بچه‌ها دوست دارند اسباب‌بازی‌های‌شان را به اسم صدا بزنند و خیلی وقت‌ها آن‌ها را موجودات زنده‌ای شبیه به خودشان تصور می‌کنند. معمولا در طراحی اسباب‌بازی‌های فردی برای بچه‌ها موضوع شخصیت‌پردازی مد نظر قرار می‌گیرد اما درمورد تجهیزات بازی در پارک‌ها و شهر بازی‌ها کم‌تر به این موضوع توجه می‌شود. شاید مواردی هم که تا به حال دیده‌ایم عروسک‌هایی بوده‌اند که مجسمه‌وار در میدان بازی وجود داشته و کودک امکان تعامل با آن‌ها را نداشته است.

طراحان دانمارکی اسبا‌ب‌بازی، تجهیزاتی را طراحی می‌کنند که هر کدام دارای شخصیتی زنده است. بچه‌ها می‌توانند تشخیص دهند که وسیله‌ای که با آن در تعامل‌ند، حیوان است روبات است یا یک خانه. گروه طراحی «نهنگ» در برخی از این تجهیزات با استفاده از جزئیات آناتومی حیوانات یا جزئیات یک بنای معماری، توانسته است ایده‌های جدیدی را برای خلق بازی بیافریند.

جوزپه آرچیمبولدو یکی از هنرمندان ایتالیایی دورهﻯ منریسم از تاریخ هنر اروپا است. شهرت او به خاطر پرترهﻫﺎی سرشار از خیالی است که کشیده. او این پرترهﻫﺎ را نه به صورت یک تصویر عادی از انسان، بلکه با تخیل و کنار هم قرار دادن تصاویر اشیای روزمره ﻣﻰساخت. گذشته از قدرت تصور و تخیل فوقﺍﻟﻌﺎدهﻯ آرچیمبولدو در ابداع چنین تصاویری، نکتهﻯ قابل تامل در این حرکت هنرمندانه، رعایت تناسب و هماهنگی در انتخاب اشیایی است که قرار است پرتره را شکل دهند. او این کار را نه به صورت رندوم و تصادفی بلکه بر اساس نسبت و روابط اشیا با شخصیت صاحب پرتره انجام ﻣﻰداد؛ مثلا در کشیدن پرترهﻯ یک کتابﺩار از کتاب، برای الههﻯ گلﻫﺎ از گل، و برای کاراکتر هر کدام از فصلﻫﺎ از میوهﻫﺎی آن فصل استفاده کرد. و گویی سعی داشته با دادن صورتی مناسب به این اشیای متناسب و مرتبط، به شخصیت صاحب پرتره نزدیک شود. تلاش آرچیمبولدو برای نشان دادن لایهﻫﺎی پنهان شخصیتﻫﺎ بر قدر، زیبایی و عمق آثارش بسیار افزوده است. 

صاویر متحرک GIF گاهی آدم را یاد کارتون‌هایی می‌اندازد که در آن‌ها نقاشی‌ها و شخصیت‌های‌شان جان می‌گرفتند و وارد دنیای واقعی می‌شدند. شبیه این شخصیت‌ها را در کارتون "وروجک" شاید به یاد داشته باشید!

مجموعه نقاشی‌های متحرک آمول لو با عنوان "در راه"  در نگاه اول ماشین‌هایی هستند متعلق به مشاغل مختلف که پس از لحظه‌ای انگار شروع به حرکت می‌کنند و هر کدام محصولی را برای مقصدی خاص می‌برند. تصاویر متحرک به خاطر تشکیل‌شدن از چندین تصویر، به هنگام متحرک‌سازی فضای‌ سه‌بعدی را القا می‌کنند و انگار که با حرکت خود انرژی نهفته در نقاشی را نیز آزاد می‌کنند.

 

پنجره‌ها در معماری نور را به داخل فضا می‌آورند. فضای داخل را به جهان وصل می‌کنند. روزنی هستند به سوی جهان خارج از بنا. پنجره‌ها مجرای ارتباط جهان با یک بنای معماری هستند. اما جریان‌های معاصر مساله را یک طور دیگر کرده است. پنجر‌ه‌ها و خیلی عناصر دیگر معماری امروز خودشان راه ارتباط معمارها با جهان خارج هستند. اصلا امضاهای معمارها در همین عناصر معماری معاصر است. پنجره‌های بناهای معماری معاصر در کنار دریچه‌ای به جهان بودن‌شان، روزنه‌هایی به سوی افکار معمارهای‌شان هستند.

