قفس، قفس است؛ هرچند گاهی طوری آن را طراحی کنند و بسازند و از دیدن‌ش آن‌قدر لذت ببرند که یادشان برود قفس جانی آزاد را محدود کرده است. پرنده‌ها در قفس گریگوری دیلافورست هم احساس آزادی ندارند، شاید تنوع داشته باشند اما آزاد نیستند. شاید صاحبان آن‌ها احساس کنند یک اثر هنری متفاوت را در خانه نگه می‌دارند اما این از جنایت آن‌ها چیزی کم‌ نمی‌کند...

قفس، قفس است؛ هرچند گاهی طوری آن را طراحی کنند که یادشان برود.
باور ندارید کمی دقیق‌تر در بالاشهر‌ شهرهای‌مان قدم بزنیم... جان‌های دربند.

یک میز عجیب و غریب که در زیر نور به خصوص نور ویژه آفتاب جلوه‌هایی رویایی از خودش بروز می‌ده.

میز از قرارگرفتن یک صفحه شیشه‌ای بر روی مجموعه‌ای نامنظم از منشورهای شیشه‌ای رنگانگی ساخته شده. با انعکاس نور در منشورها فضای اطراف میز به طرز عجیبی مملو از انعکاس‌های کوچک و بزرگ رنگی می‌شه. آدمی منتظر خواهد موند تا نوری بیاد و شکست در شکست و ... خلاصه فضایی رویاگون تجربه کنه.

در روستاها یا در بخش‌هایی که تعداد دانش آموز در سطوح مختلف درسی کمه و لازمه برای همه پایه‌های آموزشی یک کلاس مشترک درنظرگرفت، کلاس‌هایی با کنار هم نشستن سنین مختلف و عرضه محتواهای آموزشی مختلف توسط معلم شکل می‌گیره. این طرح جالب که حال و هوایی شبیه اون کلاس‌ها داره میز رشد نام داره. میزی که به مرور زمان و با رشد تحصیلی و سنی‌ بچه‌ها مسیر اون رو طی می‌کنن و در طول اون به جلو میان و در هر مرحله هم سعی داره به نیازهای بچه در اون سن به خصوص پاسخ بده.

طرح از این منظر که برای بچه یک سیر و حرکت رو به جلو و یک افق آرمانی اندک درست می کنه شاید در تربیت آموزشی اون موثر باشه. در کنار این ویژگی پرداختن به صورت مساله‌ای چند بعدی و فراهم آوردن چندین عمل‌کرد در کنار هم در این کار قابل توجهه.

حتما بازی معروف تنگرام رو می‌شناسین. بازی کهنی که ریشه در بازی‌های آیینی چین باستان داره و به نوعی با مناسک آیین‌های باستانی چین و شرق آسیا هم در ارتباطه. همون بازی که در جست‌جوی ترکیب‌های هوش‌مندانه و نوآورانه از قطعات ساده‌ی هندسی و کشف روابط پیچیده اون‌ قطعات به منظور به دست آوردن شکل‌های پیچیده و آشناست.

تنگرام ها ترکیبات پیچیده از دو شکل پایه‌ی مثلث و مربع هستند. الگوی تنگرام با اون میزان تنوع و ظرفیت معماپردازی در عین قدرت‌های هندسی نهفته در اشکال تنگرام ، اون رو به منبع ایده‌ی بسیار خوبی برای طراحی مبلمان تبدیل می‌کنه. مبلمانی که با منطقی نظیر تنگرام در عین ظرفیت‌های معماساز و غافل‌گیرکننده‌شون بتونن دایره‌ای وسیع و غنی از اشکال و احجام رو در ترکیب‌شون به دست بدن. 

طراحی مجموعه میز زیر بر چنین نگاهی بنا شده و در نوع خودش کاری نوآورانه و دیدنیه.

هنر اتفاق. این میز غیرپایدار با حرکت های زاویه‌ای و انحراف از معیاری که هر لحظه پیدا می‌کنه منجر به ایجاد شکل‌واره‌هایی عجیب و اتفاقی از ترکیب این گوی‌های سنگین می‌شه. هنر اتفاق با تدبیری غیراتفاقی.

یک جهان ناپایدار و خود تحول و خود تحویل....

شاید مبلمان چوبی رو دوست داریم چون فکر می‌کنیم طبیعی‌تره و حال و هوای خالص‌تری رو داره اما پرداخت‌های صنعتی این دوره زمونه برعکس معمولا غالب روح طبیعت رو از متریال‌های طبیعی می‌گیره. میز و وسائل چوبی در خونه‌هامون داریم اما کم‌تر به چوب و عجایب اون و زیبایی های اون دقت می‌کنیم.

 

کافیه تمایل به حضور جدی طبیعت در منزل‌ و محل کارمون باشه اون وقت دیگه هیچ محدودیت مکانی و کمبود فضا هم نمی تونه بهانه خوبی برای سبز نشدن اتاق‌هامون باشه. هر جایی ولو نامربوط و غیرمتعارف می‌تونه سرسبز و کاشتنی باشه.

این طرح با سبز کردن یک میز علاوه بر ایجاد رومیزی طبیعی زیبا -که اگر می خواستین به طور مصنوعی در این سطح زیبایی داشته باشین بعید می‌دونم راهی داشتن!- هیچ فضای اضافی برای حضور طبیعت در فضای داخلی اتاق اشغال نکرده.

اگرچه ساخت این میز و بادکنک هاش به گونه‌ای نیست که خیلی باور کنیم وزن شیشه میز روی بادکنک‌ها قرار گرفته و در واقع جنس فلزی خودش رو زار می زنه، اما همین تخیل که میزی می‌تونه این طوری روی باد بادکنک‌هایی سوار بشه و زیر دست ما قرار بگیره، تخیلی جالبه. انتخاب متریال براق و انعکاسی هم برای بادکنک‌ها که منجر به انعکاس تصویر در تصویر شدن بادکنک‌ها و نوعی فریب بصری می‌شه به جذابیت کار دوچندان افزوده.

به نظرم از اسم کار هم می شه فهمید که ایده کار ملهم از انیمیشنی معروف به نام  UP که قبلا کاری دیگه از الهام های این انیمیشن رو با هم در یانون دیزاین دیده بودیم