گاهی بعضی چیزها را آن‌قدر دیده‌ایم و بهشان عادت داریم که نمی‌توانیم طور دیگری تصورشان کنیم. ماسک‌های فیلتردار جزو این دسته هستند که در همه‌ جای جهان یک‌ شکل دارند و حتی به آیکون نیز تبدیل شده‌اند. این عادت حتی موجب می‌شود که به بازطراحی و تغییر این وسایل هم فکر نکنیم. کارلوس شریب طراحی است که از پیش‌رفت‌های تکنولوژیک در بازطراحی این ماسک‌ها بهره گرفته است. طرح او علاوه بر وزن و ابعاد کم‌تری که پیدا کرده، کارایی این وسیله را نیز ارتقا داده است. در این طرح جلوآمدگی ماسک که نقش فیلتر را داشت حذف شده و فرم کلی آن انطباق بیش‌تری با آناتومی صورت یافته است. این تغییر بنیادین در این ماسک تنها با جا به جا کردن مسیر گردش هوا میسر شده است. از آن‌جایی که کاربری اصلی این ماسک برای کارهای کارگاهی در نظر گرفته شده، قسمت جلویی آن به طور کامل شفاف طراحی شده تا در صحبت کردن و تعامل حین کار خلل کم‌تری ایجاد کند. 

زنده‌گی در هر محیطی تاثیرات خودش را دارد. چیزهای که افراد به صورت روزانه با آن‌ سر و کار دارند، مواد و مصالحی که هر روز می‌بینند یا لمس می‌کنند و خلاصه هرآن‌چه یک زنده‌گی مثل زنده‌گی شهری را شکل می‌دهد، بی‌تردید در حواس و عادات انسان‌ها خودش را جا می‌کند. یکی از بیش‌ترین چیزهایی که هر روز در گذر از شهر و یا حتی خارج از شهر می‌بینیم، ساخت‌وسازهایی است که به شکل معمول با بتن و سیمان و مصالحی مثل بلوک سیمانی ساخته می‌شوند. برای همین استودیوی تایوانی تریپل‌لیوینگ، مقیاس این عناصر را از ساخت‌مان‌هایی حقیقی به مقیاس رومیزی تغییر داده تا هم این عادت را با چاشنی طنز برای ما امتداد دهد و هم این‌که از همین مصالح برای ساخت شهری کوچک برای لوازم‌التحریرها استفاده کند. حالا می‌شود با این جامدادی‌ها بازی راه‌ انداخت! شهری که در آن مدادهای کوچک خانه‌هایی به ابعاد خودشان دارند تا از چشم ما مخفی نشوند و مدادهای بلندتر نقش دودکش را بازی می‌کنند! با وجود ایده و طراحی متفاوت این مجموعه، برخی فکر می‌کنند شاید خوب نباشد که همین اندک مظاهر طبیعت نیز که گاهی در نقش یک رومیزی چوبی کوچک در اتاق ما ظاهر می‌شود، جای خود را به ماکتی از مصالح پیچیده و انسان‌ساز ام‌روزی بدهد.

 اون قدر دیتیل‌ها و رفتارهای نامعمول و مغایر با تجربه های مرسوم مون در این طرح دیدم که حیفم اومد این جا بازنشرش نکنم.
درسته این اثر ساخته شده و البته که بسیاری از کارهایی که انجام داده بیشتر نمود یک حرکت انتقادی دارند تا مثلا راه‌بردی معمارانه. اما واقعا چه چیزها که ما در زندگی مون خودمون قرارداد کردیم و مثل وحی منزل می دونیم‌شون و در مقابل چه چیزها که جزو اصول هستند و از طرف ما نادیده گرفته می شن....

برای رسیدن به راه‌حل های نو، باید ابتدا بند عادت ها رو درید....

خرق عادت ! یکی از مهم‌ترین جنبه‌هایی که هنر عصر اخیر رو معنا می بخشه، خرق‌عادته. این که آدم ها رو از عادت ها و علقه ها و روزمرگی هاشون بیرون بیاره و نهیب بزنه.
خرق عادت معاصر کوتاه و خفیف‌شده‌ی صفت "تذکر و بیرون آورنده از غفلت" عصر قبله؛ همون انتظاری که ما -به مثابه افرادی با جهان‌بینی دینی- از هنر داریم.

حقیقت اینه که با وجود این که بشر در "غفلت" از حقیقت غرق شده و به تمام خوابه اما به حکم جنبه هایی پایدار در وجودش (به عبارتی فطرت) باز هم نمی تونه راکد شدن و روزمرگی رو مطلوب ببینه؛ پس لاجرم به تذکرهایی خیلی سطحی در حد "خرق عادت" دست می زنه، شاید که برون رفتی حاصل بشه.