مبلمان جمع‌شو بازشو در اتودهای مختلفی وجود دارند، اما اتودی که مبلمانی ارائه بده که هم جمع‌شو بازشو باشه و هم بتونه پیوستار میون این دو رو یعنی ابعاد مختلف رو تامین کنه و به نحوی نوآورانه هم این کار رو انجام بده ، باید اذعان کنیم که به راحتی پیدا نمی شه!

میزی که جولیان ویدام طراحی کرده همه این ویژگی ها رو داره و در عین حال با سابقه مالوف ما از میز مطالعه یا ناهار خوری، با اون فرم ساده و بی پیرایه میزهای چوبی هیچ تفاوتی نمی‌کنه و در نتیجه به لحاظ فرهنگی خوب در نزد مخاطب می‌تونه جا پیدا کنه و چیز غریبی نیست

اثری شاعرانه که اتفاقا از آخرین دستاوردهای سازه‌ای بشر هم استفاده کرده :)

می دونین که سازه های کششی و کابلی و آویز از دستآوردهای عصر اخیر در معماری بشره به نوعی...

 اگر قراره درخت ها بریده بشن و به عنوان چوب برای ساخت مبلمان مورد استفاده قرار بگیرن، و اگر خود یک درخت اون چنان خلق شده که ستون محکم واقع بر زمین باشه، و اگر درخت زیباست؛ حتی در دل پاییز برگ‌ریزش و زمستان لختش، و اگر دوست دار طبیعت هستیم و از زندگی های ماشینی بی روح خسته شدیم:
چرا که نه؟

به کار بردن عناصر طبیعت  به صورت خام و پرداخت نشده ؛ البته اون چنان که به استفاده مورد نظرمون خدشه ای وارد نکنه، بهترین راه برای اونه که رابطه مون با طبیعت قطع نشه؛ در پس این "صنعت" سرد و بی روح...

!چه ساخت جالبی داره این بدنه های شیشه‌ای

 

چراغ مطالعه و پریز برق و دم و دستگاه مربوطه رو به طوری جا داده که اصلا انگار نه انگار که هستند. یک طراحی مینیمال و باحال!

مناسب کتاب‌خونه ها و حتی خونه ها...
از حرکتی که برای جابه‌جاکردن صفحه زده و استفاده از میله‌های تلسکوپی ظریفی که امکان قرارگیری صفحه ی چراغ رو در هر جایی می دن خیلی خیلی خوشم آمد.

 سوای ایده کلی این چند اثر که ایده ای نوآورانه و شایسته تقدیره، از بین چند کار، به طور خاص اتودی که با استفاده از اسب آبی ساخته شده، به خاطر سابقه‌ی ذهنی ما از حرکت و زندگی این حیوون در آب، خیلی خوب از کار دراومده. یه جورایی طعنه می زنه به مخاطب :)

شاید این طوری، هیچ وقت برامون ماده ای عجیب مثل شیشه عادی نشه، شاید همیشه و در هر برخورد فکر کنیم به زلالی ش و شفافیت ش و لطافتش...

یین و یانگ، عدم و وجود، خیر و شر، تاریکی و روشنایی، هستی و نیستی، از قبیل دوگانه هایی مفهومی هستند که در نگاه شرق آسیایی، لازمه ‌ی هم و پایاپای هستی رو تعریف می‌کنن. اون چیزی که در نگاه بومی و فکری ما هست مبنی بر اصالت وجهی و تبعیت وجهی دیگه در بین فرهنگ‌های شرقی به نوعی وجود نداره و اون ها انگار این دو گانه ها رو هم‌ارز و توامان اصیل و توامان تبعی می دونن.
راستش کم فهم می کنم چطور این تفسیر رخ می ده و گاهی فکر می کنم شاید واقعا نارسایی ترجمه ها این طور ما رو به این اشتباه انداخته اما به هر تقدیر از ظاهر متون این طور برمیاد. و این اصالت دوگانه همون چیزیه که در فلسفه و حکمت اسلامی شرک معنا می ده.
و برای همین اصلا ادیان شرقی از دید علمای اسلامی مشرک هستند به نوعی....

این دو صندلی به الگوی یین و یانگ رنگ آمیزی شدند و در هم چفت می شن و کلی متفاوت رو می سازند.
نکته مهم فلسفی در این کار اینه که نه تنها دو اصل با هم کل رو تشکیل می دن بلکه دو اصل با هم اصلی متفاوت و بزرگ تر رو شکل می دن. دو صندلی یک میز می سازند و این نگاهی جالبه.... گشتالت...

 یک نیم‌کت آکاردئونی که کم جا می گیره اما می تونه پهنه‌ی زیادی برای نشستن فراهم کنه.
از عکس ها متوجه نمی شم که امکان زاویه گرفتن یا تغییر جهت هم داره یا نه اما فکر می کنم اگه بشه به هر شکلی از بسترش هم تغییر شکل بده، مثلا بره کنج و بچرخه و یا منحنی حرکت کنه، خیلی قابلیت بالاییه براش.

 خیلی فکر طراحانه پشت این کار نیست، یعنی بازشدن و بسته شدنش خیلی ساده صورت می گیره و چندان طراحی فوق‌العاده ای به حساب نمیاد اما خالی از لطف نیست دیدنش...