معمولا همه‌ی بچه‌ها تاب‌بازی را دوست دارند و حتی با کم‌ترین امکانات هم پدر و مادرها برای‌شان تاب و سرسره درست می‌کنند. اما دیده‌اید که گاهی در پارک‌ها بچه‌ها برای تاب سواری با هم دعوای‌شان می‌شود؟! بازی کردن خوب است و بچه‌ها با بازی کردن تربیت می‌شوند. ایده‌ای که در فستیوال جعبه‌ی سبز هنرها در کلرادو به اجرا درآمده این نکته را مدنظر قرار داده است. تاب‌سواری‌ای که علاوه بر لذت فردی برای کودکان، آن‌ها را به نوعی وادار به کار گروهی می‌کند. تاب‌هایی که زیر صندلی‌شان نورانی است و به هنگام حرکت از خود صداهای خاصی نیز تولید می‌کند. بنابراین هر کدام از آن‌ها می‌تواند در هم‌آهنگی با تاب‌های دیگر موسیقی تولید کند و با بالا و پایین رفتن‌شان به خصوص در هنگام شب، چراغ‌های متحرکی می‌شوند که برای ناظران هم صحنه‌ای جالب خواهد بود

قسمت بود این پست امسال یعنی بعد از گذشت یک سال از سوگ‌واره ۹۲ و در آستانه برگزاری سوگ‌واره ۹۳ منتشر شود. هیئت هنر هر سال برای سوگواره هنر و حماسه خود شعاری برمی‌گزیند و غالبا هر ساله همین شعار دست‌آویز برخی تولیدات هنری دوستان هیئت هنر می‌شود. شعار سال ۹۲ هنرمندان در هیئت هنر، مصرعی حماسی از یک شعر عاشورایی بود؛ زره از موج بپوشیم و ردا از طوفان....

صادق لطفی‌زاده، در طراحی تیزر مراسم هیئت هنر ۹۲، روی‌کردی فرمالیستی به این شعار را برگزیده است. روی‌کردی که با بازیگری ادوات جنگ و موسیقی حماسی از دریچه دوربینی ماکرو که با حرکت دائم خود نوعی بی‌قراری طوفانی را رقم می‌زند، تیزر را شکل داده است. روی‌کردی که اگرچه به دلیل ساخت‌ خوب کلیپ وجد‌آوری خاصی پیدا کرده است اما به نوعی تنها با لایه‌های اولیه پیام شعار سروکار دارد و عمق لازم در هنرهای مانا را از دست داده است. شاید هم چنین توقعی از یک کلیپ تیزر مراسم کمی توقع زیادی باشد....

روستایی در اتریش که با تپه‌ای چهل متری در یک سمت‌ش شاخص شده است. برادران فیرسینگر تصمیم می‌گیرند کاربری جدید و متفاوتی را به روستا اضافه کنند. آن‌ها سازه‌ای به ارتفاع حدود 8 متر را روی تپه بنا می‌کنند که پشت آن به روستا و روی‌ش به سمت مزارع است. بدنه‌ی سکو از صفحات  مثلثی مدولار تشکیل شده که در کل فرمی شبیه به گرامافون را ایجاد کرده است. بدین شکل خاصیت آکوستیک آن هم تقویت می‌شود. صفحات توسط لوله‌ای فلزی در سرتاسر قسمت داخلی آن بر روی زمین استوار شده است. فرم درون‌گرا، پوشش شکسته و رنگ سبک سازه، موجب می‌شود چنین کاربری مدرنی در فضای روستا آزاردهنده نباشد. پاتوق فیرسینگرها علاوه بر کابری‌هایی شبیه سنِ نواختن موسیقی، چشم انداز زیبا و قاب خاصی را هم فراهم می‌کند که اگر هیچ فعالیتی هم درون آن انجام نگرفت از شکاف پشتی بتوان دورنمای روستا را به تماشا نشست.

بازی با آتش برای همه ما جالب است. آتش با زبانه‌های سرکش و لرزان‌ش وجودی نیمه مادی دارد که قوه تخیل آدمی را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد. شاید همین رازآمیزی آتش باشد که در نظر برخی مترادف با معانی دخانی و گاه شیطانی شده است و شاید هم این تصورات بی‌تاثیر از مساله خلقت جن از آتش نباشد. در این میان شاید هم بتوان گفت اساسا آن خیال‌انگیزی مورد نظر ناشی از همین کیفیت دخانی آتش باشد.... 

اگرچه قطعه ویدئوی همراه این پست ساخته پاول اوکتاویوس به نحوی شاعرانه تدوین شده که خودش مستقلا به عنوان یک اثر خوب کلیپ مستند، دیدنی و قابل بحثه اما من قرار دارم در مورد خود اثر اینستالیشن حرف بزنم.

انبار تسلیحاتی قدیمی به طور مخروبه در دل شهر جا مونده و هیچ استفاده درستی ازش به عمل نمیاد. تصمیم‌گیران شهر درنظرمی‌گیرن تا اون رو به فضایی جمعی و اجتماعی با کارکردی فرهنگی تبدیل کنن. آیا میان و پرش می کنن از بنر و پیام و تصویر و نمایش‌گاه؟ آیا تصنعی اون رو به هزار و یک گلدان و گیاه و رنگ و ... مجهز می‌کنن؟ چه می‌کنن؟

اون ها می گیرن و کار رو به یک هنرمند یعنی آنا هامیلتون می‌سپرن و اون هم می گیره به نحوی بسیار بسیار مبدعانه جشن‌واره‌ای از نخ‌ها و آویزها و پارچه در هماهنگی با موسیقی و سکوت و رفتارهای ساده اجتماعی برپا می‌کنه... 

نمی‌خوام از چنین کارهایی که متناسب با فرهنگی خاص طراحی و اجرا شده برای داخل کشور الگو سفارش بدم. نه. اما به نظرم در این طور کار‌ها درس‌های آموزنده‌ای برای طراحان داخلی هست. طراحان چنین کارهایی برای رسیدن به اهداف فرهنگی خودشون خیلی خیلی خوب عمل می‌کنن اما ما غالبا در میون سودای انتقال هزاران پیام گم می‌شیم....

----

پیش‌نهاد می‌کنم هم طراحان و هم فعالان فرهنگی که احیانا ممکنه روزی در مقام کارفرمایان چنین کارهایی قرار بگیرن، حتما پست و ویدئوی اون رو مشاهده کنن.

این موشن‌گرافی فوق‌العاده زیبا سعی داره به ما بگه به جای اون‌که در پی فهم موسیقی باشیم کافیه از اون لذت ببریم. و اگه بخوایم این حرف رو خوش‌بینانه نگاه کنیم باید اذعان کنیم در پیرامون ما چیزهایی هست در نسبت با ما که بیش از اون که با فهم و اندیشه‌ی ما نسبت داشته باشه با احساس و درک ما از اون‌ها نسبت داره.

اما اگر از بحث پیرامون معنای اثر کنار بنشینیم باید بگم تنظیم بی‌نظیر آهنگ و مینیمال خط و نقطه‌ای کار که به خوبی بیان‌گر احساسات نهفته در هر بخشه در کنار نحوه‌ی روایت اثر که به شکل بریده‌ای از خاطرات یک نویسنده انتخاب شده، از کار اثری تاثیرگذار و تحسین‌برانگیز ساخته

توصیه می‌کنم حتما کار رو مشاهده کنین