قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
این مجسمه های ساخته شده با لوله‌های مسی به جز زیبایی احتمالی که در نظر برخی ها ممکنه داشته باشه یک ظرفیت خوب با خودشون دارن.
از این ها می شه به جای این رادیاتورهای مرسوم در معماری استفاده کرد؛ چرا که لوله های مسی انتقال حرارت بالایی دارند و خیلی زیاد مناسب این کار هستند.
بی شک طرح هایی متناسب و زیبا از این الگو به خوبی می تونن جای این رادیاتورهای صنعتی بی روح شق و رق رو در منازل بگیرن
مشربیه ها و شباک‌های عربی شبکه‌هایی چوبی بودند که در مقابل آفتاب تیز مناطق عرب نشین مقاومت می‌کردند و اصطلاحا آفتاب رو می شکستن. در عین حال در مناطق چگال شهری این شباک‌ها دید مستقیم و اشراف رو در بین پنجره های خانه ها از بین می‌بردند و به نوعی با فرهنگ مسلمانان هماهنگ بودند و حتی در ایران خودمون هم کاربرد پیدا کرده بودند.
این شباک‌ها الان به دلایل مختلفی که به نظرم عمده‌ش ضعف شناخت و خودباخته‌گی فرهنگی هنری ماست از معماری ما حذف شدن ، اما به تازگی اتودهایی خوب از طرف چند طراح اروپایی و خاورمیانه ای دیدم که کاربردهای جدیدی از این شبکه ها رو ارائه می دادن.
اتودی که پیش رو داریم یک کاربرد نو و البته قرین با نمونه های قدیمه. اتود یک رادیاتوره یعنی مشابه شباک های قدیمی به کار تنظیم حرارت میاد اما خب بیانی نو و متناسب با صنعت زمان ما.... می تونین در فضاهای خیسی نظیر آشپزخانه یا در میان فضاهای بزرگ مانند سالن ها هم در نقش یک جداکننده فضایی و هم در نقش عنصری زیبا و هم در نقش یک رادیاتور به کارش ببرین
همون طور که می دونیم در طراحی یک رادیاتور مهم اینه که سطح مقطع حرارتی رو بالا ببریم تا نهایت استفاده از گرمای سیال بشه و بیشترین حرارت ممکن رو بشه به هوا انتقال داد. اما خب چیزی به عنوان فرآیند صنعتی ساخت میاد و این محصول رو به صورتی که الان تو خونه هامون داریم بیرون می ده. خیلی خشک و بی روح و بدون تنوع جدی!
در حالی که شاید واقعا بشه به صورت کارگاهی و مشابه چیزی که استادکارهای قدیمی داشتند عمل کرد و متناسب با هر فضا و هر خونه ای رادیاتور مخصوصی طراحی کرد؛ یک مجسمه یک کار هنری که هم زینت بخش اتاق باشه و هم گرما بده به فضا.
همون کاری که این آتلیه طراحی انجام می ده...
