قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
کتاب رنگ‌های RGB اگرچه کاری هنری و اثری برای غافل‌گیر کردن مخاطبه اما به نظرم برای هر آتلیه هنری هم داشتن یکی از این ها خوبه. حتی می تونن از روش انتخاب رنگ کنن!
هنرمند با پیاده کردن فیزیکی فضای رنگی RGB بر روی صفحات متعدد کاغذی به کتابی دست پیدا کرده که در عمق خودش فضای رنگی سه بعدی RGB رو ایجاد می کنه و با ورق زدن اون کانال های رنگی آرام آرام تغییر می کنن
این مجموعه مجسمه فلزی چقدر خوب ایجاد حس کشش می کنه در آدم. احساس وزن اون قطعات بتنی رو به تمامه به آدم انتقال می ده. در عین حال استفاده از رنگ‌های زنده و خام در کنار سطح بی روح و سرد بتن به پارادوکسی دوست‌داشتنی انجامیده که بر زیبایی کارها افزوده...
این ها که گفتیم زیبایی شناسی محتوایی این کارها بود. آیا به نظرتون این طور کارها از سطح زیباشناسی دیگه ای هم برخوردارن؟ به طور مثال آیا معنایی زیباشناسانه در اون‌ها یافت می شه؟ یا تنها یک "فرم چشم نواز" هستن؟
جالبه! گاهی فضاسازی شهری می تونه این قدر ساده باشه و البته جلوه گر!
ما معمولا توی خیلی کارهای داخلی زیاد روی ظرفیت های فرم و رنگ و ترکیب‌های خاص حساب می کنیم و غالبا هم کارهای خاصی از آب درنمیاد.
تازه این کار نسبت به حرکت مخاطب ها از خودش عکس العمل هم نشون می ده و کلی زمینه ارتباط گیری با مخاطب یا برنامه گیری برای نور‌پردازی های خاص یا مناسبتی داره.
این کار یه فضاسازی شهری بود برای ولنتاین. برای اشاعه ندادن این گونه رسوم بی معنی :) اون ایام این رو در یانون‌دیزاین نذاشتم اما دیدنش خالی از لطف نبود برای همین امروز با هم ببینیمش.
کار عبارته از یک مکعب بزرگ شیشه ای که از شبکه‌ی میله های شیشه ای تشکیل شده. در مقابلش جایگاهی هست که کافیه کف دست تون رو روی قلب نقش بسته بر روی جایگاه بگذارین. حرارت دست تون مکعب شیشه ای سرد رو به حرارت میاره و قلبی سه بعدی و فضایی با نور قرمز در دل مکعب شکل می گیره.
نکته مهم اینه که هر تعداد دست بیشتر و حرارت بیشتر روی این جایگاه حس بشه قلب نورانی تری رو در شهر به نمایش می گذاره و این مشارکت جمعی برای ایجاد قلب دوستی امری جالبه.
می دونین غرب در ساقه های کوچیک و برگ های درخت تمدنی ش سرسبزی های جالبی داره گاهی! اما مشکل ریشه ست انگار...
حرکت جالبی که در مورد سقف کاذب بخش های تالار و راه روهاش زده برام خیلی جالب بود. البته کلا کاری متناسب و خوش ساخته و هرچند توده سنگینش رو نتونسته با شیشه هم سبک کنه اما وفاداریش به هندسه و ترکیب های خوب مصالح در کار ، دست آخر کاری خوب و آموزنده ایجاد کرده.
در برخورد اول تصور این که چنین حجم تیز و سختی روی هوا معلق باشه چندان راحت نیست. همین شک و تردید بهانه‌ی خلق چنین کار جالبی شده. کاری که به مدد برش لیزری و اتصالات تعریف شده در عین سبکی حجمی به نظر سخت و سنگین داره.
