اخیرا در ایران هم لوسترهایی شایع شده که شبکه‌ای از کریستال آویز هستند و کم‌تر دیدم نوآوری متناسب با فضا در طرح و اجراشون رخ بده. و مدام با الگوهایی تکراری روبه‌رو هستیم که در فضاهای مختلف بدون توجه به بستر کپی می شن انگار! در حالی که حالا که واحدهای سازنده‌شون موجوده و در دسترسه چرا نیایم و متناسب با فضا و در جهت بهبود کیفیت های معمارانه فضا ازشون بهره نگیریم.

در این کار طراح با ایجاد پیوستاری موج‌گون امتداد فضای داخل رو به بیرون از مجموعه کشونده و علاوم بر ایجاد لوستری متفاوت، حرفی نو هم برای معماری بنا داشته

مشابه این کار رو قرار بود با بچه های آتلیه با برگه های کاج انجام بدیم، که فعلا مقدر نشده :)

شبکه ای که با استفاده از واحدهایی مدولار و شبکه ای که روابط بین اون ها رو تعریف می کنه، ساخته می شه.

تصویرسازی کنید!

برای فضاسازی های داخلی طراحی مدولارهایی که هم موتیف‌های سنتی رو در خودشون داشته باشن هم کاربرد روشنی رو بتونن پاسخ گو باشن ، خیلی زیاد می تونه خوب و دوست داشتنی باشه و با استقبال روبه‌رو بشه. حتی نمونه هایی صنعتی و قابل تولید کارخونه ای هم می تونه در وضعیت فعلی معماری کشورمون سبک ساز و جریان ساز باشه

ساخت عالی این آلاچیق و ترکیب خوب اون با شبکه ی نور هوش‌مندی که در زوایای کار نصب کرده و صدالبته ترکیب خوب حجم کلی با حوض آب مجموعه و دو چندان ترکیب بی نظیر شبکه ی نوری کار با بخاری که روی سطح حوض رو می گیره، همه و همه از کار یک حجم رویایی ساخته.... مناسب خیال انگیزی شرق دور و بستر سنتی معماری محیطش..

این پوشش آویز، به نوعی نسبت به رفتار مخاطب‌هایی که در زیرش قرار می گیرن عکس العمل نشون می ده و یه جورایی زنده ست.... کاری دانشجوییه که به عنوان تمرین درسی انجام شده

دانشجویان پژوهش‌گر سه دانشگاه هاروارد، ام آی تی و دانشگاه ملی سئول به طور مشترک در پروژه ای تحقیقاتی دست به تولید نوعی روبات زدند که تنها از یک شبکه توری مانند تشکیل شده! و با الگویی شبیه اون چه در طبیعت حرکت مارها و کرم ها رخ می ده با ایجاد انقباض و انبساط هایی در درون تارو پود این شبکه منجر به حرکت رو به جلوی این روبات می شه .

یه جورایی داریم سعی می کنیم به نقطه آرمانی طبیعت برسیم....
خیلی خوب بود.

برخوردهای شکلی  نوآورانه با میراث معماری و هنر گذشته وقتی "به کار بیان" و عمل‌کرد درستی داشته باشن، نوعی از روش‌ طراحی هستند که به نظر کم‌ترین انتقاد رو بین روش‌های گوناگون طراحی می تونه متوجه خودش کنه. هم نمی شه چندان به بی توجهی به تاریخ و میراث متهم‌ش کرد هم به واپس گرایی و انحطاط...

 این مجسمه های ساخته شده با لوله‌های مسی به جز زیبایی احتمالی که در نظر برخی ها ممکنه داشته باشه یک ظرفیت خوب با خودشون دارن.
از این ها می شه به جای این رادیاتورهای مرسوم در معماری استفاده کرد؛ چرا که لوله های مسی انتقال حرارت بالایی دارند و خیلی زیاد مناسب این کار هستند.

بی شک طرح هایی متناسب و زیبا از این الگو به خوبی می تونن جای این رادیاتورهای صنعتی بی روح شق و رق رو در منازل بگیرن