درخت موجودی سخاوت‌مند است که سایه‌ انداختن بر روی زمین کم‌ترین لطف اوست. گاهی این سخاوت را وقتی که اجزای درخت از آن جدا شده و به شکل صنعتی فرآوری می‌شود نمی‌بینیم. طراح فرانسوی نیمکتی را  طراحی کرده است که با اتصال نشیمن آن به شاخه‌هایی دست‌نخورده از درختان، قصد هویت‌بخشی به یک محصول صنعتی را دارد. بنجامین گریندورج با قرار دادن پایه‌ی شیشه‌ای در سمت دیگر نیمکت، سعی در بازنمایی یک‌پارچه‌ی درخت و القای حس تعلیق آن در هوا را داشته است. می‌توان مشاهده کرد که قطع شدن نیز درخت را ناکارآمد نخواهد کرد، همان‌طور که گریندورج از آن به عنوان یک عنصر فشاری و در عین حال نمادین در اثر خود استفاده کرده است.

خیلی ایده‌های خوب تا به ساخت درنیان اصلا معلوم نیست ارزشی دارن یا نه. با خیلی از کارهای ساخته شده هم چون از مراحل و روند ساخت‌شون باخبر نیستیم رابطه کافی برقرار نمی‌کنیم.

این نیم‌کت‌های ساده و زیبای بتنی تنها به خاطر اون که مراحل ساخت‌شون به خوبی نمایش داده شده برای بروبچه‌های طراحی معماری و منظر و طراحی صنعتی دیدنی خواهند بود.

هوش‌مندی این اتود از مبلمان فضاهای سبز مثل پارک‌ها و فضاهای شهری در اینه که واحد مدولار نیمکت به طوری می تونه ترکیب بشه که مبلمان های بسیار پیچیده تر با کاربری های متنوع و متناسب با فضاهای گوناگون بسازه. مثلا به تصویری که از ترکیب‌های متعدد مدولارها گذاشته نگاه کنین.

یکی از چیزهایی که در این کار به طور ویژه برام جالب بود این بود که مدولار در دل خودش و در میون ترکیب های متنوع ش "فضا" می سازه؛ گوشه هایی پراستفاده که به هیچ وجه پرت و هدر نیستند و برعکس بر غنای عمل‌کرد واحدها اضافه می کنن.

یادتونه گفتم ما در پیرامون خودمون خیلی وقت ها چیزهای اضافه‌ی بی دلیل داریم؟
مثلا یه صندلی، واقعا آیا همه‌ی جرم ش لازمه تا صندلی بمونه؟ یا می شه اون رو خلاصه تر کرد بدون این که به نگاه های مینیمال بپیوندیم؟
طراح فرانسوی ، پاول میناند ( Paul Menand ) گرفته با خلاصه سازی جرم یک صندلی، از دل یک صندلی معمولی ، سه صندلی درآورده.

این طرح به شدت خوبه :)