یکی از قدرت‌مندترین وجوه معماری جهان باستان -که به زعم برخی اصلا اساسی‌ترین وجه ماندگاری آن نیز هست- توجه خاص آن به نجوم و هندسه کیهانی‌ست. در مورد بسیاری از بناهای گذشته بشری هنوز هم اختلافاتی هست که شاید در کنار کاربردهای مرسوم‌شان نوعی رصدخانه یا بنایی با کارکرد موقت یا دائم نجومی نیز بوده باشند.

شاید انتظار نداشته باشیم با پیش‌رفت بی‌حد علم جزئی و تجربی در زمان ما نیز چنان ساخته‌هایی طراحی و ساخته شود. اما جالب است بدانیم که چارلز روس دانش‌مند و هنرمند امریکایی، از ۱۹۷۱ یا به تعبیری دقیق‌تر از ۱۹۷۶ تا به حال در حال ساخت پروژه‌ی عجیبی با نام محور ستاره‌ای ست که نوعی مجسمه بزرگ نجومی یا نوعی رصدخانه طبیعی‌ با پنج المان اصلی‌ست که مجموعه‌ی جامعی از رفتارهای نجومی سنتی را در خود جا داده است. بنای روس یک نظرگاه فوق‌العاده به کیهان است. آیا ممکن است روزی از تمدن ما تنها همین گونه بناها برای آینده‌گان بمانند؟ بناهایی که سر به بالا دارند.

فیلم‌های چندگانه جنگ ستارگان بیش از آن که به نگاه متفاوت و اسطوره‌ای حماسی‌شان به موضوع فضا و آینده فضایی بشر مشهور باشند به دلیل جلوه‌های ویژه‌ی میدانی و دکورسازی بسیار بزرگ و متهورانه‌شان -در تناسب با زمان خودشان- معروف هستند.

حالا بعد از گذشت سال‌ها حالا تهیه‌کننده سینمایی رادیمارتینو در سفری یک‌ماهه که به جنوب تونس داشته است از سایت تخریب‌شده و رهاشده‌ی دکور فیلم جنگ ستارگان تصاویری را منتشر کرده است که جلوه‌ای متفاوت از ارزش‌های این اثر سینمایی را نشان می‌دهد. دکور جنگ ستارگان با وجود آن‌که محصول دهه‌های اخیر است به شدت در پس تخریب‌های طبیعی حال و هوایی اسطوره‌ای باستانی پیدا کرده است و همانند یک سایت باستان‌شناسی دست نخورده است.

رادیمارتینو نام این مجموعه عکس را گذاشته است: دیگر ستاره‌ای نیست....

هر بار که کارهای این چنین می بینم نمی‌تونم به اشتراک نگذارم. با اون که تا به حال از آسمان و کیهان و حرکت فلک دوار در این پنجره‌ی یانون‌دیزاینی کم ندیدیم با هم اما به نظرم یادآوری خلقت عظیم هستی و یاد خالق بی انتهاش چیزی نیست که برای من و شما تکراری باشه؛ من و شمایی که که از پس دیدن به اندیشیدن نائل می شیم.

 بار دیگری هم در یانون دیزاین کلیپ و تصویرهایی مشابه این پست گذاشتم و از عظمت خدای جبار گفتیم با هم.

به راستی ما چه ابزارهای خوبی داریم در دسترسمون که نظم بی نظیر کیهان و هستی رو در کسری از دقیقه مقابل چشم مون میاره.... ما چه آیاتی از هستی رو بی پرده تر و روشن تر از گذشته گان مون می بینیم. پس چرا کفر -یعنی پوشاندن حق- و شرک -یعنی در کنار حق برای باطل ها هم اعتباری قائل شدن- در میون ما از پدران و اجدادمون انگار بیشتره ؟
چرا با وجود این همه آیات روشن الاهی، با وجود این مرز روشن میان جهان ماده و عالم عقبی، با وجود این ندای بلند در هستی، ما هنوز گرفتار خویشیم.....

 رصدخونه ها به نظرم تنها بناهای عصر اخیرن که حال و هوایی اسطوره ای دارن هنوز...
اون قدر قامت هنر و معماری در تمدن اخیر کوتاه شده که عظمت پل ها و سازه های غول پیکر اخیر در مقابل بناهای کوتاه قامت اما رفیع تمدن های باستان ناچیزه انگار، اما رصدخونه‌ها این طور نیستند. با اون که غالبا چندان هم بزرگ نیستن اما نمی دونم به خاطر فرم‌شونه یا به خاطر محل استقرارشون -که غالبا بر فراز کوه ها ست- یا حتی به خاطر محتوای مرتبط با آسمون‌شون نمی دونم، اما به هر صورت حال و هوای دوران کهن، دوران اوج تمدن بشری رو دارن انگار :)

اگر نبود آهنگ زمینه بی دلیل و ناموزون این قطعه ویدیویی
چه خوب می تونستم بگم سیر کنین قدرت لایزال الاهی رو.... ربنا ما خلقت هذا باطلا سبحانک......
و غرق بشین در طواف بی‌خودانه‌ی هستی به دور منبعی لایزال و بی نهایت.

 زمین رو زیاد از بالا دیدین. تو تلویزیون و اینترنت و مجله و ... اما لزوما تصاویر زیر رو ندیدین.
تصاویر این پست، تصاویری ویژه از زمین هستند که از ناظر بالاتر از جو گرفته شدند.

حالا بگذارین خیال مون رو وسعت بدیم و به ورای خیال، به عالم عقل بریم... ناظری بالاتر از بالاتر....
فرمودند از اون بالا، خانه هایی هست در زمین، که مثل ستارگان برای اهل زمین، برای اهل آسمان می درخشن.... اهل اون خانه ها باشین ان شا الله.

 اگه ایام نوروز پست می گذاشتم حتما این پست رو هدیه نوروزی تقدیم‌تون می کردم....

کلیپی بسیار زیبا و منحصر به فرد با تدوینی حساب شده و ضرب‌آهنگی خوب، از کره زمین ، در دیدها و لحظه هایی که حتما یا ندیدین تا به حال یا کم دیدین....
حتی شفق قطبی زیبای زمین هم از دیدی جدید  و فوق‌العاده در این کلیپ دیده می شه.

درسته با نگاه  درست تر به موضع مسکن فاصله داره و کفاف رو رعایت نکرده، اما برای معماری که تا این اندازه به آسمان هستی و آفاق بها بده که برای طلوع و غروب خورشید و گردش مدارات سماوی و رصد آسمان ها در معماری ش حساب باز کنه ، خیلی احترام قائلم.

در میان این همه مذخرفات که در یانون‌دیزاین با هم می بینیم :) چرا که نه!؟ یک بار هم که شده مردمک‌های چشمان مون رو باز کنیم به روی عظمت قدرت لایزال خداوندی! خداوندی که از تمام ساخته های بشری، از تمام نیرو و قوت نظامی و سیاسی دولت های بزرگ، از همه‌ی  اون چه موجب ترس آدم های ضعیفی مثل من می شن، بزرگ‌تر و عظیم‌تر و شایسته‌‌تره برای ترسیدن از او....