اگه قرار باشه یک شهر با تمام هویت و خاطراتش رو در یک پرده کوچک و مختصر نشون بدین چه می کنین؟ مثلا اگه قرار باشه همین تهران ما یا هر کدوم از شهرهای ایران که ساکن هستین رو در یک پرده تصویر کنین چه می کنین؟
آیا جز اینه که لاجرم به سمت طرح هایی بی مکان و بی زمان می رین؟ طرح هایی که پرسپکتیو ندارند و انتزاع در اون ها متناسب با حرفهای زیادیه که می خوان بزنن.
راستش رو بخواین بین این سبک -که با هم حرف زدیم- و مینیاتور ایرانی که قرار داره حرف های گنده تر از دهان رئالیسم بزنه، شباهت هایی وجود داره، هر چند در مینیاتورها بر خلاف این تصاویر، نه کمیت داده که کیفیت داده منجربه این گونه تصویرسازی می شه .
راستی این جا در یانوندیزاین هم کارهای یکی از دوستان مون رو قبلا با هم دیدیم که حال و هوایی شبیه به این تصویرسازی ها داشت.
- ۳ نظر
- ۳۰ آذر ۹۰ ، ۲۱:۰۱