عکاس جوزف فورد با ایجاد تقابل‌های هوش‌مندانه میان منظره‌هایی هوایی از مراکش و سیسیل با بافت پارچه‌ها و لباس‌ها و برخی اشیای تجاری چند برند مشهور اگرچه به منظور تبلیغاتی، اما درکی نو و متفاوت به جغرافیا و جهان را برای مخاطب به ارمغان می‌آورد. تصور این که یک صحرای سوزان در مقیاس وسیع‌ش با چین و چروک‌های ساده‌ی یک پلیور زمستانی شباهت‌های فرمی جدی دارد در کنار همه نظریات ریاضی‌وار فرکتالی و .... ناگهان جهانی ساده را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد. جهانی که در عین گستردگی و گوناگونی انگار سادگی عجیبی بر آن حکم‌فرماست....

عکاسی طبیعت بی‌جان یکی از علاقه‌های خیلی از عکاسان حرفه‌ای‌ست. ولی به خاطر این‌که پس از چند سال تجربه کم‌تر موضوعی جدید به نظر می‌رسد، این عکاسان نیز برای این‌که بتوانند به حیات هنری خود ادامه دهند باید به فکر کارهای جدید و نوآوری‌های اختصاصی باشند.

کارل وارنر عکاس انگلیسی با عکاسی جزئی از تکه‌های خوردنی و بعد کلاژ آن‌ها توانسته‌است مجموعه‌های بی‌نظیری از طبیعت بی‌جان خلق کند که به شکل بسیار پر دیتیلی، مناظری طبیعی را بازنمود می‌کنند. رودخانه‌هایی از رشته‌های ماکارونی، تپه‌ها و کوه‌هایی از قطعات نان، درختانی از انواع سبزیجات و کلم و کاهو و ..... خلاصه دنیاهایی بسیار افسانه‌ای و رویایی که به دلیل ترکیب‌بندی‌های خوب و عکاسی پرجزئیات آن‌ها در عین تخیلی بودن باورپذیر هستند

در اکثر متون تاریخ هنر سخن از هنرهای بومی در امتداد سیر تاریخی به هنر جهانی مدرن و پس از اون نحله‌های پسامدرن منجر می‌شه. گویا مثلا جهان در تجربه‌ مدرنیزم از روی‌کردهای بومی دست کشیده و یا به عبارتی دیگه عمر این روی‌کردها پایان پذیرفته و ده‌کده جهانی در حال تحققه. اکثر این تاریخ‌ها رو در حوالی ۱۹۶۰ نوشتند و آپدیت‌های آخر اون‌ها دربردارنده نگاهی متفاوته. بر اساس این نگاه که ناشی از تحولات بیست سال اخیره روی‌کرد تحولی دیگه وجود داره که بازگشت به نحله‌ها و سبک‌های محلی رو این بار در نقاب پسامدرنیزم نشون می‌ده.

اما در این میون به نظرم برای برخی هنرها و قالب‌های هنری محلی و بومی باید سیر متفاوتی رو تعریف کرد. هنرهایی که اصلا دست‌خوش و بازیچه مدرنیزم نشدن و به کل سیر مختص به خودشون رو طی کردند و تا امروز هم در حال تحول و شکل‌گیری هستند. نقاشی سنتی شرق آسیا یک چنین قالبیه. هنری که در پس همه اعصار آرام آرام داره راه خودش رو ادامه می‌ده و انگار چشمه های خلاقیت زاهدانه در اون هنوز که هنوزه جوشانه.

زولتان کوی در عکاسی‌هاش سعی در ارائه مناظری خیالی و بی‌انتها داره که عموما از ترکیب مه و غبار با المان‌های طبیعی یا معماری حاصل می‌شه. به نظر میاد این رازگونه‌گی منظره در دل مه در کنار بازی نور در برخی مناظر، درکی رویایی از فضا ایجاد کرده که با تجربه‌ی ما در برخی نمودهای دیجیتال و جلوه‌های ویژه‌ی هالیوودی تطابق داره.

می‌تونین عکاسی‌های کوی رو در وب‌سایت شخصی‌ش هم ببنین

چندی پیش سبکی کلاژ-نقاشی با عنوان کلاژهای سه بعدی از ایکو اوجالا با هم دیدیم که در اون‌ کارها اوجالا با سایه‌زنی هوش‌مندانه سعی‌ می‌کرد به کلاژهای کاغذی‌ش عمق ببخشه. در اون پست قصد معرفی کارهای او رو داشتم. اما کمی بعد اثری ویژه از او دیدم که به جز کاربرد این سبک جالب نو نگاه و طرز بیان شاعرانه‌ش اون رو به کاری دیدنی تبدیل می‌کنه.

