.

باتری این لامپ با تابش خورشید شارژ می‌شود؛ و هر بار بین سه تا پنج ساعت زمان نیاز است، تا باتری آن کاملا شارژ شود. این لامپ به گونه‌ای طراحی شده، که بتواند در موقعیت‌های مختلف قابل استفاده باشد؛ مثلا برای قرار گیری آن در محیط، علاوه بر پایه‌ی انعطاف‌پذیری که دارد، حلقه‌ای در نظر گرفته شده که بتوان لامپ را بر سر یک بطری پلاستیکی قرار داد، یا این که از جایی آویزان کرد.

آینه‌کاری یکی از هنرهای قدیمی و پررمز و راز اسلامی و بلکه شیعی‌ست. شاید آینه‌ها را به جهت تلالو نورشان در جوار بناهای شریف به کار می‌برده‌اند. شاید به جهت این که خاک سنگین را چون نگینی سبک می‌کنند. شاید هم آینه می‌آید و من مخاطب را هزارتکه می‌کند... در نسبت با جسم پاک ولی خدا. نوعی سلوک کالبدی‌ست آینه.....

مخصوصا آینه‌های حرم شما. حضرت آفتاب....تعریف معماری یا هنر اسلامی هر چه که باشد، مردمان سرزمین من، سرزمین خورشید، خور آستان، هرچه خاطره از هنر و معماری اسلامی را از حرم شما دارند. شما که خاک به شرف هم‌نشینی با جسم پاک‌تان گوهری یگانه می‌شود؛ هفتاد رنگ می‌گیرد، نگینی می‌شود بر رکاب خورشید مشرق که از آستانه صحن شما هر روز برمی‌خیزد و به سرزمین پاک ما می‌تابد و بعد می‌رود تا تشعشع‌ش را بر تمامی کره خاک بگسترد.... تا همه از خوان شما روزی خورند...

میلادتان مبارک...

دیو به تصویر خود در آینه نگاه ﻣﻰکند؛ و لبﺧﻨﺪ ﻣﻰزند. هر روز پیش از آن که به دنبال کاری برود، پشت میزش ﻣﻰنشیند، و خود را برای کار آن روز آماده ﻣﻰﻛند.

دیو قصهﻯ ما ﻣﻰخواهد متناسب با کار امروزش خود را بیاراید. برای همین به نوارهای باریک و بلند کاغذی، که از ورﻗﻪﻫﺎی کتابﻫﺎی آسمانی بریده شده باشد، و همﭼﻨﯿﻦ مقداری چسب احتیاج دارد. نوارها قبلا با مهارت بالایی تهیه شده. حالا فقط باید با ظرافت آنﻫﺎ را به صورت خود بچسباند، تا ظاهرش را فریبا کند. پس از پایان مرحلهﻯ چهرهﭘﺮدازی، دیو  با رضایت به خود نگاه ﻣﻰکند.

نوبت به برداشتن وسایل و حرکت به سمت محل کار است. دیو نگاهی به کمد وسایل‌ش ﻣﻰاندازد. در قفسهﻫﺎ ابزار گوناگونی به چشم ﻣﻰخورد؛ تور، قیچی، تبر، اره، ... . اما انگار هیچﻛﺪامشان آن وسیلهﺍی نیست که برای امروز ﻣﻰخواهد. چشمش ﻣﻰﺍفتد به یک فانوس؛ و یک کتاب. لبﺧﻨﺪ ﻣﻰزند. کتاب و فانوس را برﻣﻰدارد و به راه ﻣﻰافتد.

انسانﻫﺎ به نور احتیاج دارند. و ﻧﻤﻰتوانند بدون آن زندگی کنند؛ حتی انسانﻫﺎی تنبلی که بیرون رفتن از  خانه برایشان سخت است. چنین انسانﻫﺎیی گرفتار عذاب درونی ﻣﻰشوند. و این عذاب همان چیزی است که آنﻫﺎ را با دیوهایی مثل دیو داستان ما پیوند ﻣﻰزند.

شاید حدس زده باشید که دیو ما، امروز چهﻛﺎره است. یک آرامشﺩهنده؛ یک آسانﻛﻨﻨﺪه؛ و یک تسکینﺩهندهﻯ عذاب درونی. پیش از آن که تنبلﻫﺎ سختی بیرون رفتن از خانه را به خود بدهند، با فانوس به خانهﻯ آنﻫﺎ ﻣﻰرود، تا نیازشان را به نور برآورده کند؛ و باری را از دوش‌شان بردارد.

حتما خانه‌ها، فضاها یا حتی بخش‌های خاصی از بناهای معماری را دیده‌اید که به دلیل موقعیت خاص‌شان نور طبیعی نمی‌گیرند. این بخش‌ها معمولا اصطلاحا فضاهایی مرده هستند. فضاهایی سرد و تاریک و دوست‌نداشتنی. امروز معمولا برای رفع چنین فضاهایی با دادن بخشی از زمین و کم‌کردن بخش‌هایی از توده نور مستقیم را هرچند به صورت یک نورگیر محدود سقفی به آن‌جا می‌رسانند. اما در آینده چه؟ coelux یک نوآوری فن‌آورانه جدید است. به کمک آن شما به جای دادن بخشی از زمین و تعبیه نورگیر، یک صفحه‌ی متشکل از LED های مخصوص درست مانند یک مانیتور بزرگ را روی دیوار یا سقف فضا نصب می‌کنید. مانیتور بزرگ با تابش خاص خود، نوری معادل نور خورشید را با الگوی تغییرات نور آن در طول روز در فضا اعمال می‌کند.

نمی‌دانم شما این اختراع را خیری برای بشر تلقی می‌کنید یا نه اما به جز مشکلاتی که معمولا در آینده گریبان‌گیر چنین ابداعات بیگانه با طبیعت می‌شود، من این نوع استقلال از طبیعت را معادل سقوط بشر می‌بینم؛ سقوطی که حالا چون هنوز بین و زمین و آسمان هستیم دردمان نمی‌گیرد. خیلی زود با رسیدن به زمین و محکم به زمین سخت خوردن متنبه می‌شویم؛ اما گاهی خیلی دیر خواهد بود.

شبی که از دامنه کوه پایین آمدی، شبی بود ظلمانی که پهنه‌ی فکر و اندیشه بشر را فراگرفته بود؛ این بود که با خورشید تو روزی که برخاستی و ابلاغ رسالت کردی، روز شد.

برانگیخته شدن شما، برانگیخته‌گی نوع بشر بود و بار امانتی که شما به دوش کشیدی، تمام بهانه خلقت بود.

عید مبعث شما، عید بزرگ جهان اسلام بر همه ما دوست‌داران نورتان و راه‌تان و اخلاق‌تان با برکت.

به دعای شما ... پس بخوان. بخوان به نام پروردگارت ای بهانه خلقت! بخوان که ما را بهایی نبود اگر تو او را نمی‌خواندی.

اقراء ...

وقتی خفاشِ خونﺁشامِ غمگین، در قلب مهربان پرندهﺍی، ذرهﺍی شادی دید،
خود را از خورشید تابان محروم کرد، تا آن ذره را غم کند!

آخر ﻣﻰدانست که پرنده چه ﻗﺪر مهربان است.