دوستانی که امثال بنده رو می شناسن، می دونن که کم نیستند آدمهایی که هنوز هم حتی در پس بیست و چند سال زندگی تو کتشون نرفته این که هربار خم بشن و بند کفش باز کنن و بند کفش ببندن و پاشنه وربکشن.
هرچند در پاشنه ورکشیدن اشاراتی اخلاقی هست اما فکر می کنم کمهزینه تر باشه اخلاقمون رو درست کنیم تا این که بخوایم عزمهامون رو گیر پاشنه ورکشیدنهامون کنیم.
خلاصه، القصه این داستانها رفت که بگم بلاخره یه آدم عاقل شرقی پیدا شد به این خواست عمیق پاسخ طراحانه بده و کفشی طراحی کنه که برای پاکردن و از پا درآوردن نیاز به هیچ گیر و بستی نداشته باشه در عین حال از پا به خودی خود درنیاد و وبال آدمی نباشه.
دست مریزاد طراح!
- ۹ نظر
- ۱۲ بهمن ۹۰ ، ۱۷:۰۶