- ۳ نظر
- ۲۱ مهر ۹۴ ، ۱۶:۵۰
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
در کنار برخی اتوبانهای تهران هم چنین درختانی را میتوانید ببینید. درختانی که به صورت ناجور در میان و گاهی روی تودههای سیمانی و فلزی ساختمانهایمان قد علم کردهاند و کمی دقت کافیست تا متوجه بشویم که درخت نیستند و یک دکل مخابراتی تزئین شده هستند! این تصاویر را دولین مارش در افریقای جنوبی گرفته است. تمدن اخیر میراث ما را میگیرد و به جای آن دستآوردهای خودش را جایگزین میکند. اقوامی که هنوز ریشه در میراث خودشان دارند در چنین شرایطی مجبورند به هر صورت که شده میراثشان را بازنمایی کنند. حتی با تزئین مزورانهی یک ستون فلزی به شکل درختی شکوهمند....
غافل از این که این یک فریب است. و یک تهاجم به حریم میراث ما. تهاجمی که کمی بعد حساسیت ما میان آهن و سیمان مرده و درختی زنده را کمسو میکند.