برخی سایت‌ها هستند که به دلایل مختلف امکان گسترش معماری در روی زمین رو از طراح می‌گیرن. چه به بهانه های میراث فرهنگی و طبیعی چه به دلایل پاس‌داشت کالبدی یا وظیفه‌ای موجود که ساخت و ساز روی زمین به وضعیت موجود لطمه می زنه.
از طرفی ساخت در زیرزمین همیشه با مسائلی از قبیل تامین نور و هوای تازه روبه‌رو می شه و خیلی وقت ها طراحان مجبورن برای تامین چنین چیزهایی فضاهای خالی بزرگ (اصطلاحا ووید void) ایجاد کنن و مسائل دیگه! اما در این جا با اتودی ویژه روبه‌رو هستیم.

نورگیرهای محدبی که در شبکه‌ای منظم فضای بزرگ سالن زیر رو مثل روز روشن کردند و اگرچه در معماری سنتی حمام های خودمون و حتی در برخی شبستان‌های زیرین مساجد و بناهای دوران اسلامی در ایران خودمون هم این نگاه طراحانه وجود داشته اما به مدد فن‌آوری‌های امروزی، طرحی که با هم می بینیم تونسته نوری باورنکردنی رو به فضای پایین برسونه و حتی به جرات می شه گفت از بسیاری فضاهای مشابه که روی تراز هم‌کف هم ساخته می شه، سالنی پرنورتر رو برامون ایجاد کرده.
نکته جالب توجه دیگه این که ساخت خوب این کار، حس این رو ایجاد می کنه که واقعی نیست! احساس می کنی سالن پایین تصویرسازی رایانه ای شده! و این یعنی رویایی تر بودن ساخت نسبت به رندرهای دیجیتال!

 لوستری مدرن که به وسیله  صفحات محدب منحنی نورده (نور ال ای دی‌های انتهای مقطع‌شون رو در سطح شون منعکس می کنن) که دور تا دور ستون مرکزی رو گرفتن نور یکنواختی رو برای فضا ایجاد می کنه و خیرگی و تمرکز نوری هم به وجود نمی‌یاره. در ضمن و جالب تر از همه این که صفحات با کنترلی مکانیکی-الکتریکی به صورت شعاعی باز می شن و این یعنی پهنه‌ی نور ملایم یکنواخت لوستر قابل تغییر و کنترله.

قطعه فیلم همراه پست رو حتما مشاهده کنین تا لذت کافی رو از طرح ببرین!