منظره‌ای عمودی که با شاعرانه‌گی خاصی و به سبک کلاژهای سه بعدی توسط اوجالا تصویر شده. یاد نقاشی‌های کودکانه و درک ناب بچه‌ها از طبیعت و کلبه به خیر....

درختان مظاهری از طبیعت و آیاتی الاهی هستند که به خصوص خیلی زیاد مورد توجه نگاه‌های شرفی هستند. حتی از هنرمندان و اهالی هنر و رسانه کشور خودمون هم کم نیستند کسانی که به نحوی توجه ویژه به درخت‌ها در کارهاشون داشتند و همین وجه هم وجه امضای آثارشون بوده. اما نگاه به این مظاهر طبیعی ویژه مشرق زمین نیست. هرچند شاید میان روی‌کردها و نگاه‌های برخی از هنرمندان شرقی با نگاه‌ برخی هنرمندان غربی بشه تفاوت‌هایی قائل شد.در مجموعه تصاویر زیر هنرمند مغرب زمین به درخت توجه داشته و دریچه دوربین‌ش رو به روی شات‌هایی باز کرده که ترکیب‌بندی‌شون با وجود درختان تکمیل می‌شده. اما درخت در آثار این هنرمند در بسیاری از شات‌ها نه بستر هستی و شکوفایی و رشد که محصول خزان و نیستیه انگار.... 

این هنرمند با شلیک منبع نوری مثل یک گلوله آتش بازی یا منور در منظره‌ای برفی و عکاسی با شاتر باز از اون ستون‌هایی از نور تا اعماق آسمان ایجاد کرده..... کار جالبی بود.

داشتم این کار رو می دیدم که ناگهان اخبار مربوط به شهاب‌باران آسمان شهرهای روسیه و آمار ۱۰۰۰ نفره زخمی‌های ناشی از بارش اجرام آسمانی رو دیدم و شنیدم. اخبارگو انگار که داشت یک پدیده ساده علم فیزیک رو توضیح می داد. پیش خودم فکر می‌کنم اگر همین واقعه ۵۰۰۰ سال پیش رخ می‌داد -که بارها رخ داد- مگر نه این که امروز ما از اون به عنوان عذاب خداوند بر قوم‌ کافری یا مشرکی نام می‌بردیم یا لااقل اون رو نشانه‌ای از جانب خدا تلقی می‌کردیم؟ از مردم روسیه انتظار ندارم با دیدن این رخ‌داد به خدا باور پیدا کنن، چه این که در پس جریان تمدنی که شکل گرفته حجاب‌هایی سخت‌تر از این ها جلوی چشم بشر رو گرفته، اما از خودمون چی؟ آیا نباید به یاد بیاریم آیات خدا رو؟ اشارات خدا رو....

این مجموعه تصاویر از بین تصویربرداری‌های هوایی یک باستان‌شناس محیطی یعنی کلاوس لیدورف انتخاب شده. اما انتخاب‌ شات‌های عالی و ترکیب‌‌بندی و رنگ‌بندی تصاویر و الگوواره‌هایی در تصاویر قابل تشخیصند تنه به تنه‌های نقاشی های آبستره می‌زنه.

واقعا طبیعت خداوند چه قدر زیباست که با تغییر هر ناظر دوباره تازه جلوه می‌کنه....

تجربه‌ی سحرانگیز عبور نور از میان ذرات غبار و مه تجربه‌ای تکراریه برای اکثر ما. اما غالب‌ ما تجربه‌ی گزین‌شده این عکاس رو در یافتن و گزین کردن چنین شات‌هایی رو نداشتیم.

سحر انگیزه و انگار که عالمی غیر از عالم ماده ست که همه چیز رو به سوی منبع نوری در بی‌نهایت دارند..... خیلی چیزها در این عالم هست که می‌تونه "آیه" تلقی بشه. حتی همه این عالم.

آقای Juan Carlos Paz اسپانیایی که به اسم مستعار Bakea می‌شناسن‌ش و کارش تصویرسازی و کارگردانی هنریه. علاقه خاصی به عکس گرفتن از منظره‌ها و قرار دادن موجودات عجیب و قریب توی این عکسا داره که واقعاً هم با قراردادن خوب این موجودا در عکس و استفاده از فیلترهای رنگی مناسب تصاویری به وجود آورده که انگار این موجودات سال هاست در کنار ما دارند زندگی می‌کنند یا شاید هم حمله کردند و جای ما را روی زمین گرفته‌اند.