ساختمان پرچین، غرفهای طراحی آتلیهی آلمانی اندرو کمپ و الیور تیل، نوع نوآورانهای از معماری سبز است که در پی کشف شفافیت و سیالی و بازنمایی متفاوت حضور طبیعت در زندگیست. معماران با ساخت فضایی محصور با سازهای خلاصه شده و پوشاندن تمام وجوه فضا به الگوی پرچینهای باغ و باغچهها، در عین استفاده از شاخ و برگ زائد درختان (قمیش) با تلفیق این پرچینها و گیاهان رونده، به پردهای شفاف و سبز در پیرامون یک فضای یکپارچه دست پیدا کردهاند.
معماری با طبیعت گاهی خیلی سادهتر از چیزیست که فکرش را میکنیم. چیزی که مانع ماست خیلی وقتها عادات و بایدها و نبایدهایی هستند که در اثر معاشرت با این سبک زندگی به شدت ماشینزده بر خودمان تحمیل کردهایم.
[منبع]