یکی از برنامههای خوب تلویزیون ایران اسلامی، برنامهایست که پیرامون کتابخانهای سیار در شهرهای کوچک و روستاهای ایران شکل میگیرد. در حاشیه این برنامه و به بهانه این پست یک گفتگوی فرهنگی و یک صحبت طراحانه جا دارد.
این طور حرکتهای فرهنگی و فرهنگساز مختص شهرهای کوچک یا روستاها نیست. معمولا پیچیدگی شهرهای بزرگ برای خیلیها این گمان را ایجاد میکند که مثلا نیازهای فرهنگی این شهرها از روستاهای دورافتاده کمتر است. به اصطلاح خیلیها فکر میکنند مردمان شهرها متمدنتر و فرهنگیترند. در حالی که شهرها تنها کالبدهایی بادکرده هستند که عموما نیازهایی به مراتب عمیق تر در زمینه فرهنگ و فرهنگسازی دارند. چنین کارهای فرهنگی در زمینه فرهنگ کتابخوانی امروز برای شهرهای بزرگ ما و به خصوص تهران به مراتب بیشتر وجود دارد. و در این میان جای فعالان فرهنگی خصوصی و موسسات غیرانتفاعی به شدت خالی ست. چرا مدام از صدا و سیما یا شهرداریها یا نهادهای کتابخوانی دولتی انتظار داشته باشیم؟
کتابخانه سیار A47 طرحی از استودیو پروداکتورا، حرکتی از بنیادی غیرانتفاعی در مکزیک است که به صورت سیار خدمات کتابخوانی ارائه میدهد. طراحی یک کابین متفاوت و متناسب با کاربری خاصی که در پیش است و تدبیر برای کیفیتهای ویژهی استفاده که میتوانید در تصاویر پایانی پست ببینید برای مجموعه حرکت فرهنگی هویتی خاص و به شدت تبلیغاتی ساخته است. در آن برنامه خوب تلویزیونی با یک اتوبوس رنگشده نامتناسب روبهرو بودیم در حالی که مخصوصا وقتی دست رسانه و دوربینهای تلویزیونی در کار است طراحی اهمیت دو چندان پیدا میکند. این جور وقتها میصرفد تهیهکتندگان تلویزیونی هزینهای برای طراحی ویژه و مختص و هویتساز و متناسب کنار بگذارند.
- ۳ نظر
- ۰۲ تیر ۹۲ ، ۱۸:۲۳