گنبدها پس از این‌که به دلیل ماهیت عمل‌کردی‌شان برای پوشش فضاهای وسیع به وجود آمده و توسعه یافتند،‌ به خاطر برخورداری از موقعیت و شمایلی ویژه‌، گاهی جولان‌گاه هنرنمایی و بروز تمام داشته‌های فنی زمان خود شده‌اند. جیکوب استراب آلمانی با عکاسی چند باره از زیر گنبدهای رومی، هر کدام از این گنبدهای عظیم‌الجثه را در یک عکس نمایش داده و مجموعه‌ای از آن‌ها را گرد هم آورده است. به نظر او تصویر این گنبدها کلاس مهمی است برای علاقه‌مندان به گرافیک، که البته این جنبه‌ی ساده‌‌تری از ماجرا به نظر می‌رسد! چرا که اجرای طرحی هندسی به روی این گنبدهای عظیم، نیازمند دانشی غنی از علم احجام و ترسیمات فنی آن است که معماران و صنعت‌گران خبره را می‌طلبیده است. وجود مصالح، رنگ و طرح‌های متفاوت در این گنبدها، تنوع جالب توجهی را به این بناهای تاریخی-مذهبی شهر روم داده است.

تاگلیاونی عکاس، نقاشی‌های رنسانسی برونزینو را با تکنولوژی‌های ام‌روز به شیوه‌ای متفاوت بازسازی کرده است. برونزینو که جزو نقاشان تکلف‌گرای رنسانس به شمار می‌رود، در شماری از نفاشی‌های خود پرتره‌هایی از اشراف و شخصیت‌های معروف آن دوره را تصویر کرده است. تاگلیاونی در یک بازسازی کامل، با پوشاندن لباس‌هایی خاص، گریم چهره و فیگورهایی سرد و خیره، چند تن از انسان‌های قرن شانزدهمی را زنده کرده و این بار نه در قالب نقاشی که از لنز دوربین تصاویر آن‌ها را ضبط کرده است. پوشش‌های جالب توجه و البته کامل این زنان و مردان اروپایی، به نوعی دست‌مایه‌ی دست‌کاری‌های کامپیوتری او شده است تا با اغراق در ابعاد لباس‌‌ها، کشیده‌گی کاریکاتورگونه‌ی بدن سوژه‌ها را قابل باور سازد.

ایست‌گاه‌های اتوبوس شهری با تکرارشان در بافت شهری گاهی هویت‌سازتر از هر عنصر دیگری در شهرهای نوین عمل می‌کنند. همین مساله طراحی ایست‌گاه‌های اتوبوسی را یکی از جذاب‌ترین صورت‌مساله‌های به ظاهر ساده اما پیچیده در صنف طراحان معمار کرده است. متاسفانه در شهرهای بزرگ ما این مهم اصلا مورد توجه نیست و هر ابداع بی‌هویتی -که غالبا هم از حداقل نوآوری طراحی و فنی برخوردارند- به عنوان ایست‌گاه‌ اتوبوس ساخته می‌شود. اما می‌شود عادات را به هم زد و ایست‌گاه‌های اتوبوسی را به نمادهای مهمی در شهر بدل کرد.

عکاس جوزف فورد با ایجاد تقابل‌های هوش‌مندانه میان منظره‌هایی هوایی از مراکش و سیسیل با بافت پارچه‌ها و لباس‌ها و برخی اشیای تجاری چند برند مشهور اگرچه به منظور تبلیغاتی، اما درکی نو و متفاوت به جغرافیا و جهان را برای مخاطب به ارمغان می‌آورد. تصور این که یک صحرای سوزان در مقیاس وسیع‌ش با چین و چروک‌های ساده‌ی یک پلیور زمستانی شباهت‌های فرمی جدی دارد در کنار همه نظریات ریاضی‌وار فرکتالی و .... ناگهان جهانی ساده را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد. جهانی که در عین گستردگی و گوناگونی انگار سادگی عجیبی بر آن حکم‌فرماست....

