ممکن است حتی برخی از حرکت این هنرمند در قراردادن بدن‌هایی خوابیده در زیر فرش‌‌های شرقی خوش‌شان نیاید اما تنوع و جذابیت طرح‌های فرش ارائه شده ما را ناگزیر از انتشار این پست می‌کند. حتی به درستی نمی‌توان قضاوت روشنی از انگیزه‌ی نقاشی بدن‌هایی پنهان در زیر الگوهای فرش شرقی داشت و به جز پاره‌ای احتمالات بدگمان، شاید سودای فرم‌پردازی متفاوت و البته نه‌چندان موفق تنها توجیه چنین طراحی‌هایی باشد.

اما در نقاشی‌های آنتونیو سانتین، طرح‌ فرش‌هایی شرقی را می‌بینیم که بی‌اندازه زیبا و حتی از نمونه‌های فرش‌های واقعی هم پرجذبه‌تر هستند. آنتونیو با کاربرد رنگ روغن و آکریلیک بر روی بوم‌هایی بزرگ -گاهی در ابعاد واقعی یک فرش- فرش‌هایی بسیار واقع‌گرایانه‌ و زیبا ترسیم می‌کند که البته به نحو ناجوری انگار توده‌ی بدنی انسانی را در زیر خود پنهان کرده‌اند.... شاید کنایه به حذف توجه به فیگور انسانی در هنر شرق و جای‌گزینی هنر انتزاعی نگاره‌های شرقی. 

خراردو فلدستین یک نقاش آرژانتینی است که از نقاشی به مجسمه‌سازی آمده. او که تجربه نقاشی و کاریکاتور را دارد در مجسمه‌سازی هم اقدام به ساخت کاریکاتورهایی حجمی می‌کند که در آن‌ها با بزرگ‌نمایی نامعقول برخی از اندام فیگورهای انسانی یک حس یا حالت خاص مورد تاکید قرار می‌گیرد.

با وجود این حالت کاریکاتورگونه در آثار فلدستین به دلیل واقع‌نمایی حیرت‌آوری که او در بازنمود تک‌تک اجزای فیگور به نمایش می‌گذارد، آثار به نحو غریبی در انتقال احساسات ویژه‌ی انسانی موفق هستند.

آیا لازمه برای درک لطافت یک چیز حتما اون رو تجربه کرد؟ و اگر این طور باشه این میان رسالت هنرمند پس چیه؟ هنر اتفاقا داعیه‌دار همین کاره! به شهود رسوندن مخاطب گاهی حتی از راه‌های به ظاهر غیرمرسوم و نوآورانه

نزار بیلیک هنرمند اوکراینی با شگفت‌آوری تمام در اثر «باران»‌ش با مدد گرفتن از ظرفیت‌ کنتراست و حالات خاص قامت انسان تونسته با نمایش یک فیگور انسانی در اندازه طبیعی و نسبت اون با یک قطره بزرگ آب که انگار از آسمان بر سر مجسمه افتاده به خوبی حس لطافت و پاکی آب باران رو انتقال بده....

 دست‌ها یکی از بهترین دریچه‌های بیان مفاهیم هستند. حتی در فرهنگ‌ها و زبان‌های گوناگون هم به این مساله می‌رسیم. می گیم فلانی دست روی دست گذاشت. می گیم دست‌درازی. می‌گیم دست‌ از پا درازتر .... خلاصه دست‌ها گاهی به مراتب از زبان‌ها گویا‌ترند... چهار هنرمند اسپانیایی با تعریف پروژه‌ی دست‌ها اقدام به ساخت مجسمه‌هایی واقع‌گرا از فیگورها‌ی متنوع دست و نصب اون در جای جای شهر و در ترکیب‌های گوناگون با زمینه کردند. به این ترتیب گوشه‌هایی مفهومی از مفاهیمی شاعرانه تا مفاهیمی تکان‌دهنده در سطح شهر ایجاد شده....

با دیدن این کار یاد اثر ارزش‌مندی از دوستان خودم در حاشیه‌ی هیئت هنر و حماسه دانشگاه هنر افتادم که در اون‌جا هم با بیان دست‌های واقع‌گرا سعی در انتقال مفهومی درس آموز از تاریخ و روضه‌ای از روضه‌های حضرت حسین (ع) بود. امید که بتونم اون اثر رو هم این‌جا به نمایش بگذارم.

ترکیب هوش‌مندانه از عناصر ساده و پیش پاافتاده عموما به خلق چیزهایی می‌انجامه که تا قبل از یک ارائه نوآورانه در تصور ما نمی‌گنجه.

یک نمونه لندآرت که طور عجیبی حماسی و پرشوره! شاخه‌های خشکیده درخت‌ها در ترکیب هوش‌مندانه با هم یک حشر طبیعی رو مجسم می‌کنن....  و سکونی در دل یک حرکت ؛ گویی این هیبت پرشور در لحظه‌ای خاص از زمان منجمد شده

انسان، نگاه، ارتباط ؛ ابعاد چندگانه انسان

یانون‌دیزاین - س. اکبری (کارشناس نقاشی؛ دانش‌گاه هنر)
———-

این یادداشت، تکمله‌ای بر یک پایان‌نامه نقاشی‌ست. پایان‌نامه‌ای که گویا برای خود هنرمند نیز به مثابه یک سلوک بوده باشد، انگار که در طی مسیر پایان‌نامه به درک جدیدی از انسان و نسبت بازنمود آدمی با واقعیت او یافته باشد. نویسنده-هنرمند در این یادداشت مخاطب را به سمت توجه به ابعاد ناشناخته و کم‌تر قابل بیان و حتی غیرقابل بیان انسان سوق می‌دهد. نویسنده با اشاره به وجوه نادیدنی آدمی، کار هنر را هم بیان حقیقت می‌داند و حقیقت را در پس همین نادیده‌ها جست‌جو می‌کند. در پایان نیز با تقابل مفاهیم شهود و دیدن و مشاهدات در برابر دیدنی‌ها، هنرمندان و به طور خاص نقاشان فیگوراتیو را به حرکت از دیده‌ها به سمت مشاهدات دعوت می‌نماید.

دانیل آرشام در این مجموعه با استفاده از شیشه‌های خرده و به سبک و فنی نو این مجسمه ها رو ساخته. اگرچه فنون جدید اجرای آثار هنری از اون‌جا که به هنرمندها و دانشجوهای هنر ایده خواهند داد حتما در یانون‌دیزاین مناسب دیدن هستند. اما مجموعه مجسمه‌های شیشه خرده آرشام شاید به دلیل بیان سورئال‌شون و شاید هم به دلیل تمرکز‌شون بر فیگورهای ناامیدی بشر اون هم با شیشه‌های خرده و نسبتی که میون این معنا و این محتوا برقرار کرده دوچندان دیدنی هستند.

 مجسمه هایی که اتود هستن :).

سبک کارهای این هنرمند خیلی جالب و نوآورانه ست. او می گیره و همون جلوه ای که در اتودهای مدادی بر روی کاغذ ایجاد می شه با مفتول‌های فلزی و در فضای سه بعدی ایجاد می کنه و به این ترتیب مجسمه ای اتودوار و دارای بعد به دست میاره.

 

هر کدوم از صحنه‌پردازی‌های زیر به تنهایی یک داستان کوتاه پر از حرفه.
تخیل های کودکانه و با حال  :)