تجربه رانندگی در روزهای بارانی را دارید. جهانی مواج در پشت شیشه‌های ماشین که گاهی خیلی متفاوت از واقعیت و حتی شورانگیز می‌گردد. یقینا اگر خاطرات کودکی‌های‌تان را ورق بزنید می‌بینید این چنین تجربه‌ای آن دوران حتی بسیار بسیار شورانگیز‌تر و بدیع‌تر بود و کشف و شهودهایی بچه‌گانه اما عمیق را در پی داشت. هنرمند نقاش الیزابت پاترسون، با یاد و مرور خاطرات دوران طلایی کودکی و تجربه‌هایی این چنین شگفت از آن دوران، سعی در بازنمود آن صحنه‌های عجیب اما این بار با مداد و گچ رنگی کرده است. نقاشی‌هایی که از حیث تکنیک تنه به تنه واقعیت می‌زنند.

توپ بزرگ معلقی که در سطح‌ش زغال‌هایی آخته داره و اتاقی سفید با دیوارهای ناصاف که به خوبی اثر زغال رو می‌پذیرن....این اینستالیشن مهیج به غیر از جنب و جوشی که در آدم ایجاد می‌کنه یادآور یک نکته ظریف اخلاقی عرفانیه

بداخلاقی‌ها، گناه‌ها، زشتی‌ها برخی اوقات ماننده یک هم‌چین چیزی هستند. نقطه‌ای سیاه هستند در فضای سفید و پاک دل‌مون.  به مرور زمان که اون ها رو پاک نمی کنیم و مدام تکون‌ش می دیم و فعالش می کنیم دیواره‌های دل‌مون رو سیاه می کنن. سیاه و سیاه تر.... تا اون که از اون فضای پاک از اون اتاق سفید دل‌هامون یک دخمه تاریک و کثیف باقی می مونه که روزی از نور حتی جرات ورود به اون رو نخواهد داشت....

پاس‌دار اتاق پاک دل‌هاتون باشین...

دل‌هاتون رو مثل این کار عرصه بازی و آزمون و خطا قرار ندین.