این پیله‌ی شیشه‌ای، یک مدول فضایی مستقله که به نظر طراحان می‌تونه در داخل فضای مسکونی قرار بگیره و کلیه امکانات لازم برای تامین نیازهای یک آدم رو اعم از آب و غذا و هوا و دید و منظر و سکوت و .... رو در خودش تامین می کنه. یک جورایی به درد کسایی می خوره که می خوان ساعت‌هایی رو خلوت کنن با خودشون؛ نویسنده‌ها، هنرمندها، و البته این روزها پشت کنکوری ها :) و اصلا به همین جهت هم کانسپت "پیله" برای نام‌گذاری کار انتخاب شده

راستی بذارین براتون بگم که فکر می‌کنم این طور طرح ها و ایده ها در جواب ناآرامی و پریشانی بشر معاصره نه ایده‌هایی لازم و مطابق با غریزه و فطرت بشری.....

این روزهای بارونی تهران، شاید برخی دل‌شون بخواد ابری از ابرهای آسمون رو بگیرن و تو شیشه بکنن برای روزها مبادا.... روزهایی که چشم‌ مدام به آسمونه و زیر لب می خونه؛ ببار ای بارون ببار......

ابرهای گرفتار، عکس‌هایی از گیر انداختن ابرها در حجم‌های شفاف بلورماننده که به جلوه‌هایی رویایی منجر شده.... ایده کارها دوست داشتنیه

 اخیرا در ایران هم لوسترهایی شایع شده که شبکه‌ای از کریستال آویز هستند و کم‌تر دیدم نوآوری متناسب با فضا در طرح و اجراشون رخ بده. و مدام با الگوهایی تکراری روبه‌رو هستیم که در فضاهای مختلف بدون توجه به بستر کپی می شن انگار! در حالی که حالا که واحدهای سازنده‌شون موجوده و در دسترسه چرا نیایم و متناسب با فضا و در جهت بهبود کیفیت های معمارانه فضا ازشون بهره نگیریم.

در این کار طراح با ایجاد پیوستاری موج‌گون امتداد فضای داخل رو به بیرون از مجموعه کشونده و علاوم بر ایجاد لوستری متفاوت، حرفی نو هم برای معماری بنا داشته

 اگر نظم مورد نظرمون در مورد چیزهای دم دستی و ساده به هم بریزه چه حسی پیدا می‌کنیم؟
جاکوب بردیش در کارهای شیشه ای جدید خودش سعی بر به تناقض کشوندن ذهن آدمی بوسیله ارائه جلوه متفاوتی از متریالی آشنا داره. شیشه سخت و شفاف و شکننده در نقشی نرم و منعطف و در کنار عناصری نامربوط .

چند نمونه از کارهاش رو ببینین.

 ابتدای این پست با شبیه‌سازی شیشه ای یک سری ویروس شروع می شه و اصلا بخشی از نام پست هم به همین ها اختصاص داره اما بیشتر به خاطر بخش دومش این جا بازنشرش می دم.

در بخش دوم  پست شما با ساخت هایی از شیشه روبه‌رو هستین که در اوج استادی و ظرافت هستند. برخی شون رو باور نمی کنین که اصلا با شیشه ساخته شدن. فکر می کنم امروز در بین اساتید صنایع دستی مون هم کم‌تر کسی پیدا بشه -اگه پیدا بشه البته- که بتونه چنین با شیشه کار کنه و باز هم فکر می کنم یکی از دلایل نزول صنایع دستی و هنر ما در عصر اخیر کم‌توجهی به پیشرفت فنی و از دست دادن استادکارهای بزرگ و توجه بیش از حد به مباحث وارداتی نظری از هنر قرن اخیر غربه که ما رو بی دلیل متوجه مفهوم پردازی و انتزاعات و بیان هنری و ... کرده و از "ساخت خوب" جا موندیم

!چه ساخت جالبی داره این بدنه های شیشه‌ای

 

به کمک چند عنصر ساده چقدر خوب دریا و جهان زیر آب رو انتزاع کرده! شیشه و نور.
در صورتی که اگه به ما بگن بیا فلان غرفه مرتبط با دریا و آب رو طراحی کن می گیریم رنگ آبی می زنیم درودیوار و موج و ماهی می کشیم و آبی هم جاری می کنیم و صدای دریا هم پخش می کنیم!!!
در حالی که انتزاع چیزی حوالی این کاره که این بنده خدا کرده.

 Baptiste Debombourg هنرمندیه که اون طور که از کارهاش برمیاد ، روی تعلیق موجود در شکست و ترس نهفته در منظرهای نیمه تخریب شده کار می کنه و سعی داره این تعلیق رو به مخاطب بچشونه؛ چیزی که مشخصا یکی از دست‌مایه های معناگرایی پسامدرنه....

سوای این نگاه ، به طور به خصوصی کار اول موجود در این پست خوب از آب دراومده؛ انگار شیشه ها و پنجره ها مثل موج دریایی فرو ریختند و داخل فضا رو پر کردند.... کار اول رو دوست داشتم..