آتشی که در عین ایمنی خیلی نزدیک از آن بتوان استفاده کرد و در دل خانه‌های مدرن امروز ما امکان حضور داشته باشد... اگرچه کم‌تر در فرهنگ معماری ما حضور آتش در خانه -چیزی شبیه شومینه- وجود داشته باشد و غالبا گرمایش خانه‌های ایرانی به وسیله‌ی آتش سرخ یا همان ذغال گداخته و افروخته صورت می‌گرفته است اما بی‌شک کسی منکر زیبایی شعله‌های لغزان آتش و حضور گرم و دوست‌داشتنی آن در دل زمستان‌های سرد نخواهد شد. 

سارا آرمنتو در طراحی این میز چای‌خوری، در ترکیب هوش‌مندانه میز چای‌خوری با یک شومینه و آتش‌دان، با به کاربردن شیشه‌های مقاوم به جای حفاظی فلزی امکان دیدن شعله‌های آتش در عین ایجاد امنیت نسبی برای کاربر را فراهم کرده است. صورت مینیمال فرم میز و ترکیب‌بندی رنگی خنثای آن که تمرکز دو چندان بر فرم لغزان آتش ایجاد می‌کند نیز از دیگر ویژگی‌های طراحی این میز است.

برخی اعتقاد دارن پاریس شهر سرد و بی روحیه؛ من هم در برخوردهای مجازی ای که با این شهر داشتم همیشه احساس کردم این جا انگار روح نداره؛ یا به شدت آلوده ست....

طراح این مدرسه در شهر پاریس شاید کمی هم‌فکر بوده با این نگاه و یا حسی مشترک داشته که به بهترین نحو ممکن بنایی مثل یک گلوله آتیش درست کرده. دیتیلی نوآورانه که با رنگ‌آمیزی دقیق  یک نماد و نشانه شهری قدرت‌مند درست کرده و رنگ محیط رو و دمای حسی اون رو تحت تاثیر قرار داده

خیلی با این مشکل روبه‌رو هستیم؛ مثلا می خوایم زیر برنج رو کم نگه داریم که ته دیگ نشه یا حداقل نسوزه :) ولی این گازهای مرسوم جواب گو نیستند. عمده شون بر اساس زیاد و کم کردن خود شعله طراحی شدند و ناچار از حدی کم‌تر نمی شن یا سخت می شن و خلاصه قلق دارند اصطلاحا!

طراح در این اتود زیاد و کم شدن شعله رو با افزایش و کاهش مشعل شبیه‌سازی کرده. اون هم در الگویی حلزونی و پیوسته. اون هم با تطابق دادنش با جهت چرخش کنترل کننده! به نظر مشکلات موجود حل خواهند شد!