چند روزی هست که فستیوال نور لومیر در لندن آغاز شده و تا فردا هم ادامه خواهد داشت. این فستیوال شبانه میزبان ۳۰ اثر هنری نوری است که در ۳۰ نقطه‌ی مهم شهر اجرا می‌شوند. نکته‌ی جالب در برگزاری این فستویال اجرای آن توسط یک شرکت مستقل است که به طور تخصصی اجرای چنین مراسماتی با محوریت آثار هنری را انجام می‌دهد. به غیر از چند اثر خاص که مجسمه‌هایی نورانی بودند،‌ بیش‌تر این آثار به سمت نورپردازی متحرک و حتی ویدیو مپینگ رفته‌اند. در این بین اینستالیشن‌های مفهومی و بعضی مبل‌مان شهری به شکل دیگری خودنمایی می‌کنند. تاریکی شب حس و حال این اشیا را تغییر داده و لطفات نور فضا را تا حدی رویایی می‌کند.

سوای از ظرفیت‌های هنری‌ای که اجسام نورانی در خود دارند، بد نیست کمی به تغییراتی که این عنصر عجیب در زندگی شهری ما داده است فکر کنیم. شهرهای بزرگ ام‌روزی گاهی شب و خاموشی را اصلا تجربه نمی‌کنند.

پتل تیلورِ معمار، فضای سبزی به مساحت ۳.۴ هکتار را در منطقه‌ای تاریخی از شهر بیرمنگهام طراحی کرده است. در بازطراحی این منطقه از شهر، با اختصاص قسمت عمده‌ی مساحت به فضای سبز، عملا یک پارک شهر با قابلیت‌های متنوع تفریحی و فراغتی فراهم آمده که نوعی جاذبه نیز برای آن به حساب می‌آید. قرار گرقتن این راسته‌ی سبز میان بدنه‌ی تجاری و خیابان، آن را در متن زنده‌گی مردم قرار داده و تقسیم‌بندی لایه لایه‌ی پارک توسط مسیرهای خطی متعدد، سلسله مراتبی را از لحاظ دست‌رسی و دید بین این دو قسمت ایجاد کرده است.

به نظر می‌رسد جدی‌تر گرفتن پیاده‌راه و اختصاص سهم بیش‌تری از شهر به آن‌ها، علاوه بر خلق فضاهایی انسانی‌‌تر، ما را به سمت خلق فضاهایی ساکن‌تر می‌برد که خود ایجاد کننده‌ی آرامش است.

مبل‌مان شهری به خاطر تاثیرگذاری عمومی و دیده شدن دائمی اهمیت ویژه‌ای دارند. به خصوص مبل‌مان مرتبط با گیاهان که باید برای نگه‌داری و رشد گیاه نیز مناسب‌ باشند. در تهران و بعضی شهرهای دیگر چند سالی است که گل‌جا‌های بتنی و سنگی این نقش را ایفا کرده‌اند. طرح میشاییل کونیگ که اِلماس نامیده شده، مزیت‌هایی نسبت به این مبل‌مان افقی معمول دارد. او یک پارتیشن یا جداکننده طراحی کرده است که به خاطر ابعاد قابل حمل و ساختار مدولار، قابلیت‌های مختلفی را بسته به فضای استفاده و سلیقه‌ی کاربر خواهد داشت. دیواره‌ی عمودی مجوف این گل‌دان اجازه‌ی درگیر شدن گیاه با آن و رشد گیاهان رونده و گل‌های بلند را راحت‌تر می‌دهد. ضمن این‌که این دیوار با جهت‌گیری خود، فضای بیرون و درون خود را به شیوه‌ی به‌تری تفکیک می‌کند. با شیوه‌‌های ام روزی طراحی الکو و بافت‌های متنوع، می‌شود الگوهای جذاب‌ و پازل مانند برای این گل‌جاها طراحی کرد.

شرکت آیبی‌ام (IBM) برای تبلیغ پروژه‌ی شهرهای هوش‌مندتر خود که طبیعتا پروژه‌ای فن‌آورانه و در راستای سایر پروژه‌های IBM است اقدام به نصب بیلبوردهایی متفاوت در پاریس کرده است. طراح این بیلبوردها که استودیویی فرانسوی است، به خوبی با بهره‌گیری از ایده‌ی کلان پروژه‌ی مورد نظر بیلبوردهایی کارا طراحی کرده است که تمام حرف اصلی خود را در ارائه خدماتی شهری به مخاطب می‌زنند. این بیلبوردها به جای شعار و داد و بی‌داد و ادعای فلان خدمت به شهروندان، یک خدمت روشن را با صریح‌ترین بیان ممکن و با گرافیکی حداقلی -که به هیچ وجه منظر شهری را دچار اغتشاش نمی‌کنند- ارائه می‌دهند.

اهمیت تبلیغات و بیان‌های نوآورانه این روزها در حال و هوا و بحبوحه‌ی انتخابات ایران، از سوی مردم خودمان هم یقینا بیش‌تر فهم می‌شود.

هوش‌مندی این اتود از مبلمان فضاهای سبز مثل پارک‌ها و فضاهای شهری در اینه که واحد مدولار نیمکت به طوری می تونه ترکیب بشه که مبلمان های بسیار پیچیده تر با کاربری های متنوع و متناسب با فضاهای گوناگون بسازه. مثلا به تصویری که از ترکیب‌های متعدد مدولارها گذاشته نگاه کنین.

یکی از چیزهایی که در این کار به طور ویژه برام جالب بود این بود که مدولار در دل خودش و در میون ترکیب های متنوع ش "فضا" می سازه؛ گوشه هایی پراستفاده که به هیچ وجه پرت و هدر نیستند و برعکس بر غنای عمل‌کرد واحدها اضافه می کنن.

نشستن روی چمن اون قدر برای بشر خوشاینده که حتی اگر عادت کرده باشه روی مبل بنشینه می تونه مبل‌هایی با پوشش چمن و سبزه برای خودش طراحی کنه...
چرا که نه!؟ در طراحی باغ‌ها و فضاهای سبزمون به بعد سوم و ایجاد احجام کاربردی سبز هم فکر کنیم.

اتودهای موجود در این پست بی اندازه برای دوستان طراح شهری و طراح منظر و طراحی صنعتی و معماری قابل استفاده و ایده گیری هستند؛ مجموعه ای از 14 نمونه مبلمان شهری خلاف عرف! مبلمانی که هنجارهای مرسوم موجود در پس ذهن ما رو شکستند و در مواردی به طراحی هایی فوق العاده دست پیدا کردند..