قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
فیلم‌های ترسناک و مثبت ۱۴ و یا موسیقی‌های تند و ناآرام، یا حتی همین فوتبالی که مخصوصا وقتی شب‌ها قبل از خواب نگاه می‌کنید یا گوش می‌کنید به طور جدی به سلامت روانی شما لطمه می‌زنند.
مخصوصا قابل توجه شبکه نمایش صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران که یادگرفته هرچه فیلم ۱۴+ دارد را ساعت یازده و نیم شب به بعد پخش می‌کند؛ انگار نه انگار که پدر و مادرها هم آدم هستند و نباید روح‌شان را آزار داد....
یکی از برنامه‌های خوب تلویزیون ایران اسلامی، برنامه‌ای‌ست که پیرامون کتاب‌خانه‌ای سیار در شهرهای کوچک و روستاهای ایران شکل می‌گیرد. در حاشیه این برنامه و به بهانه این پست یک گفت‌گوی فرهنگی و یک صحبت طراحانه جا دارد.
این طور حرکت‌های فرهنگی و فرهنگ‌ساز مختص شهرهای کوچک یا روستاها نیست. معمولا پیچیدگی شهرهای بزرگ برای خیلی‌ها این گمان را ایجاد می‌کند که مثلا نیازهای فرهنگی این شهرها از روستاهای دورافتاده کم‌تر است. به اصطلاح خیلی‌ها فکر می‌کنند مردمان شهرها متمدن‌تر و فرهنگی‌ترند. در حالی که شهرها تنها کالبدهایی بادکرده هستند که عموما نیازهایی به مراتب عمیق تر در زمینه فرهنگ و فرهنگ‌سازی دارند. چنین کارهای فرهنگی در زمینه فرهنگ کتاب‌خوانی امروز برای شهرهای بزرگ ما و به خصوص تهران به مراتب بیشتر وجود دارد. و در این میان جای فعالان فرهنگی خصوصی و موسسات غیرانتفاعی به شدت خالی ست. چرا مدام از صدا و سیما یا شهرداری‌ها یا نهادهای کتاب‌خوانی دولتی انتظار داشته باشیم؟
کتاب‌خانه سیار A47 طرحی از استودیو پروداکتورا، حرکتی از بنیادی غیرانتفاعی در مکزیک است که به صورت سیار خدمات کتاب‌خوانی ارائه می‌دهد. طراحی یک کابین متفاوت و متناسب با کاربری خاصی که در پیش است و تدبیر برای کیفیت‌های ویژه‌ی استفاده که می‌توانید در تصاویر پایانی پست ببینید برای مجموعه حرکت فرهنگی هویتی خاص و به شدت تبلیغاتی ساخته است. در آن برنامه خوب تلویزیونی با یک اتوبوس رنگ‌شده نامتناسب روبه‌رو بودیم در حالی که مخصوصا وقتی دست رسانه و دوربین‌های تلویزیونی در کار است طراحی اهمیت دو چندان پیدا می‌کند. این جور وقت‌ها می‌صرفد تهیه‌کتندگان تلویزیونی هزینه‌ای برای طراحی ویژه و مختص و هویت‌ساز و متناسب کنار بگذارند.
همون طور که مطلعین منادی های آزادی بیان و گردش آزاد اطلاعات و اخبار، در اقدامی یک‌باره (و البته پیش‌بینی شدنی از جانب هر کس که منطق بی منطق این‌ها رو شناخته) پخش سرویس‌های خبری و تلویزیونی ایران رو از ماهواره هات برد قطع کردند. خیلی نمی‌خوام این‌جا به این موضوع بپردازم و شکوا کنم اما طرحی خوب در یکی از بلاگ‌های ایرانی بود که حیفم آمد این جا منتشر نکنم. البته گویا پوسترها کار یک طراح خارجیه و خوش ذوقی این دوست مون لوگوی پرس رو جایگزین لوگوی تو پوستر کرده... به هر تقدیر انتخاب خوبی بود. متن نوشته خود اون بنده خدا رو هم این جا بازنشر می کنم:
"در راستای اقدام احمقانه اروپایی ها از جهت برداشتن کانال های ایرانی از روی ماهواره هاتبرد برای رو کم کنی سران اروپایی و آمریکا به همه آن ها نشان خبرنگار افتخاری شبکه PressTv اهدا می گردد. با آرزوی توفیق بیشتر در زمینه سانسور و نقض حقوق بشر برای همه این خونریزها."
باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در حال ارسال خبر برای PressTV از کنار کاخ سفید
سریال «وضعیت سفید» به کارگردانی «حمید نعمت‌الله» ماجراهای حواشی جنگ و بمباران و آوارگی برخی خانواده‌های ایرانی در سال‌های دفاع مقدسه.
با اون که تا به حال حتی یک بار هم نشده به طور کامل بتونم قسمتی از این سریال رو ببینم اما هر بار که چشمم به سکانس‌هایی از اون افتاده شوکه شدم از ترکیب‌بندی های نو و کادربندی‌های هنرمندانه و تصویربرداری فوق العاده‌ی پلان به پلان این سریال!
اصطلاحا انگار عکاس نشسته پشت دوربین در این سریال، بس که هر پلانش عکسی کامل با تمام ظرافت های عکاسانه ست...
همین عکاسانه بودنش حیف بود که در یانون دیزاین دیده نشه :)
