درخت موجودی سخاوت‌مند است که سایه‌ انداختن بر روی زمین کم‌ترین لطف اوست. گاهی این سخاوت را وقتی که اجزای درخت از آن جدا شده و به شکل صنعتی فرآوری می‌شود نمی‌بینیم. طراح فرانسوی نیمکتی را  طراحی کرده است که با اتصال نشیمن آن به شاخه‌هایی دست‌نخورده از درختان، قصد هویت‌بخشی به یک محصول صنعتی را دارد. بنجامین گریندورج با قرار دادن پایه‌ی شیشه‌ای در سمت دیگر نیمکت، سعی در بازنمایی یک‌پارچه‌ی درخت و القای حس تعلیق آن در هوا را داشته است. می‌توان مشاهده کرد که قطع شدن نیز درخت را ناکارآمد نخواهد کرد، همان‌طور که گریندورج از آن به عنوان یک عنصر فشاری و در عین حال نمادین در اثر خود استفاده کرده است.

در بعضی افسانه‌ها زندگی انسان‌های نخستین را به روی درختان و مانند حیوانات تصویر می‌کنند. هرچند این تصویر از ابتدای زندگی بشر هیچ اصالتی ندارد و اصولا آن‌چه دانش‌مندان غربی تلاش‌ دارند به زور هم که شده صحیح جلوو بدهند، مدت‌هاست از درجه اعتبار افتاده است اما سودای زندگی بر روی درخت حتی برای بشر جدید هم خیلی زیبا و دوست‌داشتنی‌ست. در زندگی روی درخت یک جور حس یکی‌شدن با طبیعت وجود دارد که بشر صنعتی در کنتراست با زندگی ماشینی خود به صورت فزآینده‌ای به این احساس نیاز دارد. برای همین مسابقاتی نیز گاه‌به‌گاه معطوف به حل این مناقشه برگزار می‌شود.

دفتر طراحی پندا در طرحی که برای مسابقه‌ای با همین موضوع ارائه داده است با استفاده از ترکیب یک سازه‌ی مثلثی بومی امریکای لاتین با استفاده از پروفیل‌های چوب بامبو و ترکیب توسعه یافتنی مدولارها در راستای ایجاد یک فضای مسکونی روی درختان تا چندین طبقه فضای معماری، به نوعی تصور ما را از خانه درختی توسعه داده است. خانه‌های درختی آینده می توانند در عین ترکیب‌شدن با درختان سازه‌هایی محدود و یک طبقه نباشند.

فرهنگ‌های کهن به خصوص فرهنگ‌های مشرق زمین به رابطه میان انسان و طبیعت و حتی گاهی یگانگی این دو تاکید بسیار دارند. شاید همین نگاه مهم کهن به موضوع طبیعت در میان انسان‌ها که اشاره به یک واقعیت فطری دارد، دلیل علاقه‌های امروز بسیاری از هنرمندان و به خصوص نقاشان و عکاسان به طبیعت و آن را موضوع هنر خود قرار دادن باشد. 

اگرچه عکاسی از طبیعت به خوبی نشان‌دهنده علاقه‌های هنرمند به طبیعت و نسبت میان انسان و طبیعت است اما یقینا ایده تلفیق هوش‌مندانه‌ی انسان و طبیعت در عکس، بار معنایی بیش‌تری را القا می‌کند.کریستوفر ریلاندر با ماسکه کردن پرتره‌ها و فیگورهای انسانی با فیگورهای طبیعی از این آمیخته‌گی ذاتی صحبت می‌کند. تصویرهایی که با وجود عرضه سیاه و سفید آن‌ها، به دلیل تلفیق هنرمندانه و انتخاب خوب عناصر طبیعی نظیر شاخه‌ها و برگ‌ها و شکوفه‌ها، به خوبی حس طبیعت زنده را در خود دارند.

ترکیب هوش‌مندانه از عناصر ساده و پیش پاافتاده عموما به خلق چیزهایی می‌انجامه که تا قبل از یک ارائه نوآورانه در تصور ما نمی‌گنجه.

یک نمونه لندآرت که طور عجیبی حماسی و پرشوره! شاخه‌های خشکیده درخت‌ها در ترکیب هوش‌مندانه با هم یک حشر طبیعی رو مجسم می‌کنن....  و سکونی در دل یک حرکت ؛ گویی این هیبت پرشور در لحظه‌ای خاص از زمان منجمد شده

پاتریک با مجموعه کارهای شورانگیز معماری رشدکردنی‌ش قبلا هم دو باری در یانون‌دیزاین به شما معرفی شده ؛ این‌جا+ و این‌جا+ اما نمی‌دونم چرا اون‌قدر برام این کارها جالبه که هر نمونه جدیدی هرچند خالی از نوآوری نسبت به نمونه‌های قبلی می‌بینم باز هم انگیزه‌ دارم در این‌جا منتشرش کنم.

پاتریک در کار جدیدش یک کلیسای مسیحی کوچک اما با الگوی کلیساهای جامع رو در یکی از میادین مشهور ملبورن، با قطعات بریده شده از شاخه‌های درخت بید مجنون بافته! کاری بکر و الگویی نوآورانه که ویژه شخص خود پاتریک دوگارتیه و در اتودهای مختلف به صورت زنده و غیرزنده -یعنی از درخت های در حال رشد تا استفاده از قطعات بریده شده درختان- پیاده کرده.

نکته دیگه ای که خوبه این جا بگم توجه به شخصیت مذهبی پاتریکه و این که هنوز هم که هنوزه ایده های دل‌نشین انگار از وجود آدم‌های عمیقا معتقد بلند می شه :)