معروف است که رشتهی معماری رشتهی گرانی است و شاید خیلیها به سبب همین بالا بودن هزینهی تحصیل، قید اننخاب آن رابزنند. طرح «بستهی معماری» از همین جا به ذهن مورتا رسید و او برای پایین آوردن هزینهی ماکتهای نمونه برای ارائه به کارفرما، قطعاتی قابل بازیافت درست کرد که سالها بعد تبدیل به محصولی با نام «آرک کیت» شدند. قطعات لگومانند این مجموعه، ضخامتی واقعی در مقیاس خود دارند و به کار طراحان حرفهای، دانشجویان و حتی اهداف آموزشی و سرگرمکننده هم میآید. البته این بستهها حاوی قطعات سفیدرنگ هستند و برای افزودن بافت به نما، میبایست فایلهای مخصوص را پرینت کرد و روی آنها چسباند.
با وجود همهی این تسهیلات برای ساختن ماکت، به نظر شما کفهی ترازو به سمت کدام یک سنگینی میکند؟ یک ماکت قابل لمس یا یک مدل کامپیوتری مجازی؟
[+]