بچه های این دوره زمونه خیلی زیاد وابسته به بازی‌های کامپیوتری هستند. معمولا پسربچه‌ها به سمت بازی‌های جنگی و پرهیجان می‌رن و گاهی در برخی از اون‌ها غرق می‌شن. پدر و مادرها هم معمولا توجیه نیستند که با دراختیارگذاشتن این بازی‌ها در دست بچه‌ها اگرچه از شر شلوغ‌بازی‌های اون ها خلاص می‌شن و می‌تونن به راحتی به کارهای شخصی‌شون برسن اما در واقع دارن فرآیندی خطرناک رو طی می‌کنن که در طی اون از بچه‌هاشون آدم‌هایی می‌سازن که بین طیف قاتل‌های حرفه‌ای یا بی‌رگ‌هایی که خون انسان براشون کم‌تر حرمت و احترام داره در جریانن. پدر و مادرها هنوز قبح این کار رو متوجه نشدن.

برای همین گرافیست‌های دغدغه‌مندی نظیر ملادن پنو که قبلا هم ازش مجموعه‌ی قدرت کتاب‌ها رو دیده بودیم، سعی می‌کنن با ارائه پرده‌هایی تکان دهنده این پیام رو به ما منتقل کنن. در این چند پرده طراح با اشاره به واقعیتی که در ذهن بچه در حال شکل گرفتنه و ارائه‌ای تکان‌دهنده از اون که در قالب پاشیدن خون‌هایی واقعی بر روی دست و بال بچه و وسایل بازی اون بازنمایی شده سخت آدمی رو متاثر می‌کنه و به فکر می‌بره.

اسلام خواندن هر کتابی رو برای هر کسی مجاز نمی‌داند؛ در فقه اسلامی در مورد کتب ضاله بحث می‌کنند و این که کتابی که برای کسی گم‌راه کننده باشد کتابی ضاله و ممنوعه و خواندن‌ش هم برای آن فرد حرام می‌شود.

برخی نادان‌ها این طور نگاه‌های پیش‌گیرانه‌ی اسلامی را به این حمل می‌کنند که اسلام راه فهم و فکر و دانش را بسته و نمی‌خواهد اجازه بدهد مومنان‌ش از معارف و اندیشه‌های دیگر هم سردربیارند. این طور آدم‌ها قدرت نهفته در کتاب‌ها را به کل نمی‌بینند. چیزی که ملادن بنو به خوبی دیده‌است و آن را در چند پرده گرافیکی انذاری ترسیم کرده است.

حواس‌مان هست کتابی که می‌خوانیم به جای معرفت و آگاهی بخشی، یک جتایت‌کار نباشد و در ملک دل‌‌های‌مان قتل‌عام نکند؟ حواس‌مان هست آن چنان ما رو مسحور نکند که اصلا از تفکر فاصله بگیریم و دربست مطیع‌ش بشویم؟ حواس‌مان هست منجر به نابودی و سوختن تمام اندیشه‌های‌مان نشود؟ حواس‌مان هست مثل یک اختاپوس بر تمام زندگی‌مان سایه‌ای نه حقیقی که وهم‌آلود نیاندازد؟ حواسمان هست ......؟