- ۱ نظر
- ۲۳ دی ۹۴ ، ۱۲:۵۹
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
عکاسی نجومی و به طور کلی عکاسی با شاتر باز در شب، جزو زمینههای پرطرفدار عکاسی است. گربر آمریکایی هم با همین تکنیک و البته در پی تجربهای خاص اقدام به عکاسی از صخرهها در بیابان موهاوی کرده است. او با تاباندن نور به صخرهها و با فیلتر کردن نور و رنگی خاص، به نوعی در تقابل با نور ستارهگان در شب برآمده و صخرهها را از زمینهی آسمان جدا کرده است. در بعضی از تصاویر، بازی نور و سایه میان نور مصنوعی، نور مهتاب و صخرهها، فضایی لطیف و رویایی را ایجاد کرده است.
در یانوندیزاین به لندآرت خیلی زیاد پرداختیم. از طراحی با زبالهها و دورریزها هم گاه به گاهی طرحهایی می دیدیم. جرمی آندروود در آخرین اثر خود یک توجه مهم دارد. او با سیاق کارهای لند-آرت با بقایای زبالههای مردم در سایتهای طبیعی پیکرههایی را خلق کرده و از آنها عکاسی کرده است. درست مانند فرآیند طراحیهای لند-آرت.
انگار که باید پذیرفت یکی از اجزای طبیعت پیرامون بشر معاصر همین زبالههاست. همین بقایای -گاهی متعفن- بشری....
راستی با جمعآوریهای آندروود حالا خوب میفهمیم چقدر این مناظر و بسترهای طبیعی میتوانند زیباتر باشند.
"color jam" یک اینستالیشن بزرگ شهریه که تا پایان سپتامبر 2012 یعنی حدود سه ماه دیگه همین طور می مونه.
طراح یک چهارراه و ساختمونهای اطراف ش رو بوم نقاشی خودش فرض کرده و ترکیب رنگی با استفاده از رنگ های خام یه صورت انتزاعی به سبک کارهای نئوپلاستیسیسمی موندریانی رو بر بوم چهارراه پیاده کرده.
تندی و کنتراست میون رنگها و همچنین ابعاد کار مانع اون می شه که هیچ عابری بتونه بدون توجه به کلیت اثر از چهارراه عبور کنه . در عین حال اونهایی که بیشتر با اثر رابطه برقرار کنن می تونن به "بازی" با کار بپردازن و خودشون رو به مثابه لکه ای رنگی در دل این بوم فرض کنن... در واقع امتداد اثر هنرمند باشند و جزوی از اثر