برنارد چومی یک غرفه شیشه‌ای مشهور دارد که در سال ۱۹۹۰ در حاشیه یک نمایش‌گاه هلندی طراحی و اجرا می‌کند. این غرفه شیشه‌ای رها شده حالا به دست استودیو هلندی شیفت با نگاهی نو بازسازی شده است که فارغ از نتیجه و جذابیت احتمالی آن برای برخی، اختلاف نگاه مورد نظر قابل توجه و دقت است. ارزش‌های نهفته در یک بنای شیشه‌ای شفاف که خوانشی متعادل و شفاف از پیرامون خود برای مخاطب دارد و خود نیز برای مخاطب به نهایت شفافیت و صداقت رخ‌نمایی می‌کند حالا به ارزش‌هایی دیگر تبدیل شده‌است که علاوه بر خوانش‌هایی خاص از محیط یک تضارب آرا و چندصدایی در برداشت را نیز در پی دارد. 

پوشش جدید غرفه شیشه‌ای چومی، با مبهمی و محو فضای پیرامون -به دلیل استفاده از شیشه غیرشفاف- بر فهم مبهم معاصر تاکید دارد. با رنگ‌بندی متفاوت و مدام در حال تغییرش با عدم امکان فهم مشترک و شفاف از واقعیت و صدالبته با مالیخولیای رنگی که برای مخاطب می‌سازد، بر گیجی و گنگی دنیای معاصر اصرار دارد. این فاصله فهم واقعیت میان نسل ما و یک نسل قبل است..... جهان با سرعتی عجیب به سمت انکار می‌رود و تنها یک شکست در این شیشه‌های رنگی مبهم می‌تواند ما را از خواب بیدار کند.

مشکلات ساده و مبتلابهی وجود دارد که راه‌کارهای طراحی ساده‌ای نیز دارند. خیلی وقت‌ها هم جایز‌ه‌های معتبری از عرصه‌ی طراحی به همین راه‌کارهای ساده اما مهم و موثر تعلق می‌گیرد.

مثلا آیا امکان بیست درجه زاویه گرفتن چیز مهمی ست که یک محصول را در طراحی آن قدر ارتقا بدهد که شایسته جوایز معتبر باشد؟ به نظر می‌رسد که اتفاقا مهم است! رسالت طراحی حل همین معضلات عمومی و موجود آن هم به راحت‌ترین و مناسب‌ترین نحو است و اگر این کار با یک اصلاح زاویه به ظاهر ساده ممکن بشود که چه بهتر! کلمن‌های موجود را که دیده‌اید؟ عموما مجبور هستیم برای آن که تا انتها از محتویات آن مصرف کنیم همیشه آخر کار آن‌ها را کج کنیم و این یعنی انرژی‌هایی مداوم صرف عملی ناچار تا کمبود عمل‌کردی این کلمن‌ها را جبران کند. به کمک یک زاویه‌ ساده در زیر یک کلمن محصولی شایسته تقدیر در یکی از معتبرترین جوایز عرصه طراحی صنعتی یعنی جایزه Red Dot بخش طراحی کانسپت بشود.

بسیاری از بناهای شخصی و دولتی حتی در شهرهای بزرگ دنیای امروز هم هنوز استانداردهای مربوط به معلولین همراه نشده‌اند و اساسا در مورد بسیاری ساختمان‌های شخصی شاید هیچ‌گاه الزام و علاقه‌ای هم به این تطبیق به وجود نیاید. اما اگر نیاز به تطبیق بعد از ساخت بنا به وجود آمد چه باید کرد؟ طراح صنعتی چان‌ون‌جی در این اتود سعی کرده است تا افزونه‌ای بر معماری طراحی کند تا بر ساختار یک پله‌ی ساخته شده یک رمپ معلول بالقوه سوار شود و در مواقع مورد نیاز این رمپ با فشار یک پدال پایی شکل بگیرد.

در نگاه اول طرحی خوب و کارا و تلاشی طراحانه به سمت رفع یک نیاز جدی ست. 

گروه معماری TEN به درخواست مسئوولان امر، تصمیم گرفتند برای یادبود صدوپنجاهمین سال‌گرد نبرد معروف پوئبلا که در اون سربازان مکزیکی، در پنجم می ۱۸۶۲ متجاوزین فرانسوی رو شکست می دن و از مکزیک بیرون می‌کنن، سایت اون نبرد رو به صورت منظرسازی متفاوتی طراحی کنن.

در این طراحی علاوه بر طراحی نمادین دو جبهه جنگ در سایت با استفاده از فراز و نشیب‌های حساب شده سعی در القای این تقابل کردند و با ترکیب هدف‌مند شبکه‌ی درختان با بستر طراحی شده به طور نمادین حضور سربازان خودشون رو در اون جنگ پاس‌داشتند...... نفس این مساله یعنی طراحی منظر و لنداسکیپ به عنوان یادبود یک مساله مورد توجه من قرار داره

بی دلیل مترادف ذهن ما شده که تا صحبت از یادبود و یادمانه به یاد مجسمه هایی بزرگ و پراحساس و غالبا پر انرژی بیافتیم و اصلا یک سایت معماری رو به عنوان یاد یک موضوع نتونیم بپذیریم در حالی که سایت های منظرسازی معماری به واسطه حضور و استفاده کار از اون‌ها به مراتب می‌تونن بهتر و بیشتر و اثرگذارتر معرف و یاد یک مساله ی تاریخی یا یک رخ‌داد فرهنگی اجتماعی باشند.

خانه های شرقی این روزها خیلی این طوری هستند. بازی با سطوح و صفحات، تجربه های متنوع فضایی، عموما ساده در ترکیب مصالحی مطبوع و این بار رمپی که سطوح خونه رو به هم ارتباط داده...