یک کار آموزشی و پژوهشی برای دانش‌جویان ‌AA لندن. شرکت‌کننده‌گان این کارگاه، در جنگلی پوشیده از درخت پاویونی را ساختند که علاوه بر ایجاد فرمی برگرفته از طبیعت، تلفیق تکنولوژی و ساخت را هم در دوره‌ی دانش‌گاه‌شان تجربه کنند. ایده‌ی آن‌ها برگرفته از ریشه‌های درهم تنیده‌ی درختان است. ریشه‌هایی که در این طرح، در نقطه‌ای حاص بالا آمده‌اند و در ظاهر گنبدی طبیعی را شکل داده‌اند. آن‌ها به کمک الگوریتم‌های کامپیوتری و نرم‌افزارهای سه‌بعدی، فرم و سازه‌ی این پاویون را مدل کردند و پس از ساخت نمونه‌های اولیه، ساخت آن را در مقیاس واقعی نیز تجربه کرده‌اند. 

تصور این که طراحان و نقاشان سده های اخیر و به خصوص دوران مدرن دقیقا چه زیباشناسی در انتخاب و بازنمایی مدل‌های طراحی‌ داشته‌اند کمی سخت است. آن‌ها به بازنمود عینی مدل‌ها قائل نبودند و بنابراین طور دیگر از مدل‌ها حکایت تصویری می‌کردند. به همین جهت معمولا در برخورد با آثار این‌ نقاشان سعی می‌کنیم وجه واقعی مدل را فهم کنیم و توجهات نقاش و تمرکز‌های او بر برخی عناصر مدل و ... همه را به صورت ذهنی تفسیر و تصویر کنیم.

اما فلورا بورسی با ساخت عینی مدل‌های نقاشی‌هایی معروف به صورت سه بعدی و مجسمه‌ این تخیلات را در هم می‌شکند. او با نمایش عین به عین فیزیکی نقاشی هایی غیرواقع‌گرا به نوعی به تصویر ذهنی و فرانمودی نقاش نقشی اوبژه‌ای می دهد که آن را هم ارز اوبژه‌ی مقابل نقاش می‌کند. شاید به این ترتیب سوژه ذهنی نقاش هم برتری چندباره پیدا می کند... 

 از جلو نه، اما از دور فریبا ست این لباس عروس نمادین. انگار قاصدک‌های رنگی وجودش رو فراگرفتن.
نوع بیان و نوپردازی‌ش رو می پسندم گرچه در مورد زیباشناسی‌ش چندان شان کارشناسانه ندارم :)