پاول تیمِر برای خودش یک دوچرخه طراحی کرده است، فارغ  از استانداردهای صنعتی و شناخته شده. او دوچرخه را تنها از چوب و قطعاتی آلومینیومی که با پرینت سه‌بعدی تولید کرده است،  ساخته است. ظاهرا مهم‌ترین علت استفاده از چوب سبک‌تر بودن آن نسبت به انواع فلز است و راحت‌تر کردن شرایط برای انواع استفاده از یک دوچرخه. طبق گفته‌ی طراح این دوچرخه در همه‌ی شرایط و همه‌ی کاربردها قابل استفاده است، اگرچه نسبت ارتفاع زین به فرمان آن کمی شرایط را خاص کرده است. بدنه‌ی چوبی علاوه بر سبکی، ظاهر متفاوتی را برای این محصول ساخته و شاید جذابیت زیادی برای مخاطبان خود داشته باشد. در وهله‌ی اول به نظر می‌رسد که جنس چوبی دوچرخه مقاومت کافی را در برابر ضربه‌ها و و فشارهای احتمالی ندارد، اما تیمر قول داده که طراحی دقیق جزئیات در قسمت چوبی بدنه،‌ این مقاومت را تامین خواهد کرد.

با امکاناتی که تجهیزات ام‌روزی فراهم می‌آورند، احتمالا شخصی‌سازی محصولات و گرایش از تولیدات سری صنعتی به سمت کارگاه‌های کوچک شخصی سرعت دو چندان می‌گیرد و در این میان نقش طراحان در عرصه‌های مختلف طراحی برجسته‌تر خواهد شد.

طراحی خلاصه و ساده در عین حال هوش‌مندانه این صندلی دوچرخه اون رو به برنده یکی از معتبرترین جوایز طراحی دنیا تبدیل کرده.

طراح زین دوچرخه رو به نوعی طراحی کرده که با چرخش نود درجه می‌تونه در نقش قفل چرخ عقب دوچرخه در بیاد و مجموعه رو قفل کنه. البته بماند که غالبا در همه جای دنیا دوچرخه رو کامل اصطلاحا آش رو با جاش می‌برن و چنین قفل‌کردنی چندان هم سودمند نیست ! اما بلاخره نگاه خلاقانه این طرح رو نمی شه نادیده گرفت