طراحی پارامتریک نمای ساخت‌مان‌ها چند سالی هست که در کشورمان رواج پیدا کرده است،‌ به ویژه طراحی بر مبنای مدولارهای آجری که سبقه‌ی طولانی در معماری ما دارد. طراحان بوچی برای یک مجتمع مسکونی در سوئیس از همین تکنیک بهره برده‌اند و به صورت پارامتریک پوسته‌ای مواج از جنس آجر را برای نمای این ساخت‌مان‌ها طراحی کرده‌اند. حرکت ذره ذره‌ی آجرها به روی هم در نگاه اول واضح نیست و شاید در ابتدا فکر کنیم که مشکلی در اجرا رخ داده است! اما با دید کلی به ساخت‌مان این موج یک‌پارچه در سرتاسر آن قابل تشخیص است. این دقت در اجرا در این کار به کمک روبات‌ها ممکن شده و بلوک‌های آجری بعد از سر هم شدن در کارگاه، در محل ساخت‌مان نصب شده‌اند. به نظر می‌رسد غیر از اهداف فرم‌پردازانه و سایه روشنی که به خاطر بیرون‌زده‌گی آجرها ایجاد می‌شود، این طرح منطق دیگری نداشته باشد و در مقایسه با کارهای مشابه که غالبا دلایلی اقلیمی یا معمارانه دارند، ضعیف‌تر به نظر می‌رسد. 

ایست‌گاه‌های اتوبوس شهری با تکرارشان در بافت شهری گاهی هویت‌سازتر از هر عنصر دیگری در شهرهای نوین عمل می‌کنند. همین مساله طراحی ایست‌گاه‌های اتوبوسی را یکی از جذاب‌ترین صورت‌مساله‌های به ظاهر ساده اما پیچیده در صنف طراحان معمار کرده است. متاسفانه در شهرهای بزرگ ما این مهم اصلا مورد توجه نیست و هر ابداع بی‌هویتی -که غالبا هم از حداقل نوآوری طراحی و فنی برخوردارند- به عنوان ایست‌گاه‌ اتوبوس ساخته می‌شود. اما می‌شود عادات را به هم زد و ایست‌گاه‌های اتوبوسی را به نمادهای مهمی در شهر بدل کرد.

هرچند حماقت و زیبایی‌شناسی جریان طراحی پارامتریک گاهی آزاردهنده می‌شود اما ساخت و پیچیده‌گی‌های دیجیتالی آن در برخی از این آثار چنان جالب توجه‌اند که سخت می‌شود از کنارشان به راحتی گذشت. حالا در کم‌تر از یک ماه (۱ روز کم‌تر!) دوباره مارک فورنس یعنی طراح پیش‌رو گروه THEVERYMANY خود را به یانون‌دیزاین رسانده است! این بار با یک پاویون خودایستا با ساخت قابل توجه و پیچیده.

فورنس با طراحی یک سازه‌ی خوداتکای پوسته‌ای متشکل از ۷۲۱ ورقه برش و خم خورده آلومینیومی و بیش از ۱۴ هزار اتصال نقطه‌ای،  یک فضای بازی متفاوت با چندین رنگ جذاب و طیفی خاص در پارکی در کانادا ساخته است. اسنادسازی دیچیتال طرح و سندهای نهایی که به منظور ساخت در محل تدوین شده‌اند از دیگر جذابیت‌های این اثر متفاوت هستند

ما مهد خاک و آب و آتش، مهد معماری فخیم آجری، موطن رفیع‌ترین بناهای آجری دنیا هستیم! با این وضعیت آیا درست است که چنین توسعه‌ی شکوه‌مندی بر آجرچینی و ساخت‌مایه‌های آجری در جایی به غیر از ایران و به دست هنرمندان و متخصصانی جز ایرانی‌ها رخ بدهد!؟ بله. طبعا هم همین است. مادامی که کناری نشسته‌ایم و تنها بلدیم از شکوه گذشته با افتخار یاد کنیم حرکت خاصی رخ نمی‌دهد.... کاش روزی لازم نبود برای جام‌جم تمنا از بی‌گانه می‌کردیم.

در حاشیه‌ی فستیوال معماری در بارسلونا، تیمی دانش‌جویی با عنوان الگوی ۱۳، ابتدا با استفاده از پلاگین ساده و معروف نرم‌افزار راینو یعنی rhinovault و سپس با به‌کارگیری روش سنتی آجرچینی اما این‌بار برای شکل دادن پوسته‌ای نامتقارن و متفاوت اقدام به این آجرچینی متهورانه با عنوان آرمان‌‌شهر آجری کرده‌اند. طراحی و اجرا عالی‌ست و افق‌های روشنی را از به‌کارگیری مصالح بومی در اقلیم‌های خاکی با خود به ارمغان دارد. به کارگیری مصالح بومی و سنتی برای طراحی‌هایی کمی تا قسمتی سنتی !

معماران هلندی بیرمن هنکات, برای توسعه یک موزه نئوکلاسیک گنبدی متقارن و عجیب با پوشش واحدهای سرامیکی بعددار در دو اندازه ی مختلف که ترکیب های متنوعی در پوشش سطح می دهند, ساخته است. گنبد در دورنمای شهری بافتی سفید و یک دست پیدا می کند و در نمایی نزدیک پولک هایی درخشان با انعکاس های نوری مختلف.... اجرای تمیز کار و طراحی مدول پایه شکل دهنده پوسته از نقاط قوت کار است.  

ساختمان پرچین، غرفه‌ای طراحی آتلیه‌ی آلمانی اندرو کمپ و الیور تیل، نوع نوآورانه‌ای از معماری سبز است که در پی کشف شفافیت و سیالی و بازنمایی متفاوت حضور طبیعت در زندگی‌ست. معماران با ساخت فضایی محصور با سازه‌ای خلاصه شده و پوشاندن تمام وجوه فضا به الگوی پرچین‌های باغ و باغ‌چه‌ها، در عین استفاده از شاخ و برگ زائد درختان (قمیش) با تلفیق این پرچین‌ها و گیاهان رونده‌، به پرده‌ای شفاف و سبز در پیرامون یک فضای یک‌پارچه دست‌ پیدا کرده‌اند.

معماری با طبیعت گاهی خیلی ساده‌تر از چیزی‌ست که فکرش را می‌کنیم. چیزی که مانع ماست خیلی‌ وقت‌ها عادات و بایدها و نبایدهایی هستند که در اثر معاشرت با این سبک زندگی به شدت ماشین‌زده بر خودمان تحمیل کرده‌ایم.

این پوسترها مربوط به تبلیغ توریسم در روسیه توسط یک موزه ایالتی معروفه که داره سعی می‌کنه مخاطب رو تحریک کنه به درک داستان کامل تاریخ روسیه و یادمان‌ها و نمادهای تمدنی اون بیاد. دیدن این مجموعه پوسترهای جالب و با اجرای خوب و البته شعار صریح‌شون بهانه‌ایه که بنویسم :

واقعا درکی که نگاه توریستی در پس مواجه با رویه‌ و ظواهر تمدنی هر کشور اون هم در زمان محدود و در گسترده محدود پیدا می‌کنه درک بسیار بسیار ناقص و غیرقابل اعتنا و اعتمادیه. آدمی برای فهم درست مسائل ناگزیره که داستان کامل و سناریوی پشت پرده مشاهدات‌ش رو کشف کنه وگرنه به وادی ساده‌لوحی مفرط گرفتار می شه.... چیزی که توریسم تقریبا بر پایه اون بنا شده. 

و با این تبلیغات فریبنده چیزی عوض نخواهد شد...