یک مجموعه‌ی آش‌پزخانه به جای یک بانک قدیمی قرار گرفته و قرار است در آن تکنولوژی و آش‌پزی به هم بپیوندند. طراحان برای این آرمایش‌گاه و کارگاه که در آن بر روی پرینت سه بعدی مواد خوراکی مطالعه می‌کنند، به دنبال عنصری ویژه بودند که بیان‌گر هویت این مجموعه در برخورد اول باشد. تراس کنسول شده‌ای که به نظر کاربرد مشخصی ندارد برای این مقصود در نظر گرفته شده و نرده‌های در هم تنیده و عجیب آن، فعالیت تکنولوژیک کارگاه را فریاد می‌زنند. این مجوعه‌ی ورودی از ترکیب چوب و فلز ساخته شده که علی رغم تلاش طراحان برای عبور هنرمندانه‌ی آن‌ها از میان هم، هیچ‌گونه سنخیتی با هم نیافته‌اند. نرده‌های سه بعدی این تراس با تکنولوژی برش سی‌ان‌سی و روش‌های دیجیتال ساخته شده است. 

ایست‌گاه‌های اتوبوس شهری با تکرارشان در بافت شهری گاهی هویت‌سازتر از هر عنصر دیگری در شهرهای نوین عمل می‌کنند. همین مساله طراحی ایست‌گاه‌های اتوبوسی را یکی از جذاب‌ترین صورت‌مساله‌های به ظاهر ساده اما پیچیده در صنف طراحان معمار کرده است. متاسفانه در شهرهای بزرگ ما این مهم اصلا مورد توجه نیست و هر ابداع بی‌هویتی -که غالبا هم از حداقل نوآوری طراحی و فنی برخوردارند- به عنوان ایست‌گاه‌ اتوبوس ساخته می‌شود. اما می‌شود عادات را به هم زد و ایست‌گاه‌های اتوبوسی را به نمادهای مهمی در شهر بدل کرد.

 گویا قراره در محل شهادت فرماندهان استان کرمانشاه یک شاخص‌هایی نصب بشه تا کاروان های راهیان نور غرب و مردم عادی در مواجه با اون مناطق متوجه بشن این جا مقتل یک فرمانده شهیده... کار خوبیه و اگه با طرح خوب همراه بشه می تونه تعریف کننده فضاهایی معنوی و نقاطی مهم در غرب کشور باشه

کم و کیف فراخوان رو بهتره در سایت www.hoorno.ir خودتون بخونین