قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
دوباره فصل عزای سرور و سالار شهیدان رسید. بهار عاشقان و البته هنرمندان. هنرمندهایی که یک بار طعم اشک و چایی روضه‌های عزای اباعبدالله را می‌چشند نمک‌گیر شکرخندهای مستانه‌ی طفل شش ماهه‌ای می‌شوند که تا قیام قیامت الهام بخش هنر هنرمندان خواهد بود....
تا قیامت ز قیام تو قیامت برپاست.....
دنیای ماده عالم تزاحماته. تزاحم میان بدن‌ها، طلب‌ها، آمال و آرزوها، افکار و عقاید.... خلاصه در این نشئه خاکی بنا بر تزاحمه. اون‌ها که دیده بینا دارند در پس همین تزاحم‌ها هم زیبایی وحدت عالم و وجود لایزال جاری در ذرات عالم، دست قدرت خدایی رو می بینن و اون ها که کورند اتفاقا در همین تزاحمات غرق می‌شن و به همین چالش‌ها تن می‌دن.....
فردایی که یقینا هست، اون‌ها که وحدت غیب رو نظر داشتند در شادمانه وحدت تا بی‌نهایت سیر می‌کنند و اون‌ها که به چالش‌های تزاحمات ماده تن دادند و در اون متوقف شدند یک عمر در جهنم تزاحمات ماده یعنی همون که خودشون انتخاب کردند باقی خواهند موند....
حتی نیاز نیست دیده الاهی داشته باشی تا در تزاحمات عالم زیبایی ببینی! حتی دیدی سطحی اما هنرمندانه چالش‌های میان عناصر و ارکان ماده رو می‌کاوه و زیبایی پنهان اون ها رو بیرون می‌کشه، هرچند عاقلان می دونن که همین بیرون کشیدن های هنرمندانه هم اغلب از سر غرق شدن در عالم ماده ست نه خیالی روحانی که از کالبد فراتر بره....
مدت‌هاست می خوام این پست رو اینجا بگذارم. مخصوصا برای بروبچه‌های شبکه‌های اجتماعی نظیر فیس‌بوک و پلاس و ....
حواسمون هست لایک زدن‌هامون می تونه چه هزینه هایی برای خودمون و دیگرون در پی داشته باشه؟ حواسمون هست که فردایی هست... معادی هست. حشری هست. از چیزهایی که دوست داشتیم، از ابراز علاقه‌هامون ، از جانب‌داری هامون پرسش می کنن...
گاهی دوست‌داشتن های ما به ما ضرر می رسونه و دامن خودمون رو می گیره... گاهی به کسی ضرری می رسونه و دامن مون رو می گیره ... حتی گاهی شروع یک فتنه یک جریان هزینه بر از همین دوست داشتن‌هاست.... و روزی پرسش خواهیم شد.
حواسمون هست؟
اینستالیشن "Anything Can Break" به نوعی با نامش کامل می شه. یعنی با معرفتی پیشین که میاد و روی نگاه مخاطب می شینه اثر کامل می‌شه. تذکر این نکته که همه چیز ممکنه فرو بریزه چه میزان روان آرام برای مخاطبی می‌گذاره که زیر این توده‌ی آویزان سنگین و سیاه پا می‌گذاره؟ خیلی خوب بود....
خب! حالا اگه یه نامی بیاد روی این عالم و بهمون بگه همه این عالم ممکنه فروبریزه چقدر در قدم زدن های هر روزمون و زندگی معمول‌مون آروم می گیریم!؟
می دونین چیه؟ کسی آمده و گفته نام این دنیا "دارالفنا" ست. یعنی خانه نابودشونده.... خانه نابودی. یعنی نه این که ممکنه که حتما فروخواهد ریخت....
چه میزان اعتماد براتون می مونه به این دنیا؟ اگر که مخاطب این اینستالیشن بزرگ بشین....
پیش به سوی دارالبقا.
بی توجه به دارالفنا... عالمی که فروخواهد ریخت.
