- ۰ نظر
- ۲۵ مرداد ۹۴ ، ۱۱:۰۵
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
معروف است که رشتهی معماری رشتهی گرانی است و شاید خیلیها به سبب همین بالا بودن هزینهی تحصیل، قید اننخاب آن رابزنند. طرح «بستهی معماری» از همین جا به ذهن مورتا رسید و او برای پایین آوردن هزینهی ماکتهای نمونه برای ارائه به کارفرما، قطعاتی قابل بازیافت درست کرد که سالها بعد تبدیل به محصولی با نام «آرک کیت» شدند. قطعات لگومانند این مجموعه، ضخامتی واقعی در مقیاس خود دارند و به کار طراحان حرفهای، دانشجویان و حتی اهداف آموزشی و سرگرمکننده هم میآید. البته این بستهها حاوی قطعات سفیدرنگ هستند و برای افزودن بافت به نما، میبایست فایلهای مخصوص را پرینت کرد و روی آنها چسباند.
با وجود همهی این تسهیلات برای ساختن ماکت، به نظر شما کفهی ترازو به سمت کدام یک سنگینی میکند؟ یک ماکت قابل لمس یا یک مدل کامپیوتری مجازی؟
ایستگاههای اتوبوس شهری با تکرارشان در بافت شهری گاهی هویتسازتر از هر عنصر دیگری در شهرهای نوین عمل میکنند. همین مساله طراحی ایستگاههای اتوبوسی را یکی از جذابترین صورتمسالههای به ظاهر ساده اما پیچیده در صنف طراحان معمار کرده است. متاسفانه در شهرهای بزرگ ما این مهم اصلا مورد توجه نیست و هر ابداع بیهویتی -که غالبا هم از حداقل نوآوری طراحی و فنی برخوردارند- به عنوان ایستگاه اتوبوس ساخته میشود. اما میشود عادات را به هم زد و ایستگاههای اتوبوسی را به نمادهای مهمی در شهر بدل کرد.