پیش‌تر حرکت‌های جالب متعددی در تصویرسازی بناهای معماری جهان و حتی در داخل کشور دیده بودیم. اما مجموعه فدریکو بابینا با پرداختن به معماری‌ها معاصر از طریق فرم پنجر‌ه‌های‌شان و با شاخصه‌ای متفاوت آن‌ هم حضور تصویرسازی خود معمارها در قاب پنجره‌ها، مجموعه متفاوت و دیدنی‌ست. بابینا با تمام این پنجره‌ها خودش هم یک ساختمان کامل ساخته است!

این روزها شبکه های اجتماعی، فضایی در دست‌رس و سهل الوصول برای همه‌ی انسان‌هاست، تا محتوای خود را به اختیار و سلیقه‌ی خودشان برای دیگران نمایش دهند. شاید پیش‌تر برای دیده شدن هر فرد یا هنرمندی نیاز به رسانه‌‌هایی خاص و محدود بود که راه یافتن به آن برای همه کس مقدور نبود. اما ام‌روز رسانه‌های فردمحور مجازی شبیه اینستاگرام این فرصت را در اختیار افراد می‌گذارد تا بدون دغدغه‌ی رد یا پذیرش توسط فرد بالادستی به خلق اثر دست بزنند. اتفاقا بسیار هم می‌بنیم که همین آثار ساده که بدون زحمت فراوان و به اصطلاح دلی تولید می‌شوند، از سوی مخاطبان هم با استقبال خوبی رو به رو می‌شود..

یکی از این افراد هانا اصلانی است که از روی ذوق و علاقه‌ی شخصی شروع به ساخت مجسمه‌های خمیری کرده است. او، به گفته‌ی خودش انسان‌های اطراف‌ش را در چهره‌هایی خمیری به تصویر می‌کشد و برای هر کدام داستانی متصور می‌شود. اصلانی سبکی خاص  و ایرانی را در خلق کارکترهایش دارد که وجه ممیز و امضای کار او تلقی می‌شود. فارغ از نگاه‌های غیرهنری که ممکن است در کارهای اصلانی بی‌تاثیر نباشند و آینده هنری او را نیز تغییر دهند، می‌توان گفت عروسک‌های خمیری این جوان تجربی‌خوان. به دلیل ادبیات منحصر به فردشان، از آینده هنری درخشانی برخوردار خواهند بود.

تماشای فیلم‌ها و کارتون‌ها برای بچه‌ها، راحت‌ترین راه خلاصی پدر و مادرها از همراهی مدام کودکان هستند. گاهی این راحتی آن‌قدر برای‌مان دل‌نشین است که از تاثیرات عجیب آن‌ها بر کودکان‌مان چشم می‌پوشیم؛ تاثیراتی که گاهی به واسطه‌ی تفاو‌ت‌ها و یا حتی تقابل‌های فرهنگی میان خودمان و فرهنگ سازنده این کارتون‌ها سخت مخرب هستند.

بگذارید یک مثال ساده بزنم. کودک ما در حال تماشای «چارلی و کارخانه‌ی شکلات‌سازی»است. نقش اصلی فیلم که به سبب سن و سال‌ش، کودک بیش‌ترین هم‌ذا‌ت‌پنداری را با آن دارد، اسکناسی را از روی زمین پیدا می‌کند و با آن شکلاتی می‌خرد که در نتیجه به آرزوی خود نیز می‌رسد و موفق می‌شود. حالا اگر کودک ما اسکناسی را از روی زمین پیدا کند، چه باید با آن بکند؟ ما چه از او انتظار داریم؟ از این دست مثال‌ها تا دل‌تان بخواهد پیدا می‌شود که البته همه‌شان هم این‌قدر 

بعید نیست برخی کاریکاتورهای رفتاری که این روزها در جامعه‌مان شاهد آن هستیم تاثیرگرفته از چنین تقابلات فرهنگی باشد. به این ترتیب اگر چشم را طور دیگری باز کنیم شاید این کارتون‌ها آن طور که رنگ و لعاب‌شان می‌گوید بچه‌گانه و مهربان نباشند... هیولاهایی در لباس‌ها زیبا. تصویرساز اروپایی دن لوویسی، با نگاهی متفاوت، شخصیت‌های کارتونی محبوب و دوست‌داشتنی کودکان را به شکل هیولاهایی به تصویر کشیده است. اگرچه او در تلاش برای یک بازتعریف روانی‌ست اما شاید نگاه غیرواقعی او به این شخصیت‌ها آن‌قدرها هم برای ما غیرواقعی نباشد.

فرصت تخیل رو از بچه‌ها نگیریم؛ حتی اگر به قدر وسعت تجربه پاک‌کردن‌های مشق‌هاشون باشه! :)

این پاک‌کن‌ها تا مدت‌ها پاک کردن و استفاده شخصیت‌هایی در حال دگرگونی و تحول خواهند بود و بالطبع بچه‌ها با اون‌ها رابطه برقرار می‌کنن و کلی تخیل بار می‌کنن در تعامل‌شون با این وسیله ساده روزمره‌شون.

خیلی از ما تا به حال از انگشت‌هامون به عنوان یک کارکترهای انسانی استفاده کردیم و با رنگ کردن و چشم و ابرو کشیدن براشون اون‌ها رو جان دادیم. فکر می‌کردین یک انگشت انسان چقدر می‌تونه ظرفیت شخصیت‌پردازی متفاوت داشته باشه؟

در مجموعه زیر چهره برخی از آدم‌های مشهور یا کارکتر‌های تیپیک رو در قالب انگشت‌های دست می بینیم. شخصیت‌هایی که تنها با تغییراتی اندک در فرم چشم و دهان و ترکیب‌های متفاوت رنگی و البته به تکنیک گرافیک رایانه‌ای خلق شدند.

وندی تسائو مادر پسری چهارساله‌ست که بر خلاف خیلی از مادر‌های این دوره زمونه که اصلا انگار نه انگار مادری بزرگ‌ترین نقشیه که خداوند در این جهان به اون‌ها داده، توجه عجیبی به کودک‌ش داشته و همین توجه در کنار ذهن خلاق جرقه‌ی فعالیتی مورد توجه رو زده.

این مادر خوش‌فکر و کارآفرین در سال 2007 با تبدیل نقاشی‌های بچه‌ش به عروسک متوجه می‌شه که کودک‌ش با عروسک نقاشی خودش خیلی زیاد رابطه برقرار می‌کنه و اون رو به عنوان یک کارکتر آشنا تشخیص می‌ده. این طور می‌شه که با ایجاد کارگاهی کوچیک و سایتی اینترنتی شروع می‌کنه سفارش تولید عروسک‌ از کارکترهای نقاشی‌های کودکان برای خودشون می‌گیره.

تا به حال هم سفارشات متعددی رو پذیرفته و قریب به 400 عروسک برای کودکان نقاط مختلف جهان و از نقاشی‌های خود اون‌ها درست کرده و انصافا هم ایده کلی فوق‌العاده ست و هم‌چنین عروسک برخی از این نقاشی‌ها بسیار ویژه و دیدنی از آب درآمده.

به شخصه بعد از خوندن سرگذشت این بنده خدا و ایده جالب‌ش نگاه‌م به نقاشی‌های کودکانه به کلی ارتقا پیدا کرد و نسبت خود بچه با نقاشی‌هاش رو بیشتر مورد توجه قرار می‌دم.

بعضی آدم ها هستند که "شخصیت"شون و تمام "هویت"شون رو از لباس‌هاشون می گیرن. این طور آدم ها اصلا بعید نیست برای "خوش تیپ"‌تر شدن گاهی تا هزینه ای معادل زندگی دیگری رو حتی خرج ظاهر بی ریخت و قواره و سرتاپا فقرشون بکنن.... فارغ از اون که در مقابل جلال و عظمت الاهی هیـــــــــــچ چیزی نیستن....

بعضی آدم ها فقط لباس‌ن..... فقط لباس.

ایشالا که از این آدم ها نباشین. اگر هم هستین، چشم‌هاتون رو بشورین.... جور دیگر ببینین.

شاید حتی کم اهمیت‌ترین جزو وجود شما لباس شما باشه...

--------

از این مجموعه خوشم اومد! هم به خاطر ملاحتش و هم به خاطر اون که کمی در مورد لباس به فکر واداشت من رو...