تا چند روز دیگر سال ۲۰۱۴ هم به پایان می‌رسد و در کنار سایر آمارها و ارزیابی‌هایی که منتشر می‌شود، در عرصه‌ی طراحی نیز سایت‌هایی به انتخاب به‌ترین‌ها در سال گذشته دست می‌زنند. سایت دیزاین‌بوم از میان پروژه‌های مجتمع‌های مسکونی‌ای که در این سال منشتر کرده است، ده اثر را برگیزیده و آن‌ها را بازنشر کرده است. در میان این پروژه‌ها روی‌کردهایی مانند وارد کردن فضای سبز و نور طبیعی به فضاهای مسکونی و توجه ویژه به فضاهای شهری از معیارهای اصلی انتخاب‌های دیزاین بوم بوده است. 

گرمای این روزهای تهران وجوب داشتن فضاهایی شهری و خنک را به شدت برای‌مان روشن می‌کند. در طراحی این بخش افزوده به آکواریوم بزرگ شهر لیسبون در پرتغال، علاوه بر انتزاع خوب مفاهیم در اجزا و ساخت بی‌نظیر صنعتی پروژه که به کمک طراح آمده تا بتواند ایده‌ی خود را محقق کند، با ایجاد یک عرصه‌ی شهری خنک در میانه‌ی بنای افزوده و بنای قبلی روبه‌رو هستیم.

ما ملت مهربانی هستیم، اما نمی‌دانم چرا وقتی به معماری و ساختمان می‌رسیم تمام رحم و شفقت خود را انگار از دست می‌دهیم. دادن عرصه‌ای از زمین به شهر و به خلق‌الله نه تنها یک خدمت به خلق و یک مهربانی‌ست بلکه حتی می‌تواند و در غالب موارد هم چنین است که ارزش بنای معماری را دوچندان می‌کند. 

حتی امروز در معماری‌های مسکونی آپارتمانی نیز اگر منصف باشیم می‌بینیم حیاط خانه هیچ کاربری مفیدی ندارد و به دلیل خصوصی نبودن تقریبا به استفاده هیچ‌یک از ساکنین درنمی‌آید. در چنین مواردی چرا نباید این حیاط را با حفظ طراحی و مناسب‌سازی و رسیدگی، به روی شهر باز کنیم؟ چرا در حق مومنین محبت نکنیم؟ اگر حیاط خانه‌تان را در اختیار شهر می‌گذاشتید چیزی شبیه این خانه‌ی بازسازی شده توسط استودیو  DYNAMO در فرانکفورت آلمان می‌شد. خانه‌ای که انگار به شهر لب‌خندی همیشگی زده است.

دیگر خودتان به حساب بناهایی که کاربری اداری دارند برسید. آن‌ها که به نظرم حتی می‌توان برای‌شان قانون شهرداری نوشت که باید چنین کنند!

هنرمند آرزانتینی، ادواردو کویمبرا که دارای تحصیلات معماری و هنریه و سعی در ارائه کارهای میان‌رشته‌ای داره، با ساخت این صفحات تلفیقی در ضمن تجربه تداخل فضای داخل و خارج در معماری منظر، تلاش کرده تا آسمان رو به روی زمین بیاره. حرکت در بین صفحاتی از شیشه و آینه و بازنمودی از آبی آسمان به طراحی فضای شهری متفاوتی انجامیده که در میان حرکت و سکون و نور و انعکاس معنی می‌شه.

مفهوم فضای شهری در خیلی از شهرهای دنیا هنوز فهم نشده، این که شهر هم در  گوشه گوشه های خودش مکان‌سازه و باید به اون ها توجه ویژه کرد. و این واقعیت که فضا تنها فضای فیزیکی نیست و اون چه ذهن آدمی هم به عنوان فضا درک می‌کنه رو باید فضایی بالقوه دونست.  جووانا لمانسکا در مجموعه تصاویر انعکاس در پاریس‌ش در جستجوی فضاهای ذهنی بالقوه‌ای هست که در پس انعکاس‌های طبیعی نماهای شهری ایجاد می‌شه.

در نگاه اول هیچ وقت نمی تونین حدس بزنین چنین کاری از دفتر نورمن فاستر بیرون آمده؛ دفتری که به اتکای شدید به تکنولوژی و ساخت معماری‌های تکنولوژیکال مشهوره.

غرفه بندر Vieux در واقع یک فضای بزرگ شهریه که به مدد سقفی آینه ای دوتا شده :) تجربه‌ای متفاوت از فضای شهری‌ با آسمانه‌ای نوآورانه. هرچند در معماری گذشته و حال ایران زمین نمونه‌های زیادی از آینه‌کاری‌های حساب شده هست، اما تجربه فضای بسته‌ی آینه‌کاری شده با آینه‌های خرد و شکننده نور و تجربه‌ی این فضای باز با سقف بلند و آینه‌‌ای یک تکه که تصویری شفاف از آن‌چه در زیر اون هست رو نمایش می‌ده به کل متفاوت هستند.

راستی شاید هم بد نباشه توجیه کنم که بلاخره ساخت چنین سطح بزرگ آینه‌ای حتما کاری بس تکنولوژیکاله و از این منظر دفتر طراح خیلی از رویه همیشه‌گی‌ش دور نشده.... :)