توپ بزرگ معلقی که در سطحش زغالهایی آخته داره و اتاقی سفید با دیوارهای ناصاف که به خوبی اثر زغال رو میپذیرن....این اینستالیشن مهیج به غیر از جنب و جوشی که در آدم ایجاد میکنه یادآور یک نکته ظریف اخلاقی عرفانیه
بداخلاقیها، گناهها، زشتیها برخی اوقات ماننده یک همچین چیزی هستند. نقطهای سیاه هستند در فضای سفید و پاک دلمون. به مرور زمان که اون ها رو پاک نمی کنیم و مدام تکونش می دیم و فعالش می کنیم دیوارههای دلمون رو سیاه می کنن. سیاه و سیاه تر.... تا اون که از اون فضای پاک از اون اتاق سفید دلهامون یک دخمه تاریک و کثیف باقی می مونه که روزی از نور حتی جرات ورود به اون رو نخواهد داشت....
پاسدار اتاق پاک دلهاتون باشین...
دلهاتون رو مثل این کار عرصه بازی و آزمون و خطا قرار ندین.
‘ADA’ by Karina Smigla-Bobinski, is a post-industrial ‘creature’, visitor animated, creatively acting artist-sculpture, self-forming artwork. Filled up with helium, floating freely in the room, a transparent, membrane-like globe, spiked with charcoals that leave marks on the walls, ceilings and floors. The globe put in action by a visitor, fabricates a composition of lines and points, which remains incalculable in their intensity, expression, form however hard the visitor tries to control ‘ADA’, to drive her, to domesticate her.
All images © Karina Smigla-Bobinski
[ طرح انتخاب شده از : Ignant ]