اسلام خواندن هر کتابی رو برای هر کسی مجاز نمیداند؛ در فقه اسلامی در مورد کتب ضاله بحث میکنند و این که کتابی که برای کسی گمراه کننده باشد کتابی ضاله و ممنوعه و خواندنش هم برای آن فرد حرام میشود.
برخی نادانها این طور نگاههای پیشگیرانهی اسلامی را به این حمل میکنند که اسلام راه فهم و فکر و دانش را بسته و نمیخواهد اجازه بدهد مومنانش از معارف و اندیشههای دیگر هم سردربیارند. این طور آدمها قدرت نهفته در کتابها را به کل نمیبینند. چیزی که ملادن بنو به خوبی دیدهاست و آن را در چند پرده گرافیکی انذاری ترسیم کرده است.
حواسمان هست کتابی که میخوانیم به جای معرفت و آگاهی بخشی، یک جتایتکار نباشد و در ملک دلهایمان قتلعام نکند؟ حواسمان هست آن چنان ما رو مسحور نکند که اصلا از تفکر فاصله بگیریم و دربست مطیعش بشویم؟ حواسمان هست منجر به نابودی و سوختن تمام اندیشههایمان نشود؟ حواسمان هست مثل یک اختاپوس بر تمام زندگیمان سایهای نه حقیقی که وهمآلود نیاندازد؟ حواسمان هست ......؟