سباستین ماگنانی عکاس سوئدی در اقدامی جالب با کنار هم گذاشتن تصویر برخی افردا و سگ‌های‌شان در کنار هم و با پوشاندن پوشش و مویی یک‌سان بر تن هر دو سعی کرده نگاه مخاطب را به سمت ویژگی‌های مشترکی که میان یک کارکتر و سگ او وجود دارد جلب کند. در مورد وجود یا عدم این گونه شباهت -برای این که به کسی برنخورد- تنها بگویم که در متون دینی داریم: آدمی با چیزهایی که دوست داشته و با آن‌ها خو گرفته محشور خواهد شد. با حقیقت آن چیزها.... پس در انتخاب هم‌نشین و قرین و در تمام دوستی‌های‌تان سبک و سنگین کنید.

در آغاز این ماه رمضانی بد نیست در حاشیه این پست بگویم که صورت حقیقی ما برآیند هم‌نشینی‌ها و دوستی‌های ماست. چیزهایی که هم‌نشین ما هستند بر چهره ما -چهره حقیقی ما- اثر می‌گذارند... می‌گویند عرفایی هستند و بوده‌اند که صورت‌های حقیقی آدم‌ها  را به اذن خدا گاهی می‌دیده‌اند. نقل می‌کنند این وقت‌ها سخت بوده برای‌شان ارتباط گرفتن با مردم و جامعه... به علت کثرت صور حیوانی.....

خلاصه یک نهیبی به خودمان بزنیم. بازنگری کنیم پیرامون‌مان را..... 

در طراحی ساختمان موزه تمدن مدیترانه‌ای اروپایی (MuCEM)، تیم طراحان به سرپرستی رودی ریچیوتی سعی کرده‌اند از طریق جداره‌سازی‌هایی که با ترکیب سایه روشن نور نمودار حرکت لغزان نور بر سطح لغزان اقیانوس را تداعی می‌کند و فضاهای بزرگ بدون ستون، کانسپت دریا را در کالبد موزه تحقق بدهند. به این ترتیب سازه بنا با طره‌های بلند و بدون ستون‌های میانی طراحی شده است و پوشش مجموعه نیز شبکه‌ای نامنظم است که با تاثیر بر نورپردازی فضاهای داخلی بروز کانسپت مورد نظر را برعهده دارد. 

به شخصه توجهم جلب رواقی شد که در پشت بام مجموعه به کمک طره‌های بلندی که از نما به سمت داخل تعبیه شدند، طراحی شده‌است. طراح برای گم‌کردن طره‌ها و به منظور کمک به آن‌ها ستون‌هایی بی‌نهایت ظریف را نیز در جداره داخلی رواق تعبیه کرده است که در نگاه اول به شدت فریب‌دهنده است و گمان می‌کنید تمام این رواق سنگین تنها و تنها با همین چند ستون ظریف و رویایی برپاست!

به کارگیری نوارهای نازک چوبی به صورت پرده و پوششی سبک بر روی نمای این ساختمان اداری در استانبول ترکیه راه‌کار مناسبی برای رسیدن به حداکثر نورگیری در عین محافظت از نور مستقیم خورشید و حریم بخشی به فضای داخل در مقابل توده‌ی مشرف و نزدیک هم‌سایه مقابل بنا بوده.

شاید بشه گفت تعبیری امروزی از مشربیه‌های اسلامی قرون میانی.

پرتره‌ی حیوانات وحش تلاشی برای تطبیق پرتره‌های حیوانات با پوشش‌های انسانیه که به دنبال تطابق شخصیتی میون تصور ما از این حیوانات و پوشش‌هایی خاص می‌گرده. امیدوارم به کسی برنخوره :) به خصوص اگر پوشش کارکتری رو مطابق با پوشش خودش بیابه!