چه وقت ها که در کناره دریا مشغول و غافل، سرگرم برکه های خویشتنیم.
مرا با برکه م بگذار دریا ارمغان تو....
- ۱ نظر
- ۲۳ تیر ۹۱ ، ۱۸:۵۳
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
چه وقت ها که در کناره دریا مشغول و غافل، سرگرم برکه های خویشتنیم.
مرا با برکه م بگذار دریا ارمغان تو....
یک انیمیشن جالب با بیانی ساده و انتزاعی اما قدرت مند؛ با کاربرد خوب و متفاوت رنگها و انتزاع خوب المان ها و برخوردار از ریتمی جالب و طرحی نو.
سعی کنین از دست ندینش.
به کمک چند عنصر ساده چقدر خوب دریا و جهان زیر آب رو انتزاع کرده! شیشه و نور.
در صورتی که اگه به ما بگن بیا فلان غرفه مرتبط با دریا و آب رو طراحی کن می گیریم رنگ آبی می زنیم درودیوار و موج و ماهی می کشیم و آبی هم جاری می کنیم و صدای دریا هم پخش می کنیم!!!
در حالی که انتزاع چیزی حوالی این کاره که این بنده خدا کرده.
Baptiste Debombourg هنرمندیه که اون طور که از کارهاش برمیاد ، روی تعلیق موجود در شکست و ترس نهفته در منظرهای نیمه تخریب شده کار می کنه و سعی داره این تعلیق رو به مخاطب بچشونه؛ چیزی که مشخصا یکی از دستمایه های معناگرایی پسامدرنه....
سوای این نگاه ، به طور به خصوصی کار اول موجود در این پست خوب از آب دراومده؛ انگار شیشه ها و پنجره ها مثل موج دریایی فرو ریختند و داخل فضا رو پر کردند.... کار اول رو دوست داشتم..
تنگ ماهیها به قدر وسعت دریا اگر.....
ماهی ها به خیال اقیانوس باید زندانی این تنگ کوچک رو تحمل کنن. چقدر شبیه دنیاست و عقبی این تنگ و نسبتش با عظمت اقیانوسها...
هیچ وقت فکر نمی کردم این موج های زیبای دریا، چنین آشوبهایی در در دل دریا ایجاد کنن. یعنی تصورش ممکن بود اما تا ندیده باشی خیلی دستت نمییاد قضیه از چه قراره....
یک کار تصویر برداری فوقالعاده از دریای مواج اون هم از دل دریایی دریای مواج :)
به شخصه از همآوایی شن کف ساحل و موج بالابرنده ای که در یه شات کوتاه از فیلم انتهایی دیده می شد خیلی هوایی شدم....
پیشاپیش از پوشش شناگرها عذر می طلبم :) ؛ راستی فیلم انتهای پست رو هم ببینین بد نیست. همین زیبایی ها رو در گذر زمان هم ببینین و البته کمی توضیح خوب در مورد روند کار.
در برخورد اول تصور این که چنین حجم تیز و سختی روی هوا معلق باشه چندان راحت نیست. همین شک و تردید بهانهی خلق چنین کار جالبی شده. کاری که به مدد برش لیزری و اتصالات تعریف شده در عین سبکی حجمی به نظر سخت و سنگین